حُر: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حُر در قرآن]] - [[حُر در حدیث]] - [[حُر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = حُر (پرسش)}} | |||
== مقدمه == | |||
* [[آزاد]]، غیر مملوک و ضدّ [[بردگی]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۴.</ref>. | |||
==مقدمه== | |||
*[[آزاد]]، غیر مملوک و ضدّ [[بردگی]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۴.</ref>. | |||
*{{متن قرآن|كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ}}<ref>«ای مؤمنان! قصاص کشتگان بر شما مقرّر شده است: آزاد در برابر آزاد و برده در برابر برده» سوره بقره، آیه ۱۷۸.</ref>. | *{{متن قرآن|كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ}}<ref>«ای مؤمنان! قصاص کشتگان بر شما مقرّر شده است: آزاد در برابر آزاد و برده در برابر برده» سوره بقره، آیه ۱۷۸.</ref>. | ||
*در عصر [[تنزیل]]، بردهداری در همه [[جهان]] و از جمله جزیرةالعرب رایج بوده است. به علت جنگهای زیادی که بهویژه میان دو امپراتوری [[ایران]] و [[روم]] جریان داشت، [[اسیران]] [[جنگی]] به صورت برده میان فاتحین، تقسیم یا به صورت کالا در بازارهای برده فروشی عرضه میشدند؛ لذا طبقه بزرگی از بردگان ([[غلام]]، [[کنیز]]) در سراسر [[جهان]] وجود داشتند که مانند کالا [[خرید و فروش]] میشدند. در مقابل، "حُرّ" بر انسانهای [[آزاد]] اطلاق میشد که از [[حقوق اجتماعی]] و [[سیاسی]] برخوردار بودند و [[حق]] [[مالکیت]]، حضانت، [[انتخاب]] [[تابعیت]]، [[حرمت]] [[جان]]، [[مال]]، عرض، [[ناموس]]... آنها شناخته شده بود (در چارچوب [[نظامهای سیاسی]] [[حاکم]] بر [[جوامع]])<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۲۰-۲۲۱.</ref>. | * در عصر [[تنزیل]]، بردهداری در همه [[جهان]] و از جمله جزیرةالعرب رایج بوده است. به علت جنگهای زیادی که بهویژه میان دو امپراتوری [[ایران]] و [[روم]] جریان داشت، [[اسیران]] [[جنگی]] به صورت برده میان فاتحین، تقسیم یا به صورت کالا در بازارهای برده فروشی عرضه میشدند؛ لذا طبقه بزرگی از بردگان ([[غلام]]، [[کنیز]]) در سراسر [[جهان]] وجود داشتند که مانند کالا [[خرید و فروش]] میشدند. در مقابل، "حُرّ" بر انسانهای [[آزاد]] اطلاق میشد که از [[حقوق اجتماعی]] و [[سیاسی]] برخوردار بودند و [[حق]] [[مالکیت]]، حضانت، [[انتخاب]] [[تابعیت]]، [[حرمت]] [[جان]]، [[مال]]، عرض، [[ناموس]]... آنها شناخته شده بود (در چارچوب [[نظامهای سیاسی]] [[حاکم]] بر [[جوامع]])<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۲۰-۲۲۱.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده: حُر]] | [[رده: حُر]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۹
مقدمه
- آزاد، غیر مملوک و ضدّ بردگی[۱].
- ﴿كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ﴾[۲].
- در عصر تنزیل، بردهداری در همه جهان و از جمله جزیرةالعرب رایج بوده است. به علت جنگهای زیادی که بهویژه میان دو امپراتوری ایران و روم جریان داشت، اسیران جنگی به صورت برده میان فاتحین، تقسیم یا به صورت کالا در بازارهای برده فروشی عرضه میشدند؛ لذا طبقه بزرگی از بردگان (غلام، کنیز) در سراسر جهان وجود داشتند که مانند کالا خرید و فروش میشدند. در مقابل، "حُرّ" بر انسانهای آزاد اطلاق میشد که از حقوق اجتماعی و سیاسی برخوردار بودند و حق مالکیت، حضانت، انتخاب تابعیت، حرمت جان، مال، عرض، ناموس... آنها شناخته شده بود (در چارچوب نظامهای سیاسی حاکم بر جوامع)[۳].
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۴.
- ↑ «ای مؤمنان! قصاص کشتگان بر شما مقرّر شده است: آزاد در برابر آزاد و برده در برابر برده» سوره بقره، آیه ۱۷۸.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۲۰-۲۲۱.