الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی علیه‌السلام]]''' پیشوای دوم [[مسلمانان]]، در نیمه [[ماه رمضان]] [[سال سوم هجری]] قمری در [[مدینه]] متولد شد. پدر ایشان [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} و مادرشان [[حضرت زهرا]] {{س}} است. کنیه حضرت، ابومحمد و [[القاب]] فراوانی همانند تقی، زکی و مجتبی به ایشان نسبت داده‌اند. [[امام حسن]]{{ع}} بردبار و متین بود. در [[گشایش]] [[مشکلات]] دیگران پیشگام بود. با بی‌ادبان به خود، بسیار مناسب [[رفتار]] می‌کرد، به گونه‌ای که مایه شرمندگی آنان می‌شد. سه بار برای [[خدا]] نیمی از [[دارایی]] خود را به [[فقیران]] بخشید. پیاده بسیار به [[حج]] می‌رفت.
'''[[اربعین|اربعین]]''' [[امام حسین]] {{ع}} که مصادف با روز بیستم صفر است، روز تجدید غم و عزای [[اهل بیت]] {{عم}} و [[شیعه]] است و گرامیداشت این روز و [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}} بسیار ثواب دارد. در اولین اربعین سیدالشهداء جابربن عبدالله انصاری و عطیّه به زیارت قبر آن حضرت رفتند.


[[امام حسن]]{{ع}} هشت ساله بود که جد گرامی‌اش از [[دنیا]] رفت. در دوران [[خلافت ابوبکر]] و [[عمر]] از [[امام حسن]]{{ع}} در چندین موضوع یاد شده است. ایشان هنگام به [[خلافت]] رسیدن [[عثمان]] ، نزدیک ۲۰ سال داشت و مواضع [[سیاسی]] حضرت با پدرشان در این ایام همسو بود. هنگامی که [[شورش]] ضد [[عثمان]] اوج گرفت، [[امام حسن]]{{ع}} واسطه میان پدر و [[عثمان]] در پیام رسانی بود. [[امام]]{{ع}} در دوران [[خلافت علی]]{{ع}} در صحنه‌ها حضور یافت و در همه مقاطع، پدر را [[همراهی]] کرد و در هر سه جنگ [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] شرکت کرد. پس از [[شهادت]] پدر، امام حسن{{ع}} بر جنازه ایشان [[نماز]] خواند.
در فرهنگ اسلامی و در [[معارف]] [[عرفانی]]، عدد چهل (اربعین) [[جایگاه]] خاصی دارد. از جمله مواردی که اربعین در فرهنگ دینی، [[اسلامی]]، [[عرفانی]] به کار رفته است مواردی همچون کمال [[عقل انسان]] در چهل سالگی؛ [[مبعوث]] شدن [[پیامبر]] {{صل}} در چهل سالگی و... است اما مهمترین موردی که اربعین در مورد آن به کار می‌‌رود چهلمین روز [[شهادت]] [[حسین بن علی]] {{ع}} است که مصادف با روز بیستم ماه صفر است، روز تجدید [[غم]] و عزای [[اهل بیت]] و [[شیعه]] است و گرامیداشت این روز و [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}} و پیاده روی آن بسیار [[ثواب]] دارد. [[امام حسن عسکری]] {{ع}} در [[حدیثی]] علامت‌های [[مؤمن]] را پنج چیز شمرده است: "[[نماز]] پنجاه و یک رکعت، [[زیارت]] اربعین، انگشتر کردن در دست راست، [[پیشانی]] بر خاک نهادن و "بسم [[الله]]" را در [[نماز]]، آشکارا گفتن".


