[[ابومؤید موفق بن احمد بن محمد مکی خوارزمی]] برخی نام او را [[موفق الدین محمد بن احمد]] آورده‌اند. <ref>الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.</ref> وی حدود سال ۴۸۴ه در [[مکه]] متولد شد. [[حدیث]] را از [[نجم الدین عمر بن محمد بن احمد نسفی]]، <ref>الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.</ref> [[ابومنصور شهردار بن شیرویه دیلمی]]، [[ابوالحسن علی بن احمد عاصمی]]، [[برهان الدین ابوالحسن علی بن حسین غزنوی]] و [[ابوالفضل محمد بن علی بن محمد]] که از استادان [[منتجب الدین بن بابویه]] بود، فرا گرفت. <ref>الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.</ref> او همچنین [[ادبیات]] را در خوارزم نزد [[جارالله زمخشری]] آموخت. <ref>الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.</ref> ابومؤید به [[فقه]] و ادبیات آشنایی کامل داشت و در [[شعر]] و [[شاعری]] نیز دستی داشت. <ref>بغیة الوعاة ۲ / ۳۰۸.</ref> او استاد ادیب معتزلی [[ناصر بن عبدالسید خوارزمی]] بود و امر [[خطابه]] را در [[مسجد جامع]] خوارزم به عهده داشت؛ بدین علت [[خطیب]] خوارزم خوانده می‌‌شد. <ref>معجم الادباء ۱۹ / ۲۱۲.</ref> [[آقابزرگ تهرانی]] درباره [[عقیده]] و [[مذهب]] او می‌‌نویسد: شکی نیست که او علی {{ع}} را از دیگر [[صحابه]] [[برتر]] می‌‌دانست و اینکه برخی نام او را در شمار بزرگان [[شیعه]] آورده‌اند، شاید به دلیل تألیف کتاب المناقب او درباره علی {{ع}} باشد، وگرنه او از بزرگان [[اهل سنت]] محسوب می‌‌شود و در مناقب [[ابوحنیفه]] کتابی در چهل باب نوشته است. <ref>الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.</ref>
خوارزمی سرانجام در سال ۵۶۸ه درگذشت. <ref>الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.</ref> کتاب‌های مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب {{ع}}؛<ref>الاعلام ۷ / ۳۳۳.</ref> مناقب الامام ابوحنیفه<ref>هدیة العارفین ۲ / ۴۸۲.</ref> و [[دیوان]] [[شعر]] اثر اوست<ref>کشف الظنون ۱ / ۸۱۵.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۴ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۴ ص۴۲۶.</ref>
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۴ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
