جز
جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن'
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگرداندهشده |
جز (جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن') برچسب: برگرداندهشده |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''[[هجرت|هجرت]]''' به معنای دوری و ترک کردن است و مصداق روشن آن در [[هجرت پیامبر اکرم]] {{صل}} از [[مکه]] به [[مدینه]] تبلور یافته است که در ربیع الاول [[سال]] سیزده هجری در پی افزایش [[آزار]] و اذیتهای [[مشرکان]] نسبت به [[مسلمانان]] به وقوع پیوست. درباره انگیزهها و اهداف [[هجرت]] از [[مکّه]] به چند نکته اشاره میشود: | '''[[هجرت|هجرت]]''' به معنای دوری و ترک کردن است و مصداق روشن آن در [[هجرت پیامبر اکرم]] {{صل}} از [[مکه]] به [[مدینه]] تبلور یافته است که در ربیع الاول [[سال]] سیزده هجری در پی افزایش [[آزار]] و اذیتهای [[مشرکان]] نسبت به [[مسلمانان]] به وقوع پیوست. درباره انگیزهها و اهداف [[هجرت]] از [[مکّه]] به چند نکته اشاره میشود: | ||
# مکّه [[سرزمین]] مناسبی برای ادامه [[دعوت]] نبود و [[رسول خدا]] {{صل}} نهایت بهرهبرداری ممکن را از این [[شهر]] کرده بود و هیچ امیدی برای | # مکّه [[سرزمین]] مناسبی برای ادامه [[دعوت]] نبود و [[رسول خدا]] {{صل}} نهایت بهرهبرداری ممکن را از این [[شهر]] کرده بود و هیچ امیدی برای پیوستن گروههای دیگری به [[آیین اسلام]] نداشت. | ||
# [[رسول اکرم]] {{صل}} به عنوان [[نماینده]] و مبلّغ [[آیین توحیدی]] نمیتوانست به پیشرفتهای اندک دوران مکّه بسنده کند؛ زیرا اسلام دین همه [[بشریت]] است و همه [[انسانها]] را در سراسر [[گیتی]] مخاطب خود میداند. | # [[رسول اکرم]] {{صل}} به عنوان [[نماینده]] و مبلّغ [[آیین توحیدی]] نمیتوانست به پیشرفتهای اندک دوران مکّه بسنده کند؛ زیرا اسلام دین همه [[بشریت]] است و همه [[انسانها]] را در سراسر [[گیتی]] مخاطب خود میداند. | ||
# مسلمانان سالهای دراز در مقابل [[ظلم و ستم]] و [[عذاب]] و [[شکنجه]] [[مشرکان]] [[مقاومت]] کرده بودند. چنان که گروهی از [[یاران]] بیپناه حضرت به ناچار ترک [[شهر]] و دیار کردند و از ظلم و ستم [[قریش]] به [[سرزمین]] [[غربت]]. اگر همین وضعیت تداوم پیدا میکرد، نه تنها [[روحیه]] [[یأس]] و [[نومیدی]] بر آنان مستولی میشد، چه بسا به [[شرک]] و [[بتپرستی]] بازمیگشتند و خود و دیگران را به [[هلاکت]] میانداختند. | # مسلمانان سالهای دراز در مقابل [[ظلم و ستم]] و [[عذاب]] و [[شکنجه]] [[مشرکان]] [[مقاومت]] کرده بودند. چنان که گروهی از [[یاران]] بیپناه حضرت به ناچار ترک [[شهر]] و دیار کردند و از ظلم و ستم [[قریش]] به [[سرزمین]] [[غربت]]. اگر همین وضعیت تداوم پیدا میکرد، نه تنها [[روحیه]] [[یأس]] و [[نومیدی]] بر آنان مستولی میشد، چه بسا به [[شرک]] و [[بتپرستی]] بازمیگشتند و خود و دیگران را به [[هلاکت]] میانداختند. |