(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{امامت}}
<onlyinclude>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
[[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید بن طاووس]]]]
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
'''سید علی بن موسی بن جعفر بن طاووس''' معروف به [[سید بن طاووس]] (متولد ۵۸۹ ق حله، و متوفای ۶۶۴ ق)، عارف، فقیه، محدث، مفسر، نقیب شیعیان در زمان حکومت مغول بر بغداد و از عالمان شیعه در قرن هفتم، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: [[ابن نما حلی]]، [[فخار بن معد موسوی]]، [[حسین بن احمد سوراوی]]، [[علی بن یحیى بن علی خیاط]] به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «[[اللهوف علی قتلی الطفوف (کتاب)|اللهوف علی قتلی الطفوف]]»، «کَشفُ المَحَجَّه»، «فرج المهموم فی تاریخ علماء النجوم» و «[[سعد السعود للنفوس منضود (کتاب)|سعد السعود للنفوس منضود]]» برخی از این آثار است<ref>[https://farsi.al-shia.org/%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D9%86-%D9%85%D9%88%D8%B3%D9%89-%D8%A8%D9%86-%D8%B7%D8%A7%D9%88%D9%88%D8%B3%D8%B1%D9%87/ وبگاه الشیعه]</ref>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
</onlyinclude>
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سید بن طاووس در قرآن]] - [[سید بن طاووس در حدیث]] - [[سید بن طاووس در کلام اسلامی]]- [[سید بن طاووس در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سید بن طاووس (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
*"[[سید رضی الدین علی بن موسی]]" معروف به [[ابن طاووس]]، از [[علمای ربانی]] و [[زاهد]] مشرب [[امامیه]] بود که در عین استادی در [[فقه]]، از فرط [[تقوا]] -در [[عمر]] خود- [[فتوی]] نداد و به [[ادعیه]] و [[اوراد]] و [[سیر]] [[باطن]] مشغول بود. آورده‌اند که با [[امام غائب]]{{ع}} [[ملاقات]] داشت و به خود وی هم کراماتی نسبت می‌دهند. وی شخصا نیز ادعیه و زیاراتی انشاء کرده است. ابن طاووس در دوران [[زندگی]] و پس از [[مرگ]]، مورد [[احترام]] [[فریقین]] بود. [[مدفن]] او در حلّه است. نواده او نیز به نام [[رضی]] الدین بن طاووس (مؤلف زوائد الفوائد) مشهور است. ابن طاووس از عالمانی است که عرفای متأخر [[شیعه]]، وی را از پیشروان خود شمرده‌اند. او با سیزده واسطه از طرف [[پدر]] با [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} پیوند می‌خورد و از طرف [[مادر]] به [[امام حسین]]{{ع}} می‌رسد. بدین‌جهت او را ملقب به "ذی الحسنین" نیز کرده‌اند و چون پدر سید بن طاووس، فرزند دختری "[[شیخ طوسی]]" نیز بوده، در تألیفاتش از جناب شیخ طوسی، با کلمه "جدّی" یاد می‌کند. از آثار اوست: الامان عن اخطار الاسفار و الزمان، مهج الدعوات و منهج العبادات، [[جمال الاسبوع]]، الملهوف [[علی]] قتلی الطفوف، [[الفتن و الملاحم]]، [[فتح]] الابواب بین ذوی الالباب و [[رب]] الارباب (در استخارات)<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص۲۷۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۱۵.</ref>.
*رضی الدین، [[علی بن موسی بن طاووس]] مشهور به «سید بن طاووس»، [[متکلم]]، [[محدث]] و ادیب نامدار [[شیعه]] است. [[مادر]] وی دختر [[ورام بن ابی‌فراس]] از علمای حله بود. [[نجیب الدین بن نما]] از استادان [[ابن طاووس]] و [[علامه حلی]] از [[شاگردان]] وی بوده‌اند. ابن طاووس دوره [[کودکی]] و [[جوانی]] را در زادگاهش گذراند. پس از آن به [[بغداد]] رفت و حدود ۱۵ سال در آن [[شهر]] زیست و دوباره به حله بازگشت. مدتی هم در [[نجف]]، [[کربلا]]، [[سامرا]] و [[کاظمین]] [[سکونت]] داشت. وی [[روابط]] حسنه‌ای با [[مستنصر]] - [[خلیفه عباسی]] - داشت؛ اما به جهت [[دوری از دنیا]] پیشنهاد [[خلیفه]] مبنی بر پذیرش سمت‌هایی چون [[قضاوت]] و [[وزارت]] را نپذیرفت. با این حال پس از [[حاکم]] شدن مغولان در سال ۶۶۱ ق به درخواست هلاکوخان [[مغول]] و با سفارش [[خواجه نصیرالدین طوسی]] (۵۹۷-۶۷۲ق)، [[منصب]] [[نقابت]] [[سادات علوی]] را پذیرفت و تا پایان [[عمر]] در آن منصب ماند. ابن طاووس بیشتر به [[دلیل نقل]] [[دعا]] و [[روایات]] و کتب [[اخلاقی]] و کلامی‌اش مشهور است و خود نیز [[دعا]] انشا می‌کرده است. از وی آثار متعددی در حوزه‌های مختلف [[کلام]]، [[اخلاق]]، [[رجال]]، [[فقه]] و [[حدیث]] باقی مانده است که بسیاری از آنها به دفعات منتشر شده و برخی نیز به [[فارسی]] ترجمه شده‌اند. مشهورترین اثر وی لهوف با موضوع گزارش [[واقعه عاشورا]] است. از دیگر آثار او می‌توان [[کشف]] المحجه لثمرة المهجه، [[فلاح]] السائل، [[اقبال الاعمال]]، منهج الدعوات و منهج العنایات و مصباح الزائر و جناح المسافر را نام برد.<ref>[[افشین داورپناه|داورپناه، افشین]]، [[فرهنگ سوگ شیعی (کتاب)|مقاله «ابن طاووس»، فرهنگ سوگ شیعی]]، ص ۱۵.</ref>
