تدبیر امر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

تدبیر امر در فقه سیاسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۶

۷۲۹ بایت حذف‌شده ، ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۷٬۴۹۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+{{مدخل مرتبط
+| موضوع مرتبط = تدبیر معصوم
+| عنوان مدخل  = [[تدبیر امر]]
+| مداخل مرتبط = [[تدبیر امر در قرآن]] - [[تدبیر امر در حدیث]] - [[تدبیر امر در فقه سیاسی]]
+| پرسش مرتبط  = تدبیر امر (پرسش)
+}}
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+* [[تدبیر]] در لغت [[عرب]] به معنای عاقبت اندیشی است. [[فیروزآبادی]] در قاموس می‌گوید: "[[تدبیر]]، به [[عاقبت]] [[امر]] اندیشیدن است"<ref>{{عربی|التدبير: النظر في عاقبة الأمر}}؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۲، ص۲۷.</ref>.
-: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[تدبیر معصوم]]''' است. "'''[[تدبیر امر]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
+* [[تدبیر امر]]، به معنای [[حکم]] و [[فرمان]] و دستوری است که با مآل اندیشی و عاقبت‌نگری انجام می‌گیرد.
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+* [[زمخشری]]، [[مفسّر]] معروف در [[تفسیر]] {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} می‌گوید: "یدبّر، یعنی بر طبق [[حکمت]] [[داوری]] کردن و سنجیدن، و انجام دادن کار آنگونه که جوینده [[درستی]] کار، و عاقبت‌اندیش آینده‌نگر انجام می‌دهد، تا در انجام کار دچار آنچه [[ناپسند]] اوست نگردد، و معنای [[أمر]]: [[امر]] همه مخلوقات و امر [[سلطنت]] گسترده [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] و [[عرش]] است"<ref>{{عربی|يدبّر، يقضي ويقدّر علی حسب الحكمه، ويفعل ما يفعل المتحرّي للصواب الناظر في أدبار الأمور وعواقبها لئلّا يلقاه ما يكره آخراً؛ و الأمر: أمر الخلق كلّه و أمر ملكوت السماوات والأرض والعرش}}؛ زمخشری، الکشاف عن حقائق التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل، ج۲، ص۲۲۵.</ref>.
-: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[تدبیر امر در قرآن]] - [[تدبیر امر در حدیث]] - [[تدبیر امر در فقه سیاسی]] </div>
+* [[فخرالدین رازی]] نیز در [[تفسیر]] {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} عبارتی نظیر عبارت کشّاف دارد و می‌گوید: "یدبّر الأمر: به معنای [[داوری]] و سنجش بر طبق مقتضای [[حکمت]] است و اینکه آنگونه عمل کند که عاقبت‌اندیش آینده‌نگر عمل می‌کند و به عواقب کار می‌نگرد، تا آنچه را [[شایسته]] نیست [[جامه]] عمل نپوشاند، و مراد از "[[أمر]]" [[شأن]] است، و معنای یدبّر الأمر [[تدبیر]] احوال مخلوقات و احوال مملکت [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] است"<ref>{{عربی|يدبّر الأمر: معناه يقضي ويقدّر على حسب مقتضي الحكمة ويفعل ما يفعله المصيب في أفعاله الناظر في أدبار الأمور وعواقبها كي لايدخل في الوجود ما لاينبغي، و المراد من "الأمر" الشأن، يعني يدبر أحوال الخلق و أحوال ملكوت السماوات و الأرض}}؛ فخر رازی، تفسیر کبیر، ج۹، ص۱۳.</ref>.
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+* [[شیخ طوسی]] در [[تفسیر]] تبیان، در ذیل [[آیه]] سوم از [[سوره یونس]] که مشتمل بر جمله {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} است می‌فرماید: "به وسیله این [[آیه]] همه آفریدگان را مورد خطاب قرار داده و خبر داده است که خداوندی که مالک [[تدبیر]] شماست و هرگونه [[تغییر]] و دگرگونی احوال شما بر اساس [[امر و نهی]] اوست و بر شما [[واجب]] است که او را [[پرستش]] کنید، خداوندی است که [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] را [[آفریده]] است"<ref>{{عربی|خاطب بهذه الآية جميع الخلق و أخبرهم بأن الله الذي يملك تدبيركم و تصريفكم بين أمره و نهيه و يجب عليكم عبادته}} {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ}}؛ شیخ طوسی، تبیان، ج۵، ص۳۳۴.</ref>.
