صد: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[))
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[صد در قرآن]] - [[صد در حدیث]] - [[صد در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = صد (پرسش)}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[صد در قرآن]] - [[صد در حدیث]] - [[صد در فقه سیاسی]] </div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[صد (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
 
==مقدمه==
بازداشتن، برگشتن، اعراض‌ کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۹.</ref>، منصرف ‌شدن و عدول‌ کردن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۸۰.</ref>. اصل آن به معنای [[اعراض]] و عدول<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۸۲.</ref> و انصراف شدید<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۰۳.</ref>.
بازداشتن، برگشتن، اعراض‌ کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۹.</ref>، منصرف ‌شدن و عدول‌ کردن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۸۰.</ref>. اصل آن به معنای [[اعراض]] و عدول<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۸۲.</ref> و انصراف شدید<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۰۳.</ref>.


خط ۱۵: خط ۷:


از سیاست‌های [[مخالفان]] [[اسلام]]، [[مشرکان]] و [[کفّار]]، صدّ از سبیل‌الله بود که مصادیق متعددی در [[قرآن کریم]] برای آنها بر شمرده شده است:
از سیاست‌های [[مخالفان]] [[اسلام]]، [[مشرکان]] و [[کفّار]]، صدّ از سبیل‌الله بود که مصادیق متعددی در [[قرآن کریم]] برای آنها بر شمرده شده است:
#[[تزیین]] [[اعمال]] به وسیله [[شیطان]]: {{متن قرآن|وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ}}<ref>«او و قومش را (چنین) یافتم که به جای خداوند به خورشید سجده می‌برند و شیطان کارهایشان را برای آنان آراسته و از راه (درست) آنان را باز داشته است، از این روی راهنمایی نیافته‌اند» سوره نمل، آیه ۲۴.</ref>.
# [[تزیین]] [[اعمال]] به وسیله [[شیطان]]: {{متن قرآن|وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ}}<ref>«او و قومش را (چنین) یافتم که به جای خداوند به خورشید سجده می‌برند و شیطان کارهایشان را برای آنان آراسته و از راه (درست) آنان را باز داشته است، از این روی راهنمایی نیافته‌اند» سوره نمل، آیه ۲۴.</ref>.
#[[بی‌اعتنایی]] و [[اهانت]] به [[آیات الهی]]: {{متن قرآن|اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ}}<ref>«آیات خداوند را به بهایی اندک فروختند و (مردم را) از راه او باز داشتند؛ به راستی بد بود رفتاری که آنان می‌کردند» سوره توبه، آیه ۹.</ref>.
# [[بی‌اعتنایی]] و [[اهانت]] به [[آیات الهی]]: {{متن قرآن|اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ}}<ref>«آیات خداوند را به بهایی اندک فروختند و (مردم را) از راه او باز داشتند؛ به راستی بد بود رفتاری که آنان می‌کردند» سوره توبه، آیه ۹.</ref>.
#[[کینه]] و [[دشمنی]]: {{متن قرآن|وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ}}<ref>«نباید دشمنی با گروهی که شما را از (ورود به) مسجد الحرام باز داشتند، وادارد که به تجاوز دست یازید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.
# [[کینه]] و [[دشمنی]]: {{متن قرآن|وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ}}<ref>«نباید دشمنی با گروهی که شما را از (ورود به) مسجد الحرام باز داشتند، وادارد که به تجاوز دست یازید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.
#[[مصاحبت]] با هواپرستان: {{متن قرآن|فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لَا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى}}<ref>«پس آن کس که بدان ایمان ندارد و از هوای نفس خویش پیروی کرده است نباید تو را از آن باز دارد که نابود می‌شوی» سوره طه، آیه ۱۶.</ref>.
# [[مصاحبت]] با هواپرستان: {{متن قرآن|فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لَا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى}}<ref>«پس آن کس که بدان ایمان ندارد و از هوای نفس خویش پیروی کرده است نباید تو را از آن باز دارد که نابود می‌شوی» سوره طه، آیه ۱۶.</ref>.
#تبعیتِ [[شیطان]]: {{متن قرآن|لَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ}}<ref>«و مبادا شیطان شما را (از راه راست) باز دارد که او دشمن آشکار شماست» سوره زخرف، آیه ۶۲.</ref>.
# تبعیتِ [[شیطان]]: {{متن قرآن|لَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ}}<ref>«و مبادا شیطان شما را (از راه راست) باز دارد که او دشمن آشکار شماست» سوره زخرف، آیه ۶۲.</ref>.
#[[دنیاپرستی]]: {{متن قرآن|الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا أُولَئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ}}<ref>«آنان که زندگانی این جهان را از جهان واپسین دوست‌تر دارند و (مردم را) از راه خداوند باز می‌دارند و آن را کج می‌خواهند در گمراهی ژرفی به سر می‌برند» سوره ابراهیم، آیه ۳.</ref>.
# [[دنیاپرستی]]: {{متن قرآن|الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا أُولَئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ}}<ref>«آنان که زندگانی این جهان را از جهان واپسین دوست‌تر دارند و (مردم را) از راه خداوند باز می‌دارند و آن را کج می‌خواهند در گمراهی ژرفی به سر می‌برند» سوره ابراهیم، آیه ۳.</ref>.
#[[استکبار]]: {{متن قرآن|وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ}}<ref>«و چون به آنان بگویند که بیایید تا فرستاده خداوند برای شما آمرزش بخواهد، سر برمی‌گردانند و آنان را می‌بینی که خودداری می‌ورزند و گردنفرازند» سوره منافقون، آیه ۵.</ref>.<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۰۶.</ref>.
# [[استکبار]]: {{متن قرآن|وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ}}<ref>«و چون به آنان بگویند که بیایید تا فرستاده خداوند برای شما آمرزش بخواهد، سر برمی‌گردانند و آنان را می‌بینی که خودداری می‌ورزند و گردنفرازند» سوره منافقون، آیه ۵.</ref>.<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۰۶.</ref>.


