نامۀ ۲۰ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
== مقدمه ==
 
* در منظر [[امام]]، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد [[حاکم]] است<ref>نهج البلاغه، نامه ۵</ref>. از این‌رو [[خیانت]] و سوءاستفاده [[حاکم]] از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] خیانتی نابخشودنی است. [[امام]] {{ع}} در این [[نامه]] به زیاد، [[کارگزار]] [[فارس]]، هشدار می‌دهد که اگر چنین باشد، بهره‌برداری کم یا زیاد از [[اموال عمومی]] خیانتی بزرگ است که مستوجب کیفری سخت خواهد بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.
==مقدمه==
== فرازی از [[نامه]] ==
*در منظر [[امام]]، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد [[حاکم]] است<ref>نهج البلاغه، نامه ۵</ref>. از این‌رو [[خیانت]] و سوءاستفاده [[حاکم]] از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] خیانتی نابخشودنی است. [[امام]] {{ع}} در این [[نامه]] به زیاد، [[کارگزار]] [[فارس]]، هشدار می‌دهد که اگر چنین باشد، بهره‌برداری کم یا زیاد از [[اموال عمومی]] خیانتی بزرگ است که مستوجب کیفری سخت خواهد بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.
* به [[خدا]] [[سوگند]] می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در [[غنایم]] [[مسلمانان]] به اندک یا بسیار [[خیانت]] کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و [[خوار]] شوی؛ والسلام<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.
==فرازی از [[نامه]]==
*به [[خدا]] [[سوگند]] می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در [[غنایم]] [[مسلمانان]] به اندک یا بسیار [[خیانت]] کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و [[خوار]] شوی؛ والسلام<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۰

مقدمه

فرازی از نامه

  • به خدا سوگند می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در غنایم مسلمانان به اندک یا بسیار خیانت کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و خوار شوی؛ والسلام[۳].

منابع

پانویس

  1. نهج البلاغه، نامه ۵
  2. دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 767.
  3. دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 767.