جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
بدون خلاصۀ ویرایش |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = رضایت | |||
| عنوان مدخل = [[رضایت به قضا و قدر]] | |||
| مداخل مرتبط = [[رضایت به قضا و قدر در قرآن]] - [[رضایت به قضا و قدر در حدیث]] - [[رضایت به قضا و قدر در نهج البلاغه]] - [[رضایت به قضا و قدر در معارف دعا و زیارات]] - [[رضایت به قضا و قدر در روان‌شناسی اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = رضایت به قضا و قدر (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
{{اصلی|رضایت}} | {{اصلی|رضایت}} | ||
*وقتی [[علم]] و [[معرفت]] [[انسان]] به [[آفریدگار]] هستی و جریان [[تدبیر]] او بر [[نظام هستی]] بیش‌تر باشد، رضایت او در [[زندگی]] افزون‌تر خواهد شد. زیرا، یکی از مسائلی که در افزایش [[رضامندی]] از جریان [[زندگی]] تأثیر دارد [[فهم]] درست تقدیر و [[قدر]] [[خداوند]] است. مسأله تقدیر و قَدَر را [[قرآن کریم]] و [[روایات]] به روشنی در ساختار [[نظام هستی]] و مهندسی [[آفرینش]] مطرح کرده‌اند:{{متن قرآن|إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ}}<ref>«ما هر چیزی را به اندازه‌ای آفریده‌ایم» سوره قمر، آیه ۴۹.</ref>؛ {{متن قرآن|وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى}}<ref>«و آنکه اندازه کرد و راه نمود» سوره اعلی، آیه ۳.</ref>؛ {{متن قرآن|وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ}}<ref>«و هیچ چیز نیست جز آنکه گنجینه‌های آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه معیّن فرو نمی‌فرستیم» سوره حجر، آیه ۲۱.</ref>؛{{متن قرآن|اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}}<ref>«خداوند برای هر کس از بندگانش که (خود) بخواهد روزی را فراخ یا تنگ می‌دارد» سوره عنکبوت، آیه ۶۲.</ref>. | * وقتی [[علم]] و [[معرفت]] [[انسان]] به [[آفریدگار]] هستی و جریان [[تدبیر]] او بر [[نظام هستی]] بیش‌تر باشد، رضایت او در [[زندگی]] افزون‌تر خواهد شد. زیرا، یکی از مسائلی که در افزایش [[رضامندی]] از جریان [[زندگی]] تأثیر دارد [[فهم]] درست تقدیر و [[قدر]] [[خداوند]] است. مسأله تقدیر و قَدَر را [[قرآن کریم]] و [[روایات]] به روشنی در ساختار [[نظام هستی]] و مهندسی [[آفرینش]] مطرح کرده‌اند:{{متن قرآن|إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ}}<ref>«ما هر چیزی را به اندازه‌ای آفریده‌ایم» سوره قمر، آیه ۴۹.</ref>؛ {{متن قرآن|وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى}}<ref>«و آنکه اندازه کرد و راه نمود» سوره اعلی، آیه ۳.</ref>؛ {{متن قرآن|وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ}}<ref>«و هیچ چیز نیست جز آنکه گنجینه‌های آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه معیّن فرو نمی‌فرستیم» سوره حجر، آیه ۲۱.</ref>؛{{متن قرآن|اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}}<ref>«خداوند برای هر کس از بندگانش که (خود) بخواهد روزی را فراخ یا تنگ می‌دارد» سوره عنکبوت، آیه ۶۲.</ref>. | ||
