اخرم هجیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'قبیله بنی‌تمیم' به 'قبیله بنی‌تمیم')
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اخرم هجیمی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[اخرم هجیمی در تاریخ اسلامی]] </div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
نام و [[نسب]] وی شناخته نیست؛ اما «اخرم» [[لقب]] وی و به معنای بریدگی بینی است، مستند ذکر نام وی در شمار [[صحابه]]، نقل [[حدیثی]] از سوی فرزندش، [[عبدالله بن اخرم]] به نقل از اخرم است، که گوید: [[پیامبر]] درباره واقعه [[ذی قار]] ([[جنگ]] [[ایرانیان]] و [[عرب‌ها]] که به [[اختلاف]] اقوال در سال‌های اولیه [[بعثت]] با سال‌های اولیه [[هجرت رسول خدا]]{{صل}} رخ داد)<ref>ر.ک: مسعودی، ج۱، ص۳۰۷.</ref> فرمود: در این [[روز]] [[عرب]] [[انتقام]] خود را از [[عجم]] گرفت و به واسطه من [[پیروز]] شد<ref>خلیفة بن خیاط، ص۸۷؛ بخاری، ج۲، ص۶۳.</ref>. عموم صحابه‌نگاران براساس این [[حدیث]] نام وی را در شمار صحابه آورده<ref>ابن قانع، ج۱، ص۶۵؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۶۷.</ref> و بر [[ناشناخته بودن]] نام و نسب وی تأکید کرده‌اند <ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۶۷؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۱، ص۱۸۱.</ref>.
نام و [[نسب]] وی شناخته نیست؛ اما «اخرم» [[لقب]] وی و به معنای بریدگی بینی است، مستند ذکر نام وی در شمار [[صحابه]]، نقل [[حدیثی]] از سوی فرزندش، [[عبدالله بن اخرم]] به نقل از اخرم است، که گوید: [[پیامبر]] درباره واقعه [[ذی قار]] ([[جنگ]] [[ایرانیان]] و [[عرب‌ها]] که به [[اختلاف]] اقوال در سال‌های اولیه [[بعثت]] با سال‌های اولیه [[هجرت رسول خدا]] {{صل}} رخ داد)<ref>ر. ک: مسعودی، ج۱، ص۳۰۷.</ref> فرمود: در این [[روز]] [[عرب]] [[انتقام]] خود را از [[عجم]] گرفت و به واسطه من [[پیروز]] شد<ref>خلیفة بن خیاط، ص۸۷؛ بخاری، ج۲، ص۶۳.</ref>. عموم صحابه‌نگاران براساس این [[حدیث]] نام وی را در شمار صحابه آورده<ref>ابن قانع، ج۱، ص۶۵؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۶۷.</ref> و بر [[ناشناخته بودن]] نام و نسب وی تأکید کرده‌اند <ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۶۷؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۱، ص۱۸۱.</ref>.


اما بعضی دیگر از صحابه‌نگاران<ref>خلیفة بن خیاط، ص۸۷؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۹۱.</ref> وی را همان اخرم هجیمی دانسته‌اند که بزرگ [[قبیله]] خود در [[جاهلیت]] بود