مرکب امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>))
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت}}
{{مهدویت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''امام مهدی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div>
| موضوع مرتبط = امام مهدی
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| عنوان مدخل  = امام مهدی
 
| مداخل مرتبط = [[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]]
==مقدمه==
| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)
*درباره مرکب و اسب‌سواری [[حضرت مهدی]]{{ع}} در برخی از [[روایات]]، مشخصات گوناگونی یاد شده است.
}}
*[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌‌فرماید: که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[پس از ظهور]]، از [[نجف]] به سوی [[مسجد سهله]] حرکت می‌‌نماید. گویا به چشم خویش می‌‌بینم که در راهش از کنار [[نجف]] و [[وادی السلام]] عبور می‌‌کند و بر اسب ابلقی سوار است که دست و پایش سفید و پیشانی او سفید و درخشنده است به طوری که سفیدی آن چون چراغ و ستاره‌ای چشم بینندگان را خیره می‌‌کند و [[حضرت]] در آن حال مشغول [[دعا]] خواهد بود<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۹۱.</ref>.
*[[موسی]] ابن [[جعفر]]{{ع}} در [[حدیثی]] می‌‌فرماید: مرکب سواری آن جناب [[بهترین]] و نیرومندترین و تیزپای‌ترین مرکب‌ها خواهد بود<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۳.</ref>. در روایتی [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: [[لشکر]] [[حسنی]] با [[حضرت مهدی]]{{ع}} روبرو می‌‌شود، [[سید حسنی]] از [[حضرت]] می‌‌خواهد که برای [[اثبات امامت]] خویش اسب، شتر، قاطر و الاغ و [[براق]] را به او بنمایاند و [[حضرت]] آنها را به او نشان می‌دهد<ref>بحار الانوار: ج ۵۳، ص ۱۵. ر.ک: سید حسنی.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۴۱.</ref>.
==مرکب امام مهدی در موعودنامه==
*اسبی است که [[جبرئیل]] امین در آستانه ظهور برای حضرت می‌آورد و همان استری است که [[پیامبرر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} در شب معراج بر آن نشست. [[امام سجاد|امام زین العابدین]] {{ع}} از آمدن جبرئیل امین در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته و می‌فرماید: "آن‌گاه اسبی را که براق نامیده می‌شود به حضور ایشان می‌آورد. قائم بر آن سوار می‌شود، سپس به کوه رضوی حرکت می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.</ref>.
*از [[امام باقر]] {{ع}} روایت شده که در معراج، جبرئیل، براق را در اختیار [[پیامبر]] {{صل}} نهاد. براق از استر کوچک‌تر و از درازگوش، بزرگ‌تر است. دو گوش لرزان دارد و چشم این حیوان در سمش قرار دارد. میان هر گام تا گام دیگرش آن‌قدر فاصله دارد که چشمش کار کند، و هنگامی که به کوه می‌رسد، دست‌هایش کوتاه می‌شود و چون از کوه سرازیر می‌گردد، دست‌هاش بلندتر از پاهایش می‌شود. یال آن به سمت راستش سرازیر است و دو بال از پشت دارد<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۴۸۹.</ref>.
*از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} نقل شده که فرمود: "خداوند، براق را در اختیار من قرار داد و آن حیوانی است از حیوانات بهشت، نه کوتاه است، نه بلند، و اگر خداوند دستور دهد، دنیا و آخرت را در یک پیمایش می‌پیماید، و از هر حیوانی خوش‌رنگ‌تر است<ref>بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۳۱۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۵.</ref>.
==پرسش مستقیم==
* [[ مرکبی که جبرئیل در آستانه ظهور برای امام مهدی می‌آورد چیست؟ (پرسش)]]


