حارث بن عبد عمرو: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
خط ۷: خط ۶:
}}
}}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
وی [[حارث بن عبد عمرو بن معاذ بن یزید]]، از [[بنوجعفر بن کلاب]] است<ref>ر.ک: ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۲۸۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.</ref>. نام جدش را «معز»<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.</ref>، «معاز»<ref>ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۲، ص۱۶.</ref> و «معاویه»<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۹، ص۳۴.</ref> نیز گفته‌اند. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.</ref> در بخش سوم کتاب خود ([[مخضرمین]]) از او یاد کرده، می‌گوید: حارث دوره [[جاهلی]] را [[درک]] کرد و بعد از [[رسول خدا]]{{صل}} به [[اسلام]] گروید. فرزندش [[زفر بن حارث بن عبد عمرو|زفر]]، از بزرگان [[قبیله]] خویش<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.</ref> و در شمار [[فرماندهان سپاه]] معاویه در [[جنگ صفین]] بود<ref>منقری، وقعة صفین، ص۲۰۶.</ref> که بعدها [[کارگزار]] [[عبدالله بن زبیر]] در قنسیرین شد<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۷، ص۴۱.</ref>. گفتنی است [[نوادگان]] حارث، به نام‌های «وکیع» و «هذیل» نیز، از مردان [[شجاع]] و صاحب نام [[زمان]] خود بوده‌اند<ref>ر.ک: ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۳، ص۱۰۹؛ زرکلی، خیرالدین، الأعلام، ج۸، ص۷۹.</ref>.<ref>[[رحمت‌الله بانشی|بانشی، رحمت‌الله]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث بن عبد عمرو»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۷۶.</ref>
وی [[حارث بن عبد عمرو بن معاذ بن یزید]]، از [[بنوجعفر بن کلاب]] است<ref>ر. ک: ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۲۸۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.</ref>. نام جدش را «معز»<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.</ref>، «معاز»<ref>ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۲، ص۱۶.</ref> و «معاویه»<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۹، ص۳۴.</ref> نیز گفته‌اند. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.</ref> در بخش سوم کتاب خود ([[مخضرمین]]) از او یاد کرده، می‌گوید: حارث دوره [[جاهلی]] را [[درک]] کرد و بعد از [[رسول خدا]] {{صل}} به [[اسلام]] گروید. فرزندش [[زفر بن حارث بن عبد عمرو|زفر]]، از بزرگان [[قبیله]] خویش<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.</ref> و در شمار [[فرماندهان سپاه]] معاویه در [[جنگ صفین]] بود<ref>منقری، وقعة صفین، ص۲۰۶.</ref> که بعدها [[کارگزار]] [[عبدالله بن زبیر]] در قنسیرین شد<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۷، ص۴۱.</ref>. گفتنی است [[نوادگان]] حارث، به نام‌های «وکیع» و «هذیل» نیز، از مردان [[شجاع]] و صاحب نام [[زمان]] خود بوده‌اند<ref>ر. ک: ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۳، ص۱۰۹؛ زرکلی، خیرالدین، الأعلام، ج۸، ص۷۹.</ref>.<ref>[[رحمت‌الله بانشی|بانشی، رحمت‌الله]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث بن عبد عمرو»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۷۶.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
*[[بنوجعفر بن کلاب]] (قبیله)
* [[بنوجعفر بن کلاب]] (قبیله)
*[[زفر بن حارث بن عبد عمرو]] (فرزند)
* [[زفر بن حارث بن عبد عمرو]] (فرزند)
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}


خط ۲۳: خط ۲۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۰

آشنایی اجمالی

وی حارث بن عبد عمرو بن معاذ بن یزید، از بنوجعفر بن کلاب است[۱]. نام جدش را «معز»[۲]، «معاز»[۳] و «معاویه»[۴] نیز گفته‌اند. ابن حجر[۵] در بخش سوم کتاب خود (مخضرمین) از او یاد کرده، می‌گوید: حارث دوره جاهلی را درک کرد و بعد از رسول خدا (ص) به اسلام گروید. فرزندش زفر، از بزرگان قبیله خویش[۶] و در شمار فرماندهان سپاه معاویه در جنگ صفین بود[۷] که بعدها کارگزار عبدالله بن زبیر در قنسیرین شد[۸]. گفتنی است نوادگان حارث، به نام‌های «وکیع» و «هذیل» نیز، از مردان شجاع و صاحب نام زمان خود بوده‌اند[۹].[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ر. ک: ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۲۸۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.
  2. ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.
  3. ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۲، ص۱۶.
  4. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۹، ص۳۴.
  5. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.
  6. ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.
  7. منقری، وقعة صفین، ص۲۰۶.
  8. بلاذری، انساب الاشراف، ج۷، ص۴۱.
  9. ر. ک: ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۳، ص۱۰۹؛ زرکلی، خیرالدین، الأعلام، ج۸، ص۷۹.
  10. بانشی، رحمت‌الله، مقاله «حارث بن عبد عمرو»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۷۶.