خلافت عثمان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = عثمان بن عفان

| عنوان مدخل =  

| مداخل مرتبط = [[خلافت عثمان در تاریخ اسلامی]]

| پرسش مرتبط  =  

== مقدمه ==

دوران خلافت عثمان، دوران تثبیت و [[حفاظت]] از دستاوردهایی به شمار می‌رفت که طیّ سال‌ها [[مجاهدت]] و [[فداکاری]] [[لشکر اسلام]] به دست آمده بود. در این دوران همچنین [[نظم]] و [[آرامش]] [[حاکم]] بر مناطق تازه [[فتح]] شده به [[مسلمانان]] امکان داد تا [[عقاید]] و ارزش‌های نوین [[مکتب]] را در این مناطق [[ترویج]] کرده و [[پایه‌های فرهنگی]] [[نظام اسلامی]] را مستحکم سازند. همچنین سرازیر شدن سیل [[غنایم]] و [[وجوهات]] از سرتاسر [[جهان]] پهناور [[اسلام]] به [[خزانه]] [[بیت‌المال]]، پشتوانه‌های [[مالی]] [[نظام خلافت]] را به شدت تقویت کرد و زمینه‌های ایجاد یک [[تحول]] اساسی در وضعیت معیشتی مسلمانان [[حجاز]] و [[عراق]] را فراهم آورد؛ اما متأسفانه [[مدیریت]] [[ضعیف]]، [[منفعت‌طلبی]]، فامیل‌گرایی و بذل و بخشش‌های بی‌حساب و کتاب [[خلیفه سوم]] به برخی از اطرافیان، مانع از آن شد که امکانات به دست آمده، به شکل مطلوب مورد استفاده قرار گیرد؛ بنابراین به جای [[اصلاح]] وضعیت [[اقتصادی]] عموم [[مسلمین]]، [[اشرافی‌گری]] در [[جامعه اسلامی]] رواج یافت و گروه معدود و تازه‌ای از [[سرمایه‌داران]] که در کمترین [[زمان]]، به [[مال]] و [[قدرت]] دست یافته بودند، در میان مسلمین پدیدار شدند<ref>مروج الذهب، ج۲، ص۳۴۹؛ الغدیر، ج۸، ص۲۸۶.</ref>.

بدین ترتیب اندکی پس از [[رحلت پیامبر اکرم]] {{صل}} در [[شهر مدینه]] که پایگاه [[سیاسی]]، [[فرهنگی]] و [[معنوی]] آن [[حضرت]] بود، برخی از اساسی‌ترین آموزه‌های [[اجتماعی]] مکتب، زیر پا گذاشته شد و [[تبعیض]] و شکاف طبقاتی، در بدترین شکل ممکن نمایان گردید.

[[عثمان]]، نه تنها در توزیع بیت‌المال، بلکه در [[گزینش]] [[کارگزاران]] [[حکومت]] نیز بسیار غیر عادلانه [[رفتار]] می‌کرد و همه [[مناصب]] مهم اجتماعی را به [[بنی‌امیه]] که در [[دشمنی]] با اسلام سابقه فراوان داشتند، می‌سپرد؛ حتی کسانی از این [[خاندان]] بر سر کار گماشته شدند که [[مشکلات]] زیادی داشتند؛ از جمله [[حکم بن ابی العاص]] که [[تبعید]] شده [[رسول خدا]] {{صل}} بود و [[شیخین]] او را باز نگردانده بودند، به [[مدینه]] فرا خوانده شد و برای جمع‌آوری [[صدقات]] [[بنی خزاعه]] به کار گماشته شد. در این دوران نکته منفی دیگری نیز در کارنامه نظام خلافت [[ثبت]] شد و آن عبارت از برخورد بسیار [[خشن]] [[دستگاه حکومت]] با برخی از [[صحابه]] مشهور [[پیامبر]]، مانند [[ابوذر غفاری]] و [[ابن مسعود]] بود که به [[جرم]] [[عدالت‌خواهی]] و [[اصلاح‌طلبی]] این افراد، صورت گرفت<ref>عبدالرحمن السیوطی، الدر المنثور، ج۳، ص۲۳۲.</ref>.

[[امام علی]] {{ع}} در دوران [[عثمان]] نیز تلاش می‌کرد تا همچنان به مشاوره و [[خیرخواهی]] [[خلیفه]] را ادامه دهد؛ اما نابه‌سامانی اوضاع [[حکومت]] و [[بی‌اعتمادی]] شخص عثمان، به [[اهل‌بیت پیامبر]]، ایفای این نقش را برای [[امام]] دشوار کرده بود با این وجود بسیاری از گره‌های [[خلافت]] در این دوران نیز به دست توانای امام علی {{ع}} گشوده شد و در روزهای بسیار سخت پایان حکومت عثمان، تنها کمک‌های ویژه [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود که ادامه [[زندگی]] را برای خلیفه و اطرافیانش امکان‌پذیر می‌ساخت<ref>صبحی صالح، نهج‌البلاغه ص۳۵۸.</ref>.

همچنان که گذشت، روی کار آمدن [[خلفا]] که به عنوان “جانشین” [[رسول خدا]] {{صل}} از آن تلقی می‌شد در مورد خلفای سه‌گانه با سه روش مختلف صورت گرفت. تنوع [[منابع مشروعیت]] در آغاز شکل‌گیری نظام خلافت سبب شد که روش‌های دیگری همچون [[غلبه]] نیز، وسیله به [[قدرت]] رسیدن خلیفه قرار گیرد.

چنین نگرشی به مشروعیت [[خلافت]]، از آنجا ناشی شد که عده‌ای بدون توجه به تصریح [[پیامبر]] [[گمان]] بردند که [[منصب]] خلافت و [[اداره امور]] [[دنیوی]] [[مردم]]، در [[متون دینی]]، [[قرآن]] و [[کلام]] [[رسول الله]] {{صل}} بدان تصریح نشده و امر [[حکومت]] و شکل آن، به [[مسلمین]] و [[اجتهاد]] آنان واگذار شده است<ref>[[علی اصغر نصرتی|نصرتی، علی اصغر]]، [[نظام سیاسی اسلام (کتاب)|نظام سیاسی اسلام]]، ص ۱۹۷.</ref>.

 

 

== منابع ==

# [[پرونده:1100439.jpg|22px]] [[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| '''امامت و رهبری''']]

== پانویس ==

{{پانویس}}

[[رده:خلفا]]

[[رده:خلافت]]