ایشان هنگام پذیرش [[خلافت]] ۳۷ سال داشت. عراقیان و حامیان [[امام علی]]{{ع}} با وی [[بیعت]] کردند؛ شمار بیعت‌کنندگان، ۴۰۰۰۰ تن ذکر شده است. زمانی که [[معاویه]] به سوی [[عراق]] حرکت کرد، [[امام حسن]]{{ع}} پس از [[آگاهی]] از این خبر، [[مردم]] را به [[جهاد]] و [[مقاومت]] فرا خواند و از آنها خواست که در لشکرگاه گردهم آیند؛ اما [[مردم]] واکنش مناسبی نشان ندادند. مجموع [[لشکریان]] [[امام حسن]]{{ع}} را ۲۰۰۰۰ تن یاد کرده‌اند که به فرماندهی [[عبیدالله بن عباس]] برای مقابله با سپاه معاویه و جلوگیری از پیشروی وی به مَسکِن اعزام شدند. سپاه معاویه را ۶۰۰۰۰ نفر تخمین زده‌اند. [[معاویه]] توانست با وعده‌هایی، شماری از [[اصحاب امام حسن]]{{ع}} از جمله [[عبیدالله بن عباس]] را به سوی خود بکشاند. ایشان بنا به مصالح اسلام و شرایط پیش‌آمده با [[معاویه]] [[صلح]] کرد.
از جلوه‌های بسیار زیبای اربعین [[حسینی]] حرکت پیادۀ خیل [[مشتاقان]] آن حضرت است که حماسه‌ای وصف ناشدنی را می‌آفریند، دشمنانی که [[زیارت]] چند هزار نفره سابق را در اربعین [[حسینی]] تحمل نکردند، امروز نظاره‌گر حرکت سیل‌گونه و میلیونی [[زائران]] آن حضرت هستند که به صورت خودجوش و کاملاً مردمی چشمان جهانیان را مات و مبهوت خود ساخته است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: «هرکس از [[خانه]] خویش به قصد [[زیارت]] [[حسین بن علی بن ابی طالب]] {{ع}} خارج گردد، پس اگر پیاده باشد [[خداوند]] به ازای هر گامی که بر می‌‌دارد برای او یک [[کار نیک]] نوشته و یک کار بد او را [[پاک]] می‌کند تا آنگاه که به حائر ([[قبر امام حسین]] {{ع}} در [[کربلا]]) رسد، [[خداوند]] او را در [[صالحان]] و [[نیکان]] قرار دهد و وقتی [[زیارت]] را به پایان رساند او را از [[نجات]] یافتگان قرار داده و به هنگام بازگشت فرشته‌ای به نزد وی آمده و می‌گوید: من فرستادۀ خدایت هستم، خدایت [[سلامت]] می‌رساند و می‌گوید: کارهای خود را از نو سرگیر، که [[گناهان]] گذشته ات مورد [[بخشش]] قرار گرفت».


پس از [[صلح]]، [[امام]] با مشایعت [[معاویه]] از [[کوفه]] به [[مدینه]] بازگشت و در آنجا بزرگ و [[سرپرست]] [[بنی‌هاشم]] بود و در امور با وی [[مشورت]] می‌شد.
یکی از مباحث مهم [[تاریخ]] [[عاشورا]] حضور [[اهل بیت]] {{ع}} در [[کربلا]] در اولین اربعین [[شهادت امام حسین]] {{ع}} است. مشهور میان [[شیعه]]، اربعین روزی است که [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[صحابی]] بزرگ [[رسول خدا]] {{صل}} به [[زیارت]] قبر [[امام حسین]] {{ع}} نائل شد و همانجا بود که [[اهل بیت]] {{ع}} هنگام بازگشت از [[شام]] نیز به [[زیارت]] مزار [[امام]] آمده و [[جابر]] را [[ملاقات]] کردند.  


مدت زمانی که از [[صلح امام حسن]]{{ع}} گذشت، [[معاویه]] دریافت مفاد صلحنامه به زیان اوست لذا در پی [[قتل]] امام برآمد و سر انجام جعده ـ همسر امام ـ دختر اشعث را [[فریب]] داد و به قتل امام حسن برانگیخت. جعده به امام [[زهر]] خورانید و امام{{ع}} روز ۲۸ صفر سال ۵۰ یا ۵۱ هجری قمری در چهل و هشت سالگی به [[شهادت]] رسید و در [[قبرستان بقیع]] مدفون شدند.
اربعین روزی است که برافراشته شدن [[پرچم]] [[پیام]] [[شهادت]] [[کربلا]] در آن روز آغاز شد و روز بازماندگان شهداست. حالا چه در اربعین اول، خانوادۀ [[امام حسین]] {{ع}} به [[کربلا]] آمده باشند و چه نیامده باشند.


<div class="mainpage_box_more">[[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|ادامه]]</div>
<div class="mainpage_box_more">[[اربعین|ادامه]]</div>
۱۱۵٬۷۰۱

ویرایش