طرد: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}}))
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[طرد در قرآن]] - [[طرد در حدیث]] - [[طرد در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = طرد (پرسش)}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[طرد در قرآن]] - [[طرد در حدیث]] - [[طرد در فقه سیاسی]] </div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[طرد (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
راندن، طرد کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۲.</ref>، پراکندن و دور کردن از روی [[تحقیر]] و [[استخفاف]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۷.</ref>. اصل آن به معنای اِبعاد و دور کردن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۴۵۵.</ref>، دفع به جای دور<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۶۶.</ref>.
راندن، طرد کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۲.</ref>، پراکندن و دور کردن از روی [[تحقیر]] و [[استخفاف]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۷.</ref>. اصل آن به معنای اِبعاد و دور کردن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۴۵۵.</ref>، دفع به جای دور<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۶۶.</ref>.


خط ۱۳: خط ۱۰:
طرد [[اجتماعی]] در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به معنای [[قطع]] رابطه [[اجتماعی]] با محکومان یا افراد منفور است و همچنین به معنای ازخودراندن یا کنارگذاشتن بعضی افراد در [[ارتباط]] با [[زندگی اجتماعی]] آمده است<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۰۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۱.</ref>
طرد [[اجتماعی]] در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به معنای [[قطع]] رابطه [[اجتماعی]] با محکومان یا افراد منفور است و همچنین به معنای ازخودراندن یا کنارگذاشتن بعضی افراد در [[ارتباط]] با [[زندگی اجتماعی]] آمده است<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۰۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۱.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:طرد]]
[[رده:طرد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۱

مقدمه

راندن، طرد کردن[۱]، پراکندن و دور کردن از روی تحقیر و استخفاف[۲]. اصل آن به معنای اِبعاد و دور کردن[۳]، دفع به جای دور[۴].

وَيَا قَوْمِ مَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ[۵].

طرد کردن و دور کردن مؤمنان از جامعه و مردم حرام است و در قرآن از آن نهی شده است: وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا[۶] و از موارد سدّ راه خداست[۷].

طرد اجتماعی در فرهنگ سیاسی به معنای قطع رابطه اجتماعی با محکومان یا افراد منفور است و همچنین به معنای ازخودراندن یا کنارگذاشتن بعضی افراد در ارتباط با زندگی اجتماعی آمده است[۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۲.
  2. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۷.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۴۵۵.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۶۶.
  5. «و ای قوم من! اگر آنان را از خود برانم چه کسی مرا در برابر خداوند یاری می‌رساند پس آیا پند نمی‌پذیرید؟» سوره هود، آیه ۳۰.
  6. «پاداش من جز بر (عهده) خداوند نیست و من کسانی را که ایمان آورده‌اند» سوره هود، آیه ۲۹.
  7. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۶۶.
  8. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۰۲.
  9. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۰۱.