نیایش پانزدهم: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[نیایش]] آن [[حضرت]] است به هنگامی که [[بیمار]] می‌شد یا [[اندوه]] و ملالی به او می‌رسید.

به [[راستی]]، اگر [[بیماران]] ما این‌گونه با خدای خود [[راز و نیاز]] کنند چقدر سبک می‌شوند و چقدر آرام و [[امیدوار]] می‌شوند: «ای خداوند، نمی‌دانم کدام‌یک از این دو حالت سزاوارتر به [[سپاسگزاری]] تو و کدام یک از این دو [[زمان]] به [[شکر]] تو نزدیک‌تر است؛ آن روزگاران تندرستی که مرا از نعمت‌های [[پاکیزه]] و گوارای خود روزی می‌ساختی و به [[طلب]] [[خشنودی]] و [[فضل]] خویش به تلاش وا می‌داشتی و برای [[فرمانبرداری]] خود [[توفیق]] می‌دادی و نیرو می‌بخشیدی، یا اکنون که بیمارم و مرا به این [[بیماری]] آزموده‌ای و این دردها را چونان نعمتی بر من ارمغان داشته‌ای، تا بار گناهانم را که بر پشتم سنگینی می‌کند سبک گردانی و از گناهانی که در آن [[غرقه]] گشته‌ام پاکیزه‌سازی و مرا به [[توبه]] هشدار دهی؟»