-: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[تدبیر امر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
+* این عبارت به روشنی جمله {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} را به معنای [[مالکیت]] [[تدبیر]] و تصریف [[خلق]] بین الأمر و النهی [[تفسیر]] کرده است. {{عربی|تصريف الخلق بين أمره و نهيه}}؛ یعنی با [[امر و نهی]] خویش، احوال [[خلق]] را به گردش درآوردن که [[حقیقت]] [[مُلک]] و [[سلطنت]] و [[پادشاهی]] جز این نیست.
-<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
+* از مجموع مطالبی که در بالا از [[اهل]] لغت و [[تفسیر]] [[نقل]] کردیم، روشن شد که مراد از وصف {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}}، [[سلطنت]] و [[مُلک]] است که عهده‌دار [[اداره امور]] و [[شئون]] [[رعیت]] است و وصف [[خدای متعال]] به عنوان "[[تدبیر أمر]]"، وصف به [[پادشاهی]] و [[سلطنت]] حکیمانه و عاقبت اندیشانه است که از مختصات و ویژگی‌های [[سلطنت الهی]] است و لهذا چنین وصفی مستلزم [[حصر]] این عنوان در [[ذات خدای متعال]] است؛ زیرا تنها اوست که بر عواقب احوال و امور [[آگاه]] است، پس تنها اوست "مدبّرالأمر" و [[سلطان]] و [[پادشاهی]] که با [[آگاهی]] و احاطه کامل بر [[سرنوشت]] [[خلق]] و از جمله [[آدمیان]]، [[اداره امور]] و [[شئون]] آنان را برعهده دارد.
+* از آنچه بیان شد، می‌توان نتیجه گرفت وصف "[[تدبیر أمر]]" متضمن [[دلیل]] بر [[حصر]] [[سلطنت]] و [[حاکمیت]] در ذات حق تعالی است؛ زیرا [[علم]] به [[عاقبت]] امور از لوازم [[سلطنت]] و [[حاکمیت]] است؛ چرا که [[حاکمیت]] بر [[مردم]]، به معنای [[تعیین]] [[سرنوشت]] و [[عاقبت]] [[مردم]] است و نیاز به عاقبتدانی و [[علم]] به [[آینده]] اشیا دارد که منحصراً در [[اختیار]] [[خدای متعال]] است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|فقه نظام سیاسی اسلام ج۱]].</ref>.
-==مقدمه==
+== منابع ==
-*[[تدبیر]] در لغت [[عرب]] به معنای عاقبت اندیشی است. [[فیروزآبادی]] در قاموس می‌گوید: "[[تدبیر]]، به [[عاقبت]] [[امر]] اندیشیدن است"<ref>{{عربی|التدبير: النظر في عاقبة الأمر}}؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۲، ص۲۷.</ref>.
+{{منابع}}
-*[[تدبیر امر]]، به معنای [[حکم]] و [[فرمان]] و دستوری است که با مآل اندیشی و عاقبت‌نگری انجام می‌گیرد.
-*[[زمخشری]]، [[مفسّر]] معروف در [[تفسیر]] {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} می‌گوید: "یدبّر، یعنی بر طبق [[حکمت]] [[داوری]] کردن و سنجیدن، و انجام دادن کار آنگونه که جوینده [[درستی]] کار، و عاقبت‌اندیش آینده‌نگر انجام می‌دهد، تا در انجام کار دچار آنچه [[ناپسند]] اوست نگردد، و معنای [[أمر]]: [[امر]] همه مخلوقات و امر [[سلطنت]] گسترده [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] و [[عرش]] است"<ref>{{عربی|يدبّر، يقضي ويقدّر علی حسب الحكمه، ويفعل ما يفعل المتحرّي للصواب الناظر في أدبار الأمور وعواقبها لئلّا يلقاه ما يكره آخراً؛ و الأمر: أمر الخلق كلّه و أمر ملكوت السماوات والأرض والعرش}}؛ زمخشری، الکشاف عن حقائق التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل، ج۲، ص۲۲۵.</ref>.
