سلف در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[سلف]]''' است. "'''[[سلف]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = سلف
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سلف در قرآن]] - [[سلف در حدیث]] - [[سلف در فقه سیاسی]] </div>
| عنوان مدخل = [[سلف]]
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سلف (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط = [[سلف در قرآن]] - [[سلف در حدیث]] - [[سلف در فقه سیاسی]]  
| پرسش مرتبط  = سلف (پرسش)
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
قدمت<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۲۵۸.</ref>، گذشته، [[جانشین]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.</ref>، سابقه [[تاریخی]]. اصل آن به معنای تقدّم، [[سبقت]] داشتن <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۵.</ref> و تحقق و وقوع چیزی در زمان گذشته<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۵، ص۱۸۰.</ref>.
قدمت<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۲۵۸.</ref>، گذشته، [[جانشین]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.</ref>، سابقه [[تاریخی]]. اصل آن به معنای تقدّم، [[سبقت]] داشتن <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۵.</ref> و تحقق و وقوع چیزی در زمان گذشته<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۵، ص۱۸۰.</ref>.


خط ۱۱: خط ۱۳:
این [[آیه شریفه]] پس از بیان [[عاقبت]] کار [[فرعون]] و قومش، آنان را مایه [[عبرت]] و پیشینه [[تاریخی]] برای آیندگان بر می‌شمارد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۴۵.</ref>
این [[آیه شریفه]] پس از بیان [[عاقبت]] کار [[فرعون]] و قومش، آنان را مایه [[عبرت]] و پیشینه [[تاریخی]] برای آیندگان بر می‌شمارد.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۴۵.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۴

مقدمه

قدمت[۱]، گذشته، جانشین[۲]، سابقه تاریخی. اصل آن به معنای تقدّم، سبقت داشتن [۳] و تحقق و وقوع چیزی در زمان گذشته[۴].

فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلا لِلْآخِرِينَ[۵].

این آیه شریفه پس از بیان عاقبت کار فرعون و قومش، آنان را مایه عبرت و پیشینه تاریخی برای آیندگان بر می‌شمارد.[۶]

منابع

پانویس

  1. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۲۵۸.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۵.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۵، ص۱۸۰.
  5. «و چون ما را به خشم آوردند از آنان انتقام گرفتیم و همه را غرق کردیم و آنان را پیشینه و مثلی برای آیندگان کردیم» سوره زخرف، آیه ۵۵-۵۶.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۴۵.