== پرسش‌های وابسته ==
== مقدمه ==
== جستارهای وابسته ==
* درباره مرکب و اسب‌سواری [[حضرت مهدی]] {{ع}} در برخی از [[روایات]]، مشخصات گوناگونی یاد شده است.
* [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} می‌‌فرماید: که [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[پس از ظهور]]، از [[نجف]] به سوی [[مسجد سهله]] حرکت می‌‌نماید. گویا به چشم خویش می‌‌بینم که در راهش از کنار [[نجف]] و [[وادی السلام]] عبور می‌‌کند و بر اسب ابلقی سوار است که دست و پایش سفید و پیشانی او سفید و درخشنده است به طوری که سفیدی آن چون چراغ و ستاره‌ای چشم بینندگان را خیره می‌‌کند و [[حضرت]] در آن حال مشغول [[دعا]] خواهد بود<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۹۱.</ref>.
* [[موسی]] ابن [[جعفر]] {{ع}} در [[حدیثی]] می‌‌فرماید: مرکب سواری آن جناب [[بهترین]] و نیرومندترین و تیزپای‌ترین مرکب‌ها خواهد بود<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۳.</ref>. در روایتی [[امام صادق]] {{ع}} می‌‌فرماید: [[لشکر]] [[حسنی]] با [[حضرت مهدی]] {{ع}} روبرو می‌‌شود، [[سید حسنی]] از [[حضرت]] می‌‌خواهد که برای [[اثبات امامت]] خویش اسب، شتر، قاطر و الاغ و [[براق]] را به او بنمایاند و [[حضرت]] آنها را به او نشان می‌دهد<ref>بحار الانوار: ج ۵۳، ص ۱۵. ر. ک: سید حسنی.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۴۱.</ref>.
== مرکب امام مهدی در موعودنامه ==
* اسبی است که [[جبرئیل]] امین در آستانه ظهور برای حضرت می‌آورد و همان استری است که [[پیامبرر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} در شب معراج بر آن نشست. [[امام سجاد|امام زین العابدین]] {{ع}} از آمدن جبرئیل امین در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته و می‌فرماید: "آن‌گاه اسبی را که براق نامیده می‌شود به حضور ایشان می‌آورد. قائم بر آن سوار می‌شود، سپس به کوه رضوی حرکت می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.</ref>.
* از [[امام باقر]] {{ع}} روایت شده که در معراج، جبرئیل، براق را در اختیار [[پیامبر]] {{صل}} نهاد. براق از استر کوچک‌تر و از درازگوش، بزرگ‌تر است. دو گوش لرزان دارد و چشم این حیوان در سمش قرار دارد. میان هر گام تا گام دیگرش آن‌قدر فاصله دارد که چشمش کار کند، و هنگامی که به کوه می‌رسد، دست‌هایش کوتاه می‌شود و چون از کوه سرازیر می‌گردد، دست‌هاش بلندتر از پاهایش می‌شود. یال آن به سمت راستش سرازیر است و دو بال از پشت دارد<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۴۸۹.</ref>.
* از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} نقل شده که فرمود: "خداوند، براق را در اختیار من قرار داد و آن حیوانی است از حیوانات بهشت، نه کوتاه است، نه بلند، و اگر خداوند دستور دهد، دنیا و آخرت را در یک پیمایش می‌پیماید، و از هر حیوانی خوش‌رنگ‌تر است<ref>بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۳۱۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۵.</ref>.
== پرسش مستقیم ==
* [[مرکبی که جبرئیل در آستانه ظهور برای امام مهدی می‌آورد چیست؟ (پرسش)]]


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']].
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']].
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
==پانویس==
{{پایان منابع}}
{{یادآوری پانویس}}
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{پیامبر خاتم افقی}}
 
[[رده:مدخل]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۲

مقدمه

مرکب امام مهدی در موعودنامه

  • اسبی است که جبرئیل امین در آستانه ظهور برای حضرت می‌آورد و همان استری است که رسول خدا (ص) در شب معراج بر آن نشست. امام زین العابدین (ع) از آمدن جبرئیل امین در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته و می‌فرماید: "آن‌گاه اسبی را که براق نامیده می‌شود به حضور ایشان می‌آورد. قائم بر آن سوار می‌شود، سپس به کوه رضوی حرکت می‌کند"[۵].
  • از امام باقر (ع) روایت شده که در معراج، جبرئیل، براق را در اختیار پیامبر (ص) نهاد. براق از استر کوچک‌تر و از درازگوش، بزرگ‌تر است. دو گوش لرزان دارد و چشم این حیوان در سمش قرار دارد. میان هر گام تا گام دیگرش آن‌قدر فاصله دارد که چشمش کار کند، و هنگامی که به کوه می‌رسد، دست‌هایش کوتاه می‌شود و چون از کوه سرازیر می‌گردد، دست‌هاش بلندتر از پاهایش می‌شود. یال آن به سمت راستش سرازیر است و دو بال از پشت دارد[۶].
  • از رسول خدا (ص) نقل شده که فرمود: "خداوند، براق را در اختیار من قرار داد و آن حیوانی است از حیوانات بهشت، نه کوتاه است، نه بلند، و اگر خداوند دستور دهد، دنیا و آخرت را در یک پیمایش می‌پیماید، و از هر حیوانی خوش‌رنگ‌تر است[۷][۸].

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۹۱.
  2. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۳.
  3. بحار الانوار: ج ۵۳، ص ۱۵. ر. ک: سید حسنی.
  4. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۴۱.
  5. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.
  6. معارف و معاریف، ج ۹، ص ۴۸۹.
  7. بحار الانوار، ج ۱۸، ص ۳۱۱.
  8. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۶۵.