رهط در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
گروه، دار و دسته، جمعیت و باند که در تعداد اعضای آن [[اختلاف]] بسیار است: سه تا ده نفر، هفت تا ده نفر، کمتر از هفت تا سه نفر<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹.</ref>، کمتر از ده نفر، تا [[چهل]] نفر <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۷.</ref>. | گروه، دار و دسته، جمعیت و باند که در تعداد اعضای آن [[اختلاف]] بسیار است: سه تا ده نفر، هفت تا ده نفر، کمتر از هفت تا سه نفر<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹.</ref>، کمتر از ده نفر، تا [[چهل]] نفر <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۷.</ref>. | ||
{{متن قرآن|وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ}}<ref>«و در آن شهر نه دودمان | {{متن قرآن|وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ}}<ref>«و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.</ref>. | ||
در "رهط" دو قید مفهومی اخذ شده است: | در "رهط" دو قید مفهومی اخذ شده است: | ||
#تجمّع با [[ارتباط]] شدید بین اعضا لذا به مفهوم "باند" [[فارسی]] نزدیک‌تر است؛ | # تجمّع با [[ارتباط]] شدید بین اعضا لذا به مفهوم "باند" [[فارسی]] نزدیک‌تر است؛ | ||
#تجمّع مردان<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۴۴.</ref>. | # تجمّع مردان<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۴۴.</ref>. | ||
در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ}}<ref>«و در آن شهر نه دودمان | در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ}}<ref>«و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.</ref>. تصریح شده است که در [[مدینه]] ([[شهر]] [[قوم]] [[حضرت صالح]] ([[ثمود]]) به نام [[حِجْر]]) نُه گروه یا باند اعمالِ مفسده‌انگیز و تحریک کننده انجام می‌دادند؛ امّا عده‌ای [[رهط]] را به معنای اشخاص و نفر گرفته‌اند؛ یعنی در [[شهر]] [[حضرت صالح]] نُه نفر بودند که [[فساد]] می‌کردند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۳۱۶.</ref>. | ||
در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به گروه ابتدایی معمولاً خودجوشی که دارای یک سردسته یا رهبرِ مورد قبول اعضا می‌باشد و به نوعی سازمان دست می‌یابند و به [[دلیل]] واکنش‌هایی که در مقابل محیط اطرافشان نشان می‌دهند، گونه‌ای [[همبستگی]] در آنها به وجود می‌آید، باند یا دارودسته اطلاق می‌شود<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۴.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۱۹-۳۲۰.</ref> | در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به گروه ابتدایی معمولاً خودجوشی که دارای یک سردسته یا رهبرِ مورد قبول اعضا می‌باشد و به نوعی سازمان دست می‌یابند و به [[دلیل]] واکنش‌هایی که در مقابل محیط اطرافشان نشان می‌دهند، گونه‌ای [[همبستگی]] در آنها به وجود می‌آید، باند یا دارودسته اطلاق می‌شود<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۴.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۱۹-۳۲۰.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث رهط است. رهط از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رهط در قرآن - رهط در حدیث - رهط در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
گروه، دار و دسته، جمعیت و باند که در تعداد اعضای آن اختلاف بسیار است: سه تا ده نفر، هفت تا ده نفر، کمتر از هفت تا سه نفر[۱]، کمتر از ده نفر، تا چهل نفر [۲].
﴿وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ﴾[۳].
در "رهط" دو قید مفهومی اخذ شده است:
در آیه شریفه ﴿وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ﴾[۵]. تصریح شده است که در مدینه (شهر قوم حضرت صالح (ثمود) به نام حِجْر) نُه گروه یا باند اعمالِ مفسده‌انگیز و تحریک کننده انجام می‌دادند؛ امّا عده‌ای رهط را به معنای اشخاص و نفر گرفته‌اند؛ یعنی در شهر حضرت صالح نُه نفر بودند که فساد می‌کردند[۶].
در فرهنگ سیاسی به گروه ابتدایی معمولاً خودجوشی که دارای یک سردسته یا رهبرِ مورد قبول اعضا می‌باشد و به نوعی سازمان دست می‌یابند و به دلیل واکنش‌هایی که در مقابل محیط اطرافشان نشان می‌دهند، گونه‌ای همبستگی در آنها به وجود می‌آید، باند یا دارودسته اطلاق می‌شود[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۷.
- ↑ «و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۴۴.
- ↑ «و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۳۱۶.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۴.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۱۹-۳۲۰.