جباریت در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

جباریت صفت کسی می‌باشد که دارای [[نفوذ]] است، فرد مقابلش را زیر [[سلطه]] قرار می‌دهد به گونه‌ای که مجالی برای [[انتخاب]] نداشته باشد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، واژه «جبر».</ref>. در لغت آمده است که به «سلطان»، «جَبْر» می‌گویند، به دلیل آنکه هر گونه [[اراده]] کند بر [[مردم]]، [[قهر]] می‌ورزد. [[اجبار]] در اصل، وادار کردن دیگری و [[اکراه]] است. در کاربرد این صفت برای [[انسان]]، به کسی گفته می‌شود که با ادعای بزرگی و برتری‌ای که [[شایسته]] آن نیست، به دنبال جبران [[کاستی]] خویش است و لذا برای انسان، در موارد [[ناپسند]] و [[مذموم]] به کار می‌رود<ref>راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۸۳.</ref>؛ همچنین گفته شده [[جبار]] کسی است که همراه با [[خشم]] و [[غضب]]، می‌کشد<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۳، ص۲۳۹؛ همچنین ر. ک: طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۲۶۰.</ref>. این مفهوم نیز به طور کامل خروج از دایره [[عدالت]] و [[حق]] را به ویژه در عرصه [[سیاسی]]- [[اجتماعی]] نشان می‌دهد.<ref>[[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|عدالت سیاسی در قرآن کریم]]، ص ۵۹.</ref>

== پرسش مستقیم ==