←دوم: دلالت بر وجوب اطاعت اهل بیت {{عم}}
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
* [[منفعت]] این [[پاداش]] و [[اجر]] به خود [[مردم]] بازمى‌گردد که با پیمودن راه اهل [[بیت]] [[رسول خدا]] پس از [[رسول خدا]] [[سعادت دنیوی]] و [[اخروی]] خود را تضمین مى‌کنند<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[امامت در قرآن (کتاب)|امامت در قرآن]]، ص ۸۷-۹۲</ref>. | * [[منفعت]] این [[پاداش]] و [[اجر]] به خود [[مردم]] بازمى‌گردد که با پیمودن راه اهل [[بیت]] [[رسول خدا]] پس از [[رسول خدا]] [[سعادت دنیوی]] و [[اخروی]] خود را تضمین مى‌کنند<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[امامت در قرآن (کتاب)|امامت در قرآن]]، ص ۸۷-۹۲</ref>. | ||
=== دوم: دلالت بر [[وجوب اطاعت اهل بیت]] {{عم}} === | === دوم: دلالت بر [[وجوب اطاعت اهل بیت]] {{عم}} === | ||
== [[مودّت]] [[ذوی‌القربی]] چه الزاماتی برای [[مردم]] دارد؟ == | |||
مهمترین الزامی که [[مودت]] [[ذوی‌القربی]] برای [[مردم]] دارد، [[اطاعت]] از آنان است؛ زیرا [[مودّت]]، واسطه‌ای میان [[معرفت]] و [[اطاعت]] است. پس از سویی، [[مودت]]، معلول [[معرفت]] است و از سویی دیگر، علّت [[طاعت]] به شمار میآید؛ چه اینکه [[مودت]]، بی‌معرفت به دست نمی‌آید، چنان‌که [[اطاعت]] نیز بی‌مودت، محقق نمی‌شود. | |||
نمی‌توان ادعای [[مودت]] [[قربی]] را داشت و از آنها [[تبعیت]] نکرد و یا با آنها درگیر شد. بر این پایه، وجود [[مبارک]] [[رسول خدا]] {{صل}} [[اجر رسالت]] خویش را به [[دستور خداوند]]، [[مودّت]] به [[قربی]] قرار داد:{{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}. | |||
[[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: [[محب]] هرگز درباره [[محبوب]] خود [[عصیان]] نمی‌ورزد و آن هنگام که [[پیروی]] [[حبیب خدا]] در همه جوانب انجام گیرد، [[محب]] [[خدا]] بودن نیز در همه عرصه‌ها محقق می‌شود. [[فرمان‌برداری]] کامل، [[محبت]] کامل میزاید و [[اطاعت]] ناقص، [[محبت]] ناقص، تنها راه تکمیل [[محبت]]، همان [[پیروی]] است <ref>صدوق، الامالی، ص۳۹۶.</ref>. | |||
[[فخر رازی]] می‌نویسد: "بی‌تردید، [[پیامبر اکرم]] {{صل}}، [[فاطمه]] {{س}} را [[دوست]] می‌داشت و در [[حق]] ایشان فرموده‌اند: [[فاطمه]] پاره‌ای از وجود من است. هر که او را بیازارد مرا آزرده است. همچنین به [[روایت]] [[متواتر]] از [[پیامبر خدا]] {{صل}} ثابت شده است که آن بزرگوار، [[علی]]، [[حسن]] و [[حسین]] {{ع}} را [[دوست]] می‌داشت. هنگامی که [[دوستی پیامبر]] به ایشان ثابت شود، این [[دوستی]] و [[محبّت]] بر همه [[امت اسلامی]] نیز لازم میآید؛ چرا که [[خداوند متعال]] می‌فرماید: و او را [[پیروی]] نمایید، بسا که از [[هدایت]] شدگان باشید. در [[آیه]] دیگر می‌فرماید: همانا در فرستاده [[خداوند]]، برای شما [[الگو]] و نمونه خوب و کاملی است"<ref>{{عربی|لا شک أن النبی کان یحب فاطمة {{س}}، قال:}} {{متن حدیث|فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّي يُؤْذِينِي مَا يُؤْذِيهَا}} {{عربی|و ثبت بالنقل المتواتر عن رسول الله أنه کان یحب علیا و الحسن و الحسین و إذا ثبت ذلک وجب علی أمره الأمة مثله لقوله:}} {{متن قرآن|وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ}} {{عربی|و لقوله تعالی:}} {{متن قرآن|فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ}} {{عربی|و لقوله:}} {{متن قرآن|قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ}} {{عربی|و لقوله سبحانه:}} {{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ}}؛ مفاتیح الغیب، ج۲۷، ص۵۹۵.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ولایت و امامت در قرآن (کتاب)|ولایت و امامت در قرآن]]، ص:۱۰۳-۱۰۴.</ref>. | |||
== [[تفسیر]] [[آیۀ مودت]] == | == [[تفسیر]] [[آیۀ مودت]] == | ||