زوال: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[زوال در قرآن]] - [[زوال در حدیث]] - [[زوال در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = زوال (پرسش)}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[زوال در قرآن]] - [[زوال در حدیث]] - [[زوال در فقه سیاسی]] </div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[زوال (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
 
==مقدمه==
از بین‌ رفتن، زوال‌ یافتن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.</ref> و زایل ‌شدن. اصل آن "زول" به معنای کنار زدن چیزی از مکانش<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۸.</ref>، برداشتن چیزی از نقطه معیّنی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۶۶.</ref> و برداشتن آنچه قبلاً بوده است.
از بین‌ رفتن، زوال‌ یافتن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.</ref> و زایل ‌شدن. اصل آن "زول" به معنای کنار زدن چیزی از مکانش<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۸.</ref>، برداشتن چیزی از نقطه معیّنی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۶۶.</ref> و برداشتن آنچه قبلاً بوده است.


خط ۱۵: خط ۱۰:
کسانی که [[ظلم]] می‌کنند، معمولاً برای [[ظلم]] خود، داد ستاننده‌ای نمی‌بینند و برای خود نیز زوال و مرگی [[تصور]] نمی‌کنند و [[غرور]] [[غلبه]] و [[قدرت]] چنان کر و کورشان می‌سازد که قسم می‌خورند که باقی‌اند و فنایی در کارشان نیست؛ امّا چه زود [[عذاب الهی]] آنها را در هم می‌کوبد و مهلتشان نمی‌دهد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۲۴-۳۲۵.</ref>
کسانی که [[ظلم]] می‌کنند، معمولاً برای [[ظلم]] خود، داد ستاننده‌ای نمی‌بینند و برای خود نیز زوال و مرگی [[تصور]] نمی‌کنند و [[غرور]] [[غلبه]] و [[قدرت]] چنان کر و کورشان می‌سازد که قسم می‌خورند که باقی‌اند و فنایی در کارشان نیست؛ امّا چه زود [[عذاب الهی]] آنها را در هم می‌کوبد و مهلتشان نمی‌دهد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۲۴-۳۲۵.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:زوال]]
[[رده:زوال]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۳

مقدمه

از بین‌ رفتن، زوال‌ یافتن[۱] و زایل ‌شدن. اصل آن "زول" به معنای کنار زدن چیزی از مکانش[۲]، برداشتن چیزی از نقطه معیّنی[۳] و برداشتن آنچه قبلاً بوده است.

﴿أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ مَا لَكُمْ مِنْ زَوَالٍ[۴].

گمان و وهم قدرتمندان و زورمداران این بود که به دلیل توانایی و دارا بودن مظاهر قدرت مادی، ابزار و لوازم دفاعی و جنگی همیشه ماندنی هستند و بر جریان امور، تسلط کامل دارند و اجل و زوالی برای آنان نیست و تا آنجا بر این اعتقاد خود مستحکم بودند که برآن سوگند یاد می‌کردند [۵].

کسانی که ظلم می‌کنند، معمولاً برای ظلم خود، داد ستاننده‌ای نمی‌بینند و برای خود نیز زوال و مرگی تصور نمی‌کنند و غرور غلبه و قدرت چنان کر و کورشان می‌سازد که قسم می‌خورند که باقی‌اند و فنایی در کارشان نیست؛ امّا چه زود عذاب الهی آنها را در هم می‌کوبد و مهلتشان نمی‌دهد.[۶]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۸.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۶۶.
  4. «و مردم را از روزی بیم ده که به آنان عذاب می‌رسد آنگاه آنان که ستم کرده‌اند می‌گویند: پروردگارا! (مرگ) ما را تا زمانی نزدیک پس افکن تا فراخوان تو را پاسخ دهیم و از پیامبران (تو) پیروی کنیم؛ آیا پیش‌تر سوگند نمی‌خوردید که بی‌زوالید؟» سوره ابراهیم، آیه ۴۴.
  5. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۲، ص۸۴.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۲۴-۳۲۵.