عفیف بن قیس کندی: تفاوت میان نسخه‌ها

داستان جالبی که عفیف از [[زندگی]] خود [[روایت]] کرده این است: در [[زمان جاهلیت]] که [[تجارت]] می‌کردم یک بار برای خرید [[عطر]] و سایر لوازم به [[مکه]] رفتم و به [[خانه]] [[عباس بن عبدالمطلب]] وارد شدم. روزی در [[مسجد]] نشسته بودیم که ناگاه مردی را دیدیم که از باب [[صفا]] وارد شد؛ رنگ رویش به سرخی می‌گرائید و موهایی مجعد داشت و بینی‌اش بلند و کشیده، دندان‌هایش [[براق]] و [[پسندیده]]، [[چشم]] هایش سیاه و گشاده، کف دست‌ها و رویش بسیار [[زیبا]] بود و با او [[جوانی]] بسیار زیبا بود که تقریبا در سن [[بلوغ]] به سر می‌برد. پس از آن دو، زنی وارد شد که زیبایی‌هایش را در [[پوشش]] قرار داده بود. آن سه کنار [[حجرالاسود]] آمدند و اول آن مرد بر [[حجر]] دست کشید و بعد آن [[جوان]] و سپس آن [[زن]] نیز چنین کردند. سپس خانه را هفت شوط [[طواف]] کردند و همین که ظهر شد، مردان در مقابل [[کعبه]] به [[نماز]] ایستادند و سپس آن زن نیز آمد و پشت سرشان به نماز ایستاد. آن جوان [[رکوع]] کرد و پسر هم رکوع کرد و زن هم از آنها [[پیروی]] کرد. وقتی آن جوان به [[سجده]] رفت، آن پسر و زن هم سجده کردند و به این گونه نماز را به جا آوردند. از [[عباس]] پرسیدم: ایشان کیستند و این چه کار [[شگفتی]] است که انجام می‌دهند؟

عباس گفت: "آن جوان، برادر زاده‌ام فرزند [[عبدالله بن عبدالمطلب]] است و [[معتقد]] است که پروردگارش که آفریننده [[آسمانها]] و [[زمین]] است او را به این [[آیین]] [[فرمان]] داده و این [[دین]]، در روی زمین، جز این سه نفر پیرو ندارد و آن پسر نیز برادر زاده‌ام فرزند [[ابوطالب]] است و آن [[زن]] [[خدیجه دختر خویلد]] [[همسر]] آن [[جوان]] است که دعوی [[پیامبری]] می‌‌کند".

== جستارهای وابسته ==

== منابع ==

{{پانویس}}

[[رده:اعلام]]

[[رده:عفیف بن قیس کندی]]