شرذمه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[شرذمه در قرآن]] - [[شرذمه در حدیث]] - [[شرذمه در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = شرذمه (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[شرذمه در قرآن]] - [[شرذمه در حدیث]] - [[شرذمه در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = شرذمه (پرسش)}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
عده کمی از [[مردم]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۶، ص۳۰۲.</ref>، جماعتی گُسسته و منقطع<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۰.</ref> و گروهک<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۶.</ref>.
عده کمی از [[مردم]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۶، ص۳۰۲.</ref>، جماعتی گُسسته و منقطع<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۰.</ref> و گروهک<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۶.</ref>.


{{متن قرآن|إِنَّ هَؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ}}<ref>«(آنان گفتند) بی‌گمان اینان گروهی اندکند،» سوره شعراء، آیه ۵۴.</ref>.
{{متن قرآن|إِنَّ هَؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ}}<ref>«(آنان گفتند) بی‌گمان اینان گروهی اندکند،» سوره شعراء، آیه ۵۴.</ref>.


کلمه "شرذمه" تنها یک بار در [[قرآن کریم]] استعمال شده است. این اصطلاح را [[فرعونیان]] به [[حضرت موسی]]{{ع}} و [[یاران]] او اطلاق کردند و مراد آنها، طایفه‌ای جدا شده و منشعب از [[بنی‌اسرائیل]] است که با سایران دچار [[اختلاف]] و [[تفرقه]] شده‌اند. این اصطلاح دلالتی بر کم‌بودن جمع آنها ندارد و در این [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|قَلِيلُونَ}} این معنا را می‌رساند<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۳۴.</ref>.
کلمه "شرذمه" تنها یک بار در [[قرآن کریم]] استعمال شده است. این اصطلاح را [[فرعونیان]] به [[حضرت موسی]] {{ع}} و [[یاران]] او اطلاق کردند و مراد آنها، طایفه‌ای جدا شده و منشعب از [[بنی‌اسرائیل]] است که با سایران دچار [[اختلاف]] و [[تفرقه]] شده‌اند. این اصطلاح دلالتی بر کم‌بودن جمع آنها ندارد و در این [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|قَلِيلُونَ}} این معنا را می‌رساند<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۳۴.</ref>.


به نظر می‌رسد، "شرذمه" به معنای "انشعاب گروهی" و جدا شدن عده‌ای از گروه اصلی در اثر [[اختلاف]] در مواضع یا [[اعتقاد]] یا عملکرد است. اطلاق چنین اصطلاحی بر گروهی از [[مردم]]، برای [[تحقیر]] و [[خوار]] شمردن آنان است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۶۳-۳۶۴.</ref>
به نظر می‌رسد، "شرذمه" به معنای "انشعاب گروهی" و جدا شدن عده‌ای از گروه اصلی در اثر [[اختلاف]] در مواضع یا [[اعتقاد]] یا عملکرد است. اطلاق چنین اصطلاحی بر گروهی از [[مردم]]، برای [[تحقیر]] و [[خوار]] شمردن آنان است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۶۳-۳۶۴.</ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۷

مقدمه

عده کمی از مردم[۱]، جماعتی گُسسته و منقطع[۲] و گروهک[۳].

﴿إِنَّ هَؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ[۴].

کلمه "شرذمه" تنها یک بار در قرآن کریم استعمال شده است. این اصطلاح را فرعونیان به حضرت موسی (ع) و یاران او اطلاق کردند و مراد آنها، طایفه‌ای جدا شده و منشعب از بنی‌اسرائیل است که با سایران دچار اختلاف و تفرقه شده‌اند. این اصطلاح دلالتی بر کم‌بودن جمع آنها ندارد و در این آیه شریفه ﴿قَلِيلُونَ این معنا را می‌رساند[۵].

به نظر می‌رسد، "شرذمه" به معنای "انشعاب گروهی" و جدا شدن عده‌ای از گروه اصلی در اثر اختلاف در مواضع یا اعتقاد یا عملکرد است. اطلاق چنین اصطلاحی بر گروهی از مردم، برای تحقیر و خوار شمردن آنان است.[۶]

منابع

پانویس

  1. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۶، ص۳۰۲.
  2. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۰.
  3. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۶.
  4. «(آنان گفتند) بی‌گمان اینان گروهی اندکند،» سوره شعراء، آیه ۵۴.
  5. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۳۴.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۶۳-۳۶۴.