۱۱۰ شیوه مناظراتی حضرت رضا (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان           = ۱۱۰ شیوه مناظراتی حضرت رضا {{ع}}

| عنوان اصلی     =  

| تصویر           = 1368901.jpg

| اندازه تصویر   = 200px

| از مجموعه   =

| زبان           = فارسی

|زبان اصلی     =

| نویسنده         = [[مرتضی کهرمی]]

| نویسندگان         =  

| تحقیق یا تدوین   =  

| زیر نظر           =  

| به کوشش           =

| مترجم             =

| مترجمان           =

| ویراستار         =  

| ویراستاران       =

| موضوع           = [[امام رضا]] {{ع}} و [[مناظره]]

| مذهب           = [[شیعه]]

| ناشر           = [[هاتف (ناشر)|انتشارات هاتف]]

| به همت           =

| وابسته به         =  

| محل نشر   = مشهد، ایران

| سال نشر       = ۱۳۹۴

| تعداد جلد        = ۱

| صفحه            = ۱۹۲

| شابک           = 978-964-484-308-2

| شماره ملی         =۵۱۸۶۰۴۵

==دربارهٔ کتاب==

در معرفی این کتاب آمده است: «مناظره به معنای نظر کردن و بحث و گفت‌وگو با هم در امری برای کشف حقیقت است. تاریخ ادیان توحیدی نشان می‌دهد که پیامبران بزرگ الهی نیز همواره در موقعیت‌های گوناگون تبلیغی از این ویژگی عمومی و فطری بشر بهره‌های فراوان برده‌اند. در این تحقیق از مناظرات [[امام رضا]] {{ع}} با سران ادیان و بقیه افراد، ۱۱۰ شیوه کلی مناظراتی به دست آمده است»<ref name=p1></ref>.

*پیش گفتار؛

*معنای لغوی روش؛

*معنای لغوی شیوه؛

*علت انتخاب عدد ۱۱۰؛

*مفهوم‌شناسی مناظره؛

*پیشینه مناظره؛

*ویژگی‌های عصر امام رضا {{ع}}:

#انتخاب یک نفر برای مناظره؛

#مناظره با افراد متخصص و برجسته علمی؛

#استفاده از عقل به عنوان منبع مشترک؛

#استفاده از مقبولات خصم (مسلمات خصم)؛

#شیوه جدل (جدال احسن)؛

#استفاده از تمثیل در تفهیم مطلب؛

#رعایت انصاف (منطق صواب) (عدالت)؛

#مهارت در طرح پرسش؛

#قدرت ارائه شاهد مثال و نمونه؛

#گفتگو پیرامون مسائل مهم؛

#قصد قربت شرط گفتگو؛

#نظم منطقی در گفتار؛

#رعایت اصل ایجاز (حد سخن)؛

#مستندگویی (متقن گویی)؛

#احتجاج با زبان خصم (آشنایی کامل با زبان‌های زنده دنیا)؛

#حصر عقلی (دو تایی - این یا آن)؛

#تبدیل مستشكل به سؤان كننده فعال؛

#عمل برای عکس العمل (تحریک بدون توهین)؛

#در نظر گرفتن سطح فکری مخالب؛

#مناظره به صورت تک به تک؛

#خودداری از نقد شخصیت افراد به جای نقد استدلال؛

#تناقض‌یابی و مغالطه‌یابی (تسلط کامل بر قوانین مناظره)؛

#استفاده از قضایای منطقی (شرطیه متصله و منفصله)؛

#شفاف سازی (مبارزه با سیاست شایعه پراکنی)؛

#سعه صدر (با حوصله برخورد کردن)؛

#کادر سازی (تربیت نیرو)؛

#قاطعیت در اظهار عقاید (ابلاغ پیام)؛

#برهان معقولیت (شرطیه)؛

#استفاده از تشبیه؛

#استفاده از روش کنایه و اشاره (غیرمستقیم)؛

#استفاده از ضرب المثل؛

#تخریب نقاط استراتژیک خصم (هدف قرار دادن نقاط اصلی طرف مقابل)؛

#آشنایی کامل با جریان‌های فکری و فرهنگی روز؛

#مهندسی معکوس (معكوس‌سازی ضرر به نفع خود)؛

#قانون همه با هیچ؛

#استفاده از روش مقایسه؛

#قسم دادن ختم به مقدساتش جهت صدق گفتار؛

#استفاده نکردن از شیوه ماکیاول (وسیله نامقدس برای هدف مقدس)؛

#شیوه تبلیغ عملی در مناظره؛

#جواب‌دهی با پرسش (استفهام توبیخی)؛

#شاهدگیری بر اقرار؛

#انذار (ارشاد) (خیر خواهی) (اولویت امر به معروف)؛

#افشای چهره نفاق (مبارزه با عوام‌فریبی)؛

#فصاحت و بلاغت در کلام؛

#ابراز احساسات (جهت تأثیر گذاری بیشتر)؛

#استفاده بهینه از وسایل ارتباط جمعی (محافل عمومی)؛

#قیاس اولویت؛

#استفاده از عرفیات در پاسخ (قاعده عموم عقلا)؛

#استفاده زیاد از آیات قرآن (استشهاد و اقتباس از قرآن)؛ (محوریت قرآن)؛

#رد روایات مخالف قرآن (مبارزه با سیاست جعل حدیث)؛

#شیوه جواب نقضی دادن (جواب نقضی مقدم بر حلی)؛

#استفاده از مقبولات عامه؛

#مات‌سازی حریف (مبارزه فقهی- احکامی)؛

#استفاده از قوانین کلی تاریخی (قانون تکرار سنت‌های امتهای پیشین)؛

#توجه به قواعد روانشناختی مخاطب؛

#قانون عقلی دفع ضرر احتمالی (احتمالات) أصل تقدم دفع ضرر؛

#قانون تقدیم اهم بر مهم (در موارد تزاحم)؛

#قسم خوردن؛

#هدف‌داری (غایت‌مندی)؛

#اقناع مخالف؛

#توجه به محتوای پیام گوینده؛

#برهان سیر و تقسیم (تحلیل و تبیین تمام حالات)؛

#استفاده بهینه از ظرفیت‌های آماده؛

#استفاده از قاعده لایصح الإنكار بعد الإقرار (اقرار بعد از انکار صحیح نیست)؛

#ارجاع به منابع مورد توافق و درجه اول؛

#آموزش شیوه کلی مناظره برای غلبه بر خصم (ایده‌پردازی)؛

#دوری از ابهام و پیچیده گویی؛

#مقابله شدید با افراط و تفریط؛

#برانگیختن نیروی خرد طرف مناظره؛

#الزام طرف مقابل به پذیرش اشتباه خود؛

#انتخاب موضوع؛

#تهاجم به عقاید خصم و بسنده نکردن به دفاع از عقاید خود؛

#سیاست حفظ وحدت و انسجام امت؛

#پایبندی به میثاق و پیمان‌ها؛

#ابتکار عمل (سیاست غافلگیری)؛

#تبیین معارف الهی در مناظرات؛

#مخالفت با تساهل و تسامح در عقاید (پلوراسیم دین = کثرت‌گرایی = نسبی‌گرایی)؛

#تشویق افراد ماهر به مناظره و نهی از ورود افراد غیر متخصص به مناظره؛

#استفاده از قاعده برد - برد (استفاده از اقوال اشخاص بزرگ طرف مقابل)؛

#حق مداری (حقیقت جویی = دوری از تعصب و تقلید نابجا)؛

#سیاست مقابله به مثل حرکت به حرکت؛

#مناظره در فضای آزاد (اعتماد سازی)؛

#قول لین (نرمی و مدارا) (پرهیز از خشم و غضب)؛

#برهان (به‌کارگیری استدلال‌های عقلی)؛

#شیوه همگام‌شدن با مخاطب؛

#فن نشانه‌شناسی (کد گذاری) (سمبل‌شناسی)؛

#قاعده التزام و اقرار (اعتراف گیری از طرف مقابل)؛

#اصل تکلیف مداری (مآمور به وظیفه، نه نتیجه)؛

#تفاوت موقعیت طرف مقابل در مناظره؛

#دلایل مختلف برای یک موضوع؛

#منع مناظره در امور تعبدی؛

#تاكید بر مشترکات و ایجاد فضای دوستی؛

#تفاوت گذاشتن میان شخصی آگاه و گمراه؛

#شیوه گام به گام و مرحله به مرحله؛

#قاطعیت و مماشات در جای خود؛

#خطاب به بینندگان و شنوندگان و حضار مجلس؛

#بی توجهی به جایگاه و نفوذ طرف مقابل؛

#اجتناب از سؤالات و شبهات تعنتی (سؤال به قصد سرگرمی و ایذاء)؛

#شناسایی نقاط ضعف طرف مقابل؛

#اجتناب از مناظره با افراد لجوج؛

#یاد آوری امور ملموس در مناظره؛

#سرعت پاسخ‌دهی؛

#شرایط و توافقات پیش از مناظره؛

#مخالفت با تفسیر نادرست (معنا بر خلاف عبارت)؛

#توضیح و تبیین الفاظ مشترک (جهت جلوگیری از سوء برداشت حریف)؛

#اجتناب از تمسک به احادیث خاصه (در جای خود)؛

#برهان خلف (قاعده تلازم)؛

#استفاده از اقوال أشخاص بزرگ و معتبر مورد قبول طرف مقابل؛

#دوری از ادعای حق مطلق؛

#پاسخ کوتاه و عمیق؛

*سخن پایانی؛

*منابع.<ref name=p1></ref>.