جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
کارهایی که به ما واگذار شده، امانتهایی است که به انجام دادن [[شایسته]] آنها [[متعهد]] هستیم. داشتن [[وجدان]] کاری در فعالیتهای [[اجتماعی]] سبب [[پیشرفت]] [[کارها]] میگردد. کسانی که همواره نسبت به وظایفشان کمکاری میکنند، آسیبهای جبرانناپذیری به خود و اجتماعشان وارد میسازند. اینان با این [[خصلت]]، لقمه خود را شبههناک میکنند و از نظر اجتماعی، چرخه کار جمعی را از حرکت بازمیدارند و [[اعتماد]] عمومی را از میان میبرند. شاید یکی از [[دلایل]] نبود اقبال عمومی به [[مصرف]] برخی کالاهای داخلی همین کم کاریها و انجام ندادن درست [[مسئولیتها]] باشد. | کارهایی که به ما واگذار شده، امانتهایی است که به انجام دادن [[شایسته]] آنها [[متعهد]] هستیم. داشتن [[وجدان]] کاری در فعالیتهای [[اجتماعی]] سبب [[پیشرفت]] [[کارها]] میگردد. کسانی که همواره نسبت به وظایفشان کمکاری میکنند، آسیبهای جبرانناپذیری به خود و اجتماعشان وارد میسازند. اینان با این [[خصلت]]، لقمه خود را شبههناک میکنند و از نظر اجتماعی، چرخه کار جمعی را از حرکت بازمیدارند و [[اعتماد]] عمومی را از میان میبرند. شاید یکی از [[دلایل]] نبود اقبال عمومی به [[مصرف]] برخی کالاهای داخلی همین کم کاریها و انجام ندادن درست [[مسئولیتها]] باشد. | ||
[[حضرت علی]]{{ع}} به خیاطی که کمکاری میکرد، فرمود: | [[حضرت علی]] {{ع}} به خیاطی که کمکاری میکرد، فرمود: | ||
ای خیاط! مادرت به عزایت بنشیند! نخها را سفت و محکم کن؛ درزها را کوچک بگیر؛ کوکها را نزدیک به هم بزن؛ زیرا من از [[پیامبر خدا]] شنیدم که فرمود: «[[خداوند]] در [[روز واپسین]]، خیاط [[خیانتپیشه]] را در حالی [[محشور]] میکند که لباسی که خود آن را دوخته و در آن [[خیانت]] روا داشته، بر تن کرده است». (در ادامه فرمود:) اضافههای پارچه را برندارید؛ زیرا [[حق]] صاحب [[لباس]] است و دستها به آن [[آلوده]] نگردد که سبب [[مجازات]] [[الهی]] خواهد شد<ref>میزان الحکمه، ج۳، ص۳۳۰.</ref>. | ای خیاط! مادرت به عزایت بنشیند! نخها را سفت و محکم کن؛ درزها را کوچک بگیر؛ کوکها را نزدیک به هم بزن؛ زیرا من از [[پیامبر خدا]] شنیدم که فرمود: «[[خداوند]] در [[روز واپسین]]، خیاط [[خیانتپیشه]] را در حالی [[محشور]] میکند که لباسی که خود آن را دوخته و در آن [[خیانت]] روا داشته، بر تن کرده است». (در ادامه فرمود:) اضافههای پارچه را برندارید؛ زیرا [[حق]] صاحب [[لباس]] است و دستها به آن [[آلوده]] نگردد که سبب [[مجازات]] [[الهی]] خواهد شد<ref>میزان الحکمه، ج۳، ص۳۳۰.</ref>. | ||
همچنین کسانی که در فعالیتهای [[اداری]]، در حضور [[رئیس]] یا مدیر ناظر، [[وظیفه]] خود را به [[درستی]] انجام میدهند، ولی زمانی که [[احساس]] میکنند کسی آنها را نمیپاید، [[تنبلی]] و [[سستی]] و کم کاری میکنند، وجدان کاری ندارند. محکم کاری به عنوان یکی از مصداقهای وجدان کاری، یکی از جلوههای روشن [[سیره پیامبر اکرم]]{{صل}}است. ایشان در سخنی [[نورانی]] میفرماید: | همچنین کسانی که در فعالیتهای [[اداری]]، در حضور [[رئیس]] یا مدیر ناظر، [[وظیفه]] خود را به [[درستی]] انجام میدهند، ولی زمانی که [[احساس]] میکنند کسی آنها را نمیپاید، [[تنبلی]] و [[سستی]] و کم کاری میکنند، وجدان کاری ندارند. محکم کاری به عنوان یکی از مصداقهای وجدان کاری، یکی از جلوههای روشن [[سیره پیامبر اکرم]] {{صل}}است. ایشان در سخنی [[نورانی]] میفرماید: | ||
{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يُحِبُّ إِذَا عَمِلَ أحَدُكُم عَمَلًا أَنْ يُتقِنَهُ}}<ref>جلال الدین سیوطی، جامع الصغیر، ج۱، ص۳۸۴.</ref>. | {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يُحِبُّ إِذَا عَمِلَ أحَدُكُم عَمَلًا أَنْ يُتقِنَهُ}}<ref>جلال الدین سیوطی، جامع الصغیر، ج۱، ص۳۸۴.</ref>. | ||
بیگمان، خداوند [[دوست]] دارد وقتی یکی از شما کاری را انجام میدهد، آن را محکم و [[استوار]] به انجام رساند.<ref>[[اقبال حسینینیا|حسینینیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۷۲.</ref> | بیگمان، خداوند [[دوست]] دارد وقتی یکی از شما کاری را انجام میدهد، آن را محکم و [[استوار]] به انجام رساند.<ref>[[اقبال حسینینیا|حسینینیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۷۲.</ref> |