عمیر بن مطاع: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عمیر بن مطاع در تاریخ اسلامی]] - [[عمیر بن مطاع در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عمیر بن مطاع در تاریخ اسلامی]] - [[عمیر بن مطاع در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== مقدمه ==
«عمیر» از [[یاران]] باوفای [[امام حسین]]{{ع}} است. وی در [[روز عاشورا]] پس از [[جون]]، [[غلام]] [[ابوذر غفاری]]، به میدان رفت و چنین [[رجز]] خواند:
«عمیر» از [[یاران]] باوفای [[امام حسین]] {{ع}} است. وی در [[روز عاشورا]] پس از [[جون]]، [[غلام]] [[ابوذر غفاری]]، به میدان رفت و چنین [[رجز]] خواند:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|''انا عميرٌ وأبي المُطاع''|2=''وفي يميني صارمٌ قَطّاع''}}
{{ب|''انا عميرٌ وأبي المُطاع''|2=''وفي يميني صارمٌ قَطّاع''}}
{{ب|''كأنّه من لَمْعه شُعاع''|2=''اذاً فقد طاب لنا القِراعُ''}}
{{ب|''كأنّه من لَمْعه شُعاع''|2=''اذاً فقد طاب لنا القِراعُ''}}
{{ب|''دونَ الحسينِ الضربُ والصراعُ''|2=''صَلّي عليه المَلِكُ المُطاعُ''<ref>مقتل الحسین{{ع}}، ابی مخنف، ص۱۱۱؛ اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۱ با اندکی تفاوت.</ref>}}
{{ب|''دونَ الحسينِ الضربُ والصراعُ''|2=''صَلّي عليه المَلِكُ المُطاعُ''<ref>مقتل الحسین {{ع}}، ابی مخنف، ص۱۱۱؛ اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۱ با اندکی تفاوت.</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
:من عمیرم و پدرم [[مطاع]] است؛ و در [دست] راستم شمشیری برّنده است؛ که از درخشندگی پرتوافکنی می‌کند، در این حال [[جنگیدن]] و ضربه خوردن و به [[زمین]] افکنده شدن در راه حسین{{ع}} برایمان گوارا است. [[درود]] خدای [[اطاعت]] شده بر او باد.
:من عمیرم و پدرم [[مطاع]] است؛ و در [دست] راستم شمشیری برّنده است؛ که از درخشندگی پرتوافکنی می‌کند، در این حال [[جنگیدن]] و ضربه خوردن و به [[زمین]] افکنده شدن در راه حسین {{ع}} برایمان گوارا است. [[درود]] خدای [[اطاعت]] شده بر او باد.


او با تمام توان و [[قدرت]] علیه [[سپاه]] [[یزید]] جنگید و سی سوار<ref>پنجاه سوار (اسرار الشهادة، ج۲، ص۱۹۱).</ref> را به [[هلاکت]] رساند و سرانجام به [[فیض]] [[شهادت]] نایل گشت <ref>مقتل الحسین{{ع}}، ابی مخنف، ص۱۱۱. ملا حبیب الله کاشانی پس از نقل مطالب ابی مخنف گفته است: «بعضی [به جای عمیر بن مطاع] عمرو ب مطاع جعفی نقل کردهاند». (تذکرة الشهداء، ص۱۳۳). </ref>.
او با تمام توان و [[قدرت]] علیه [[سپاه]] [[یزید]] جنگید و سی سوار<ref>پنجاه سوار (اسرار الشهادة، ج۲، ص۱۹۱).</ref> را به [[هلاکت]] رساند و سرانجام به [[فیض]] [[شهادت]] نایل گشت <ref>مقتل الحسین {{ع}}، ابی مخنف، ص۱۱۱. ملا حبیب الله کاشانی پس از نقل مطالب ابی مخنف گفته است: «بعضی [به جای عمیر بن مطاع] عمرو ب مطاع جعفی نقل کردهاند». (تذکرة الشهداء، ص۱۳۳). </ref>.