-*[[فخرالدین رازی]] نیز در [[تفسیر]] {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} عبارتی نظیر عبارت کشّاف دارد و می‌گوید: "یدبّر الأمر: به معنای [[داوری]] و سنجش بر طبق مقتضای [[حکمت]] است و اینکه آنگونه عمل کند که عاقبت‌اندیش آینده‌نگر عمل می‌کند و به عواقب کار می‌نگرد، تا آنچه را [[شایسته]] نیست [[جامه]] عمل نپوشاند، و مراد از "[[أمر]]" [[شأن]] است، و معنای یدبّر الأمر [[تدبیر]] احوال مخلوقات و احوال مملکت [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] است"<ref>{{عربی|يدبّر الأمر: معناه يقضي ويقدّر على حسب مقتضي الحكمة ويفعل ما يفعله المصيب في أفعاله الناظر في أدبار الأمور وعواقبها كي لايدخل في الوجود ما لاينبغي، و المراد من "الأمر" الشأن، يعني يدبر أحوال الخلق و أحوال ملكوت السماوات و الأرض}}؛ فخر رازی، تفسیر کبیر، ج۹، ص۱۳.</ref>.
-*[[شیخ طوسی]] در [[تفسیر]] تبیان، در ذیل [[آیه]] سوم از [[سوره یونس]] که مشتمل بر جمله {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} است می‌فرماید: "به وسیله این [[آیه]] همه آفریدگان را مورد خطاب قرار داده و خبر داده است که خداوندی که مالک [[تدبیر]] شماست و هرگونه [[تغییر]] و دگرگونی احوال شما بر اساس [[امر و نهی]] اوست و بر شما [[واجب]] است که او را [[پرستش]] کنید، خداوندی است که [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] را [[آفریده]] است"<ref>{{عربی|خاطب بهذه الآية جميع الخلق و أخبرهم بأن الله الذي يملك تدبيركم و تصريفكم بين أمره و نهيه و يجب عليكم عبادته}} {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ}}؛ شیخ طوسی، تبیان، ج۵، ص۳۳۴.</ref>.
-*این عبارت به روشنی جمله {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}} را به معنای [[مالکیت]] [[تدبیر]] و تصریف [[خلق]] بین الأمر و النهی [[تفسیر]] کرده است. {{عربی|تصريف الخلق بين أمره و نهيه}}؛ یعنی با [[امر و نهی]] خویش، احوال [[خلق]] را به گردش درآوردن که [[حقیقت]] [[مُلک]] و [[سلطنت]] و [[پادشاهی]] جز این نیست.
-*از مجموع مطالبی که در بالا از [[اهل]] لغت و [[تفسیر]] [[نقل]] کردیم، روشن شد که مراد از [[وصف]] {{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ}}، [[سلطنت]] و [[مُلک]] است که عهده‌دار [[اداره امور]] و [[شئون]] [[رعیت]] است و [[وصف]] [[خدای متعال]] به عنوان "[[تدبیر أمر]]"، [[وصف]] به [[پادشاهی]] و [[سلطنت]] حکیمانه و عاقبت اندیشانه است که از مختصات و ویژگی‌های [[سلطنت الهی]] است و لهذا چنین وصفی مستلزم [[حصر]] این عنوان در [[ذات خدای متعال]] است؛ زیرا تنها اوست که بر عواقب احوال و امور [[آگاه]] است، پس تنها اوست "مدبّرالأمر" و [[سلطان]] و [[پادشاهی]] که با [[آگاهی]] و احاطه کامل بر [[سرنوشت]] [[خلق]] و از جمله [[آدمیان]]، [[اداره امور]] و [[شئون]] آنان را برعهده دارد.
-*از آنچه بیان شد، می‌توان نتیجه گرفت [[وصف]] "[[تدبیر أمر]]" متضمن [[دلیل]] بر [[حصر]] [[سلطنت]] و [[حاکمیت]] در ذات حق تعالی است؛ زیرا [[علم]] به [[عاقبت]] امور از لوازم [[سلطنت]] و [[حاکمیت]] است؛ چرا که [[حاکمیت]] بر [[مردم]]، به معنای [[تعیین]] [[سرنوشت]] و [[عاقبت]] [[مردم]] است و نیاز به عاقبتدانی و [[علم]] به [[آینده]] اشیا دارد که منحصراً در [[اختیار]] [[خدای متعال]] است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|فقه نظام سیاسی اسلام ج۱]].</ref>.
-==منابع==
 * [[پرونده:11123.jpg|22px]] [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|'''فقه نظام سیاسی اسلام ج۱''']]
+{{پایان منابع}}
-==پانویس==
+== پانویس ==
-{{یادآوری پانویس}}
 {{پانویس}}
 [[رده: مدخل]]
 [[رده: تدبیر معصوم]]
 [[رده:تدبیر امر]]