یوسف بن ابراهیم برم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[یوسف بن ابراهیم برم در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[یوسف بن ابراهیم برم در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[یوسف بن ابراهیم]] مشهور به بَرْم<ref>برم به فتح اول و سکون دوم، به معنای بخیل است. </ref> که از وابستگان ([[موالی]]) [[قبیله ثقیف]] بود<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۹۷.</ref>، به [[سال ۱۶۰ ق]]. در [[اعتراض]] به [[رفتار]] [[خلیفه]] و به منظور [[امر به معروف و نهی از منکر]] [[قیام]] کرد و [[مردم]] [[خراسان]] را به [[پیروی]] از خود فرا خواند. یوسف بسیار زود بر پوشنگ، مروالرود و [[طالقان]]<ref>سرزمینی است در خراسان میان مرو الرود و بلخ که دارای آب و سبزه زار‌های بسیار است (معجم البلدان، ج۴، ص۷).</ref>دست یافت<ref>الکامل، ج۶، ص۴۳.</ref>. عده‌ای از مردم سغد و فرغانه و بخارا نیز به [[دعوت]] وی پیوستند. [[مهدی یزید بن مزید شیبانی]] را به [[جنگ]] وی گسیل کرد. یزید پس از چند [[نبرد]] سخت، یوسف را [[شکست]] داد و سپاهیانش را [[امان]] بخشید و او را که تنها مانده بود، به [[اسارت]] درآورد و نزد [[مهدی]] فرستاد. [[خلیفه]] [[فرمان]] داد تا دست و پای یوسف را قطع کردند و [[جسد]] او را به دار آویختند<ref>البلدان، ص۸۱؛ تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۹۷.</ref>.<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۴۵.</ref>.
[[یوسف بن ابراهیم]] مشهور به بَرْم<ref>برم به فتح اول و سکون دوم، به معنای بخیل است. </ref> که از وابستگان ([[موالی]]) [[قبیله ثقیف]] بود<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۹۷.</ref>، به [[سال ۱۶۰ ق]]. در [[اعتراض]] به [[رفتار]] [[خلیفه]] و به منظور [[امر به معروف و نهی از منکر]] [[قیام]] کرد و [[مردم]] [[خراسان]] را به [[پیروی]] از خود فرا خواند. یوسف بسیار زود بر پوشنگ، مروالرود و [[طالقان]]<ref>سرزمینی است در خراسان میان مرو الرود و بلخ که دارای آب و سبزه زار‌های بسیار است (معجم البلدان، ج۴، ص۷).</ref>دست یافت<ref>الکامل، ج۶، ص۴۳.</ref>. عده‌ای از مردم سغد و فرغانه و بخارا نیز به [[دعوت]] وی پیوستند. [[مهدی یزید بن مزید شیبانی]] را به [[جنگ]] وی گسیل کرد. یزید پس از چند [[نبرد]] سخت، یوسف را [[شکست]] داد و سپاهیانش را [[امان]] بخشید و او را که تنها مانده بود، به [[اسارت]] درآورد و نزد [[مهدی]] فرستاد. [[خلیفه]] [[فرمان]] داد تا دست و پای یوسف را قطع کردند و [[جسد]] او را به دار آویختند<ref>البلدان، ص۸۱؛ تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۹۷.</ref>.<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۴۵.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌ وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
*[[عباسیان]]
* [[عباسیان]]
*[[ابوعبدالله مهدی عباسی]]
* [[ابوعبدالله مهدی عباسی]]
{{پایان مدخل‌ وابسته}}
{{پایان مدخل‌ وابسته}}


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM009737.jpg|22px]] [[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|'''تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه''']]
# [[پرونده:IM009737.jpg|22px]] [[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|'''تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:یوسف بن ابراهیم برم]]
[[رده:یوسف بن ابراهیم برم]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۶

مقدمه

یوسف بن ابراهیم مشهور به بَرْم[۱] که از وابستگان (موالی) قبیله ثقیف بود[۲]، به سال ۱۶۰ ق. در اعتراض به رفتار خلیفه و به منظور امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد و مردم خراسان را به پیروی از خود فرا خواند. یوسف بسیار زود بر پوشنگ، مروالرود و طالقان[۳]دست یافت[۴]. عده‌ای از مردم سغد و فرغانه و بخارا نیز به دعوت وی پیوستند. مهدی یزید بن مزید شیبانی را به جنگ وی گسیل کرد. یزید پس از چند نبرد سخت، یوسف را شکست داد و سپاهیانش را امان بخشید و او را که تنها مانده بود، به اسارت درآورد و نزد مهدی فرستاد. خلیفه فرمان داد تا دست و پای یوسف را قطع کردند و جسد او را به دار آویختند[۵].[۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. برم به فتح اول و سکون دوم، به معنای بخیل است.
  2. تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۹۷.
  3. سرزمینی است در خراسان میان مرو الرود و بلخ که دارای آب و سبزه زار‌های بسیار است (معجم البلدان، ج۴، ص۷).
  4. الکامل، ج۶، ص۴۳.
  5. البلدان، ص۸۱؛ تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۹۷.
  6. خضری، سید احمد رضا، تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه ص ۴۵.