حفیظ در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* مراقب و نگاه‌دار<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۷.</ref>.

* [[حفیظ]] از [[صفات خداوند]] است: {{متن قرآن|وَرَبُّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ}}<ref>«و پروردگار تو بر هر چیزی نگاهبان است» سوره سبأ، آیه ۲۱.</ref> و این صفت از [[بندگان]] از جمله [[رسول اکرم]] {{صل}} [[نفی]] شده است: {{متن قرآن|وَمَنْ تَوَلَّى فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا}}<ref>«هر که رو گرداند (بگو بگرداند) ما تو را مراقب آنان نفرستاده‌ایم» سوره نساء، آیه ۸۰.</ref>. فقط در یک مورد [[حفیظ]] به عنوان صفت [[بنده]] مورد [[ستایش]] قرار گرفته و به عنوان [[ارزش]] مثبت تلویحاً به آن اشاره شده است: {{متن قرآن|اجْعَلْنِي عَلَى خَزَائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ}}<ref>«مرا بر گنجینه‌های این سرزمین بگمار که من نگاهبانی دانایم» سوره یوسف، آیه ۵۵.</ref>. این [[آیه شریفه]] به [[ضرورت]] و اهمیت [[برنامه‌ریزی]] و [[نظامات]] [[مالی]] اشاره دارد تا میان اعتبارات و هزینه‌ها [[توازن]] برقرار گردد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر. ج۱۳، ص۹.</ref>.

* در چارچوب [[جامعه]] و [[حکومت]] [[قرآنی]]، صفت [[پسندیده]] برای افرادی که امکانات و بودجه [[بیت المال]] و [[خزانه]] [[دولت]] در [[اختیار]] آنها قرار دارد، "[[حفیظ]]" است؛ یعنی نگاه‌دار که علاوه بر [[مراقبت]]، از تلف و تضییع ([[اسراف]]) جلوگیری نماید<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۳۵.</ref>.