[[آیه]] {{متن قرآن|يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>«بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند؛ به زودی (همه) آن را خواهند بخشید آنگاه برای آنان مایه دریغ خواهد بود سپس مغلوب می‌گردند و کافران به سوی دوزخ گرد آورده می‌شوند» سوره انفال، آیه ۳۶.</ref> وضعیت [[کفار]] و [[مشرکان]] [[قریش]] را بیان می‌کند که برای بی‌اثر نمودن [[دعوت الهی]] و انصراف [[مردم]] از [[دین حق]]، [[سرمایه گذاری]] می‌کردند، [[سپاه]] [[راه]] می‌انداختند و همچنین افرادی را اجیر می‌کردند تا از هر راهی شده، با [[حق]] مقابله کنند. [[خداوند تعالی]] این [[سرمایه گذاری]] در [[راه]] [[فسق]]، [[ظلم]] و [[باطل]] را بی‌نتیجه خوانده و نتیجه این [[مبارزه]] را تنها ضایع‌ کردن [[مال]] و حسرت ‌خوردن بر آن خوانده است {{متن قرآن|فَسَيُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ}}<ref>«بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند؛ به زودی (همه) آن را خواهند بخشید آنگاه برای آنان مایه دریغ خواهد بود سپس مغلوب می‌گردند و کافران به سوی دوزخ گرد آورده می‌شوند» سوره انفال، آیه ۳۶.</ref>.<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۷۴.</ref>.
[[آیه]] {{متن قرآن|يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>«بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند؛ به زودی (همه) آن را خواهند بخشید آنگاه برای آنان مایه دریغ خواهد بود سپس مغلوب می‌گردند و کافران به سوی دوزخ گرد آورده می‌شوند» سوره انفال، آیه ۳۶.</ref> وضعیت [[کفار]] و [[مشرکان]] [[قریش]] را بیان می‌کند که برای بی‌اثر نمودن [[دعوت الهی]] و انصراف [[مردم]] از [[دین حق]]، [[سرمایه گذاری]] می‌کردند، [[سپاه]] [[راه]] می‌انداختند و همچنین افرادی را اجیر می‌کردند تا از هر راهی شده، با [[حق]] مقابله کنند. [[خداوند تعالی]] این [[سرمایه گذاری]] در [[راه]] [[فسق]]، [[ظلم]] و [[باطل]] را بی‌نتیجه خوانده و نتیجه این [[مبارزه]] را تنها ضایع‌ کردن [[مال]] و حسرت ‌خوردن بر آن خوانده است {{متن قرآن|فَسَيُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ}}<ref>«بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند؛ به زودی (همه) آن را خواهند بخشید آنگاه برای آنان مایه دریغ خواهد بود سپس مغلوب می‌گردند و کافران به سوی دوزخ گرد آورده می‌شوند» سوره انفال، آیه ۳۶.</ref>.<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۷۴.</ref>.
<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۸۵-۳۸۷.</ref>
<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۸۵-۳۸۷.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس2}}
 


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:صد]]
[[رده:صد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۵

مقدمه

بازداشتن، برگشتن، اعراض‌ کردن[۱]، منصرف ‌شدن و عدول‌ کردن[۲]. اصل آن به معنای اعراض و عدول[۳] و انصراف شدید[۴].

يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ[۵].

از سیاست‌های مخالفان اسلام، مشرکان و کفّار، صدّ از سبیل‌الله بود که مصادیق متعددی در قرآن کریم برای آنها بر شمرده شده است:

  1. تزیین اعمال به وسیله شیطان: وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ[۶].
  2. بی‌اعتنایی و اهانت به آیات الهی: اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ[۷].
  3. کینه و دشمنی: وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ[۸].
  4. مصاحبت با هواپرستان: فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لَا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى[۹].
  5. تبعیتِ شیطان: لَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ[۱۰].
  6. دنیاپرستی: الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا أُولَئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ[۱۱].
  7. استکبار: وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ[۱۲].[۱۳].

آیه يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ[۱۴] وضعیت کفار و مشرکان قریش را بیان می‌کند که برای بی‌اثر نمودن دعوت الهی و انصراف مردم از دین حق، سرمایه گذاری می‌کردند، سپاه راه می‌انداختند و همچنین افرادی را اجیر می‌کردند تا از هر راهی شده، با حق مقابله کنند. خداوند تعالی این سرمایه گذاری در راه فسق، ظلم و باطل را بی‌نتیجه خوانده و نتیجه این مبارزه را تنها ضایع‌ کردن مال و حسرت ‌خوردن بر آن خوانده است فَسَيُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ[۱۵].[۱۶]. [۱۷]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۹.
  2. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۸۰.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۸۲.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۰۳.
  5. «بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند؛ به زودی (همه) آن را خواهند بخشید آنگاه برای آنان مایه دریغ خواهد بود سپس مغلوب می‌گردند و کافران به سوی دوزخ گرد آورده می‌شوند» سوره انفال، آیه ۳۶.
  6. «او و قومش را (چنین) یافتم که به جای خداوند به خورشید سجده می‌برند و شیطان کارهایشان را برای آنان آراسته و از راه (درست) آنان را باز داشته است، از این روی راهنمایی نیافته‌اند» سوره نمل، آیه ۲۴.
  7. «آیات خداوند را به بهایی اندک فروختند و (مردم را) از راه او باز داشتند؛ به راستی بد بود رفتاری که آنان می‌کردند» سوره توبه، آیه ۹.
  8. «نباید دشمنی با گروهی که شما را از (ورود به) مسجد الحرام باز داشتند، وادارد که به تجاوز دست یازید» سوره مائده، آیه ۲.
  9. «پس آن کس که بدان ایمان ندارد و از هوای نفس خویش پیروی کرده است نباید تو را از آن باز دارد که نابود می‌شوی» سوره طه، آیه ۱۶.
  10. «و مبادا شیطان شما را (از راه راست) باز دارد که او دشمن آشکار شماست» سوره زخرف، آیه ۶۲.
  11. «آنان که زندگانی این جهان را از جهان واپسین دوست‌تر دارند و (مردم را) از راه خداوند باز می‌دارند و آن را کج می‌خواهند در گمراهی ژرفی به سر می‌برند» سوره ابراهیم، آیه ۳.
  12. «و چون به آنان بگویند که بیایید تا فرستاده خداوند برای شما آمرزش بخواهد، سر برمی‌گردانند و آنان را می‌بینی که خودداری می‌ورزند و گردنفرازند» سوره منافقون، آیه ۵.
  13. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۰۶.
  14. «بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند؛ به زودی (همه) آن را خواهند بخشید آنگاه برای آنان مایه دریغ خواهد بود سپس مغلوب می‌گردند و کافران به سوی دوزخ گرد آورده می‌شوند» سوره انفال، آیه ۳۶.
  15. «بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند؛ به زودی (همه) آن را خواهند بخشید آنگاه برای آنان مایه دریغ خواهد بود سپس مغلوب می‌گردند و کافران به سوی دوزخ گرد آورده می‌شوند» سوره انفال، آیه ۳۶.
  16. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۷۴.
  17. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۸۵-۳۸۷.