[[امام حسین]]{{ع}}، آن‌گاه که در روز عاشورا به راست و چپ نگریست و هیچ یک از [[یاران]] خود را ندید صدا زد:{{متن حدیث| يا مُسْلِمِ بْنِ عَقِيلٍ . . . يا عُمَيْرِ بْنِ الْمُطَاعِ . . . يا أَ بَطَّالُ الصَّفَا ، وَ يا فَرَسَانِ الْهَيْجَاءُ ، مَالِي أُنَادِيكُمْ فَلَا تُجِيبُونِي ، وَ أَدْعُوكُمْ فَلَا تَسْمَعُوني ؟ !  
[[امام حسین]] {{ع}}، آن‌گاه که در روز عاشورا به راست و چپ نگریست و هیچ یک از [[یاران]] خود را ندید صدا زد:{{متن حدیث| يا مُسْلِمِ بْنِ عَقِيلٍ . . . يا عُمَيْرِ بْنِ الْمُطَاعِ . . . يا أَ بَطَّالُ الصَّفَا، وَ يا فَرَسَانِ الْهَيْجَاءُ، مَالِي أُنَادِيكُمْ فَلَا تُجِيبُونِي، وَ أَدْعُوكُمْ فَلَا تَسْمَعُوني ؟!  
}}<ref>ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۷۷؛ موسوعة کلمات الامام الحسین{{ع}}، ص۴۸۴. ابی مخنف این جمله‌ها را از امام حسین{{ع}} نقل کرده ولی نامی از «عمیر بن مطاع» به میان نیاورده است. (مقتل الحسین{{ع}}، ابی مخنف، ص۱۳۳).</ref>
}}<ref>ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۷۷؛ موسوعة کلمات الامام الحسین {{ع}}، ص۴۸۴. ابی مخنف این جمله‌ها را از امام حسین {{ع}} نقل کرده ولی نامی از «عمیر بن مطاع» به میان نیاورده است. (مقتل الحسین {{ع}}، ابی مخنف، ص۱۳۳).</ref>


از او در [[زیارت ناحیه مقدسه]] و رجبیه یاد نشده است.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۹۳-۲۹۴.</ref>
از او در [[زیارت ناحیه مقدسه]] و رجبیه یاد نشده است.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۹۳-۲۹۴.</ref>
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۷: خط ۲۲:
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:عمیر بن مطاع]]
[[رده:عمیر بن مطاع]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۴

مقدمه

«عمیر» از یاران باوفای امام حسین (ع) است. وی در روز عاشورا پس از جون، غلام ابوذر غفاری، به میدان رفت و چنین رجز خواند:

انا عميرٌ وأبي المُطاعوفي يميني صارمٌ قَطّاع
كأنّه من لَمْعه شُعاعاذاً فقد طاب لنا القِراعُ
دونَ الحسينِ الضربُ والصراعُصَلّي عليه المَلِكُ المُطاعُ[۱]
من عمیرم و پدرم مطاع است؛ و در [دست] راستم شمشیری برّنده است؛ که از درخشندگی پرتوافکنی می‌کند، در این حال جنگیدن و ضربه خوردن و به زمین افکنده شدن در راه حسین (ع) برایمان گوارا است. درود خدای اطاعت شده بر او باد.

او با تمام توان و قدرت علیه سپاه یزید جنگید و سی سوار[۲] را به هلاکت رساند و سرانجام به فیض شهادت نایل گشت [۳].

امام حسین (ع)، آن‌گاه که در روز عاشورا به راست و چپ نگریست و هیچ یک از یاران خود را ندید صدا زد:« يا مُسْلِمِ بْنِ عَقِيلٍ . . . يا عُمَيْرِ بْنِ الْمُطَاعِ . . . يا أَ بَطَّالُ الصَّفَا، وَ يا فَرَسَانِ الْهَيْجَاءُ، مَالِي أُنَادِيكُمْ فَلَا تُجِيبُونِي، وَ أَدْعُوكُمْ فَلَا تَسْمَعُوني ؟! »[۴]

از او در زیارت ناحیه مقدسه و رجبیه یاد نشده است.[۵]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. مقتل الحسین (ع)، ابی مخنف، ص۱۱۱؛ اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۱ با اندکی تفاوت.
  2. پنجاه سوار (اسرار الشهادة، ج۲، ص۱۹۱).
  3. مقتل الحسین (ع)، ابی مخنف، ص۱۱۱. ملا حبیب الله کاشانی پس از نقل مطالب ابی مخنف گفته است: «بعضی [به جای عمیر بن مطاع] عمرو ب مطاع جعفی نقل کردهاند». (تذکرة الشهداء، ص۱۳۳).
  4. ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۷۷؛ موسوعة کلمات الامام الحسین (ع)، ص۴۸۴. ابی مخنف این جمله‌ها را از امام حسین (ع) نقل کرده ولی نامی از «عمیر بن مطاع» به میان نیاورده است. (مقتل الحسین (ع)، ابی مخنف، ص۱۳۳).
  5. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۹۳-۲۹۴.