محاصره امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[هدف]] [[امام حسین]] {{ع}} رسیدن به [[کوفه]] و پیوستن به هواداران در آن [[شهر]] بود، تا بر ضدّ [[امویان]] [[قیام]] کنند. [[ابن زیاد]] ([[والی کوفه]]) هم می‌دانست که اگر [[امام]]، پای به [[کوفه]] بگذارد، کنترل [[شهر]] از [[دست]] بیرون خواهد شد. این بود که [[مانع]] ورود [[امام]] به [[کوفه]] شد. [[سپاه]] هزار نفری را به [[فرماندهی]] [[حرّ]] بن [[یزید]] سر [[راه]] آن [[حضرت]] فرستاد، پس از گفتگوها، کاروان [[امام]] و [[سپاه حرّ]] همچنان پا به پای هم پیش می‌آمدند. چون به ”نینوا” رسیدند، پیکی از [[کوفه]] رسید که [[فرمان]] محاصره را همراه داشت، که [[امام حسین]] {{ع}} نه [[راه]] برگشت داشته باشد، نه [[راه]] پیش، [[فرمان]] چنین بود که: {{متن حدیث|أَمَّا بَعْدُ؛ فَجَعْجِعْ بِالْحُسَيْنِ...}}. با رسیدن [[نامه]] و قاصدم، [[حسین]] {{ع}} را در محاصره و تنگنا قرار بده و او را جز در [[سرزمین]] بی آب و علف و دور از [[پناهگاه]] فرود نیار، به قاصدم [[دستور]] دادم تا همراه تو باشد و از تو جدا نگردد. تا خبر اجرای این [[فرمان]] را برایم بیاورد. و [[السلام]]. در پی بی آن [[دستور]] بود که [[امام]] به [[اجبار]] در آن منطقه فرود آمد. این حادثه در روز [[پنج شنبه]] دوّم [[محرّم]] [[سال]] ۶۱ [[هجری]] بود. فردای آن روز، [[عمر سعد]] با چهار هزار نفر از [[کوفه]] رسیدند<ref>کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۵.</ref>. در پی این محاصره، از پیوستن افراد به گروه [[یاران امام]] نیز جلوگیری می‌کردند و راهها کنترل می‌شد، برخی که از [[کوفه]] خود را به [[امام]] رساندند، با استفاده از [[تاریکی]] [[شب]] یا از [[بیراهه]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۳۳.</ref>.