*بر اساس [[آیات]] و [[روایات]]، [[رضا]] به قضای [[خداوند]]، با [[فهم]] تقدیر و قَدَر [[الهی]] برای [[انسان]] میسّر می‌شود. قَدَر و تقدیر به معنای اندازه‌گیری است. در [[روایات]]، تقدیر به هندسه و مهندسیِ امور [[تفسیر]] شده است: {{متن حدیث|هِيَ الْهَنْدَسَةُ}}؛ آن (تقدیر) هندسه است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۱۵۷، ح۴.</ref>. همه عالم با این پدیده‌های بی‌شمار، دارای نقشه و ساختار مهندسی نظام‌مند و دقیق است. لذا در این ساختمان و ساختار نظام‌مند، اگر خالی‌گاه‌هایی وجود دارد، پنجره است که از آن [[نور]] [[هدایت الهی]] می‌تابد، یا دری است که به سوی [[رحمت الهی]] باز می‌شود. [[بصیرت]] [[ایمانی]] و [[قلب]] [[نورانی]] لازم است که این معنای دقیق را در ساختار [[آفرینش]] و [[نظام]] مهندسی [[جهان]] ببیند. افراد [[مؤمن]] که چنین نگرش نافذ به [[زندگی]] دارند، چیزی را در [[نظام]] [[حیات]]، زیاد یا کم نمی‌بینند و کل [[نظام هستی]] را در فرایند تقدیرات [[خداوند]] بدون [[کاستی]] و فزونی، در یک [[نظام]] ارگانیک و وحدت‌محور با کمال [[حکمت]] و [[زیبایی]] ارزیابی می‌کنند<ref>نظری شاری، عبدالله، «رضا به قضا و قدر خداوند و نقش آن در زندگی از منظر منابع اسلامی»، فصلنامه علمی - پژوهشی بلاغ، قم، سال بیستم، شماره ۵۱-۵۲، بهار و تابستان ۹۶، ص۱۶۲.</ref>. برآیند چنین نگرش [[منظم]] به [[زندگی]] و نتیجه این [[جهان‌بینی]] منسجم از [[جهان]]، کمال رضایت و خوشنودی در تمام دوران‌های [[حیات]] است<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.</ref>. | * بر اساس [[آیات]] و [[روایات]]، [[رضا]] به قضای [[خداوند]]، با [[فهم]] تقدیر و قَدَر [[الهی]] برای [[انسان]] میسّر می‌شود. قَدَر و تقدیر به معنای اندازه‌گیری است. در [[روایات]]، تقدیر به هندسه و مهندسیِ امور [[تفسیر]] شده است: {{متن حدیث|هِيَ الْهَنْدَسَةُ}}؛ آن (تقدیر) هندسه است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۱۵۷، ح۴.</ref>. همه عالم با این پدیده‌های بی‌شمار، دارای نقشه و ساختار مهندسی نظام‌مند و دقیق است. لذا در این ساختمان و ساختار نظام‌مند، اگر خالی‌گاه‌هایی وجود دارد، پنجره است که از آن [[نور]] [[هدایت الهی]] می‌تابد، یا دری است که به سوی [[رحمت الهی]] باز می‌شود. [[بصیرت]] [[ایمانی]] و [[قلب]] [[نورانی]] لازم است که این معنای دقیق را در ساختار [[آفرینش]] و [[نظام]] مهندسی [[جهان]] ببیند. افراد [[مؤمن]] که چنین نگرش نافذ به [[زندگی]] دارند، چیزی را در [[نظام]] [[حیات]]، زیاد یا کم نمی‌بینند و کل [[نظام هستی]] را در فرایند تقدیرات [[خداوند]] بدون [[کاستی]] و فزونی، در یک [[نظام]] ارگانیک و وحدت‌محور با کمال [[حکمت]] و [[زیبایی]] ارزیابی می‌کنند<ref>نظری شاری، عبدالله، «رضا به قضا و قدر خداوند و نقش آن در زندگی از منظر منابع اسلامی»، فصلنامه علمی - پژوهشی بلاغ، قم، سال بیستم، شماره ۵۱-۵۲، بهار و تابستان ۹۶، ص۱۶۲.</ref>. برآیند چنین نگرش [[منظم]] به [[زندگی]] و نتیجه این [[جهان‌بینی]] منسجم از [[جهان]]، کمال رضایت و خوشنودی در تمام دوران‌های [[حیات]] است<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[اطمینان]] | * [[اطمینان]] | ||
* [[آرامش]] | * [[آرامش]] | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۰: | ||
* [[رضایت به تقدیر الهی]] | * [[رضایت به تقدیر الهی]] | ||
* [[ناخشنودی از تقدیر الهی]] | * [[ناخشنودی از تقدیر الهی]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
{{فضایل اخلاقی}} | {{فضایل اخلاقی}} | ||
[[رده:رضایت]] | [[رده:رضایت]] | ||
[[رده:رضایت به قضا و قدر]] | [[رده:رضایت به قضا و قدر]] | ||
{{فضیلت}} | {{فضیلت}} | ||