احنف بن قیس (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۴) |
جز (جایگزینی متن - 'مقاله فاقد چکیده می‌باشد' به 'مقاله فاقد چکیده است') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| تاریخ نشر = ۱۳۹۱ | | تاریخ نشر = ۱۳۹۱ | ||
| شماره = | | شماره = | ||
| | | تعداد صفحات = ۹ | ||
| شماره صفحات = ۲۵۸ تا ۲۶۶ | | شماره صفحات = ۲۵۸ تا ۲۶۶ | ||
| ناشر الکترونیک = | | ناشر الکترونیک = | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==چکیده مقاله== | ==چکیده مقاله== | ||
این مقاله فاقد چکیده | این مقاله فاقد چکیده است. | ||
== فهرست مقاله == | == فهرست مقاله == | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
== دربارهٔ پدیدآورنده == | == دربارهٔ پدیدآورنده == | ||
{{ | {{پدیدآورنده ساده | ||
| پدیدآورنده مقاله = محمود رضا قاسمی}} | |||
== اثر وابسته به مقاله== | == اثر وابسته به مقاله== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۰
| احنف بن قیس | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | محمود رضا قاسمی |
| منتشر شده در | دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | ۱۳۹۱ |
| تعداد صفحات | ۹ |
| شماره صفحات | ۲۵۸ تا ۲۶۶ |
احنف بن قیس عنوان مقاله‌ای است که به بحث و بررسی پیرامون زندگی احنف بن قیس بن معاویة بن حصین بن تمیم می‌پردازد. این مقاله ۹ صفحه‌ای به قلم محمود رضا قاسمی نگاشته شده و در دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳ منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
این مقاله فاقد چکیده است.
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمود رضا قاسمی (متولد ۱۳۵۷ش)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید محمد تقی نقوی خراسانی، سید محمد ضیاءآبادی و غلامحسین رئوفی پیگیری کرد. رییس پژوهشکده علم و دین پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی و مسئول نهاد رهبری در دانشگاه فرهنگیان تهران ازجمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «آسیب شناسی عرفان حلقه»، «بررسی امام شناسی در عرفان حلقه کیهانی»، « انس بن مالک»، « احنف بن قیس»، «بکر بن شداخ»، «بررسی فرادرمانی تشعشع دفاعی»، «اسلام و کفر و نقدی بر تکفیر اهل قبله»، «باورها و عقاید اسماعیلیه آقاخانیه» و «ابان بن سعید بن العاص» برخی از این آثار است.[۲]
[۳]