رأفت: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

{{متن قرآن|لَا تَأْخُذْكُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ}}<ref>«نباید در دین خداوند بخشایشی بر آن دو به شما دست دهد» سوره نور، آیه ۲.</ref>.

"رئوف" از [[اسمای الهی]] است: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ}}<ref>«خداوند با مردم، به راستی مهربانی است بخشاینده» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref>؛ همچنین [[قرآن کریم]] [[رسول اکرم]] {{صل}} را به عنوان [[رهبر]] [[جامعه اسلامی]] به این صفت ستوده است: {{متن قرآن|عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ}}<ref>«بی‌گمان پیامبری از (میان) خودتان نزد شما آمده است که هر رنجی ببرید بر او گران است، بسیار خواستار شماست، با مؤمنان مهربانی بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۱۲۸.</ref>.

[[شفقت]] و نازک‌دلی در [[جامعه انسانی]] در رابطه میان [[خدا]] و [[انسان]] و نیز [[رهبران]] [[جامعه]] و [[مردم]] و میان [[انسان‌ها]] از اصول ارزشی [[اجتماعی]] [[قرآن]] است. این اصل مهم [[اجتماعی]] [[قرآن]]، زمانی که مسئله [[ناهنجاری]] و [[فساد اجتماعی]] پیش می‌آید، به‌صراحت نقض می‌شود و [[رأفت]] در برخورد با کسانی که [[قواعد]] ارزشی و هنجارهای [[اجتماعی]] را زیر پا گذاشته‌اند، در صورتی که مانع [[اجرای حدود الهی]] گردد، [[نفی]] شده است: {{متن قرآن|الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْكُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ}}<ref>«به هر یک از زن و مرد زناکار صد تازیانه بزنید و اگر به خداوند و روز بازپسین ایمان دارید نباید در دین خداوند بخشایشی بر آن دو به شما دست دهد و هنگام عذابشان باید دسته‌ای از مؤمنان گواه باشند» سوره نور، آیه ۲.</ref>.

[[شفقت]] و [[مهربانی]] با همنوع و نوع‌دوستی از اوصاف [[نیک]] [[اجتماعی]] است که در [[قرآن کریم]] در مقابل صفت [[قساوت]] آمده است. [[حواریون]] [[حضرت]] {{ع}} در [[قرآن کریم]] به نازکدلی و [[رقت]] [[ستایش]] و [[یهود]] به [[عداوت]] [[نکوهش]] شده‌اند {{متن قرآن|لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَى ذَلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ}}<ref>«بی‌گمان یهودیان و مشرکان را دشمن‌ترین مردم به مؤمنان می‌یابی و نزدیک‌ترین آنان در دوستی به مؤمنان کسانی را می‌یابی که می‌گویند ما مسیحی هستیم؛ این از آن روست که برخی از آنان کشیشان و راهبانی (حقجو) هستند و اینکه آنان گردنکشی نمی‌کنند» سوره مائده، آیه ۸۲.</ref>.<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، المنیر، ج۲۷، ص۳۳۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۷-۲۹۸.</ref>