البیعة لله: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته ==↵{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}' به '') |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
* [[ویژگیهای پرچم امام مهدی چیست؟ (پرسش)]] | * [[ویژگیهای پرچم امام مهدی چیست؟ (پرسش)]] | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۳
مقدمه
- شعار پرچم مهدی (ع) هنگام ظهور
- از برخی روایات اسلامی - اعم از شیعه و اهل سنت- استفاده میشود که شعار پرچم پرافتخار حضرت مهدی (ع) هنگام ظهور، جمله "البیعة للّه" است. شیخ صدوق روایت کرده است: "همانا بر پرچم مهدی (ع) البیعة للّه است"[۱]
- همچنین در برخی روایات دیگر گفته شده است: البیعة للّه ندایی است که از سوی جبرئیل امین به گوش جهانیان میرسد. * شیخ مفید از امام صادق (ع) نقل کرده است: "جبرئیل، از کنار دست راست او ندا سرمیدهد: البیعة للّه پس در آن هنگام، پیروان او از اقصی نقاط گیتی به سوی او میشتابند، تا اینکه با آن حضرت بیعت کنند. پس خداوند سبحانه و تعالی به وسیله او زمین را پر از عدل وداد میسازد؛ آنسان که پر از ظلم و جور شده است"[۲][۳].
البیعة لله در موعودنامه
- یعنى بیعت مخصوص خداست. این شعار پرچم قیام حضرت مهدى (ع) است[۴]. حضرت علی (ع) مىفرماید: "براى ما اهل بیت پرچمى است که هرکس بر آن پیشى گیرد دزدیده مىشود. هرکس از آن عقب بماند هلاک مىگردد و هرکس از آن پیروى کند به آن مىپیوندد، روى آن پرچم نوشته مىشود: "الْبَيْعَةُ لِلَّهِ"[۵]. البته آوردهاند که هنگام ظهور حضرت، بانگ جبرئیل در فضا طنینانداز مىشود که جهانیان را به بیعت آن حضرت دعوت مىکند و مىفرماید: "الْبَيْعَةُ لِلَّهِ"[۶][۷].
پرسش های وابسته
منابع
پانویس
- ↑ " أَنَّهُ يَكُونُ فِي رَايَةِ الْمَهْدِيِ (ع) الْبَيْعَةُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ"، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۶۵۴، ح ۲۲؛ علی بن عبد الکریم نیلی نجفی، منتخب الانوار المضئیة، ص ۱۷۸؛ علی بن یوسف حلی، العدد القویة، ص ۶۶؛ نعیم بن حماد المروزی، الفتن، ص ۲۲۰؛ قندوزی، ینابیع المودة، ج ۳، ص ۲۶۷
- ↑ " جَبْرَئِيلُ (ع) عَنْ يَدِهِ الْيُمْنَى يُنَادِي الْبَيْعَةَ لِلَّهِ فَتَصِيرُ إِلَيْهِ شِيعَتُهُ مِنْ أَطْرَافِ الْأَرْضِ تُطْوَى لَهُمْ طَيّاً حَتَّى يُبَايِعُوهُ فَيَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"، شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۹؛ طبری، دلائل الامامة، ص ۲۵۰؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۵۳؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۲۶۲
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۲۹ - ۱۳۰.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰.
- ↑ روزگار رهایى، ج ۲، ص ۱۰۶۹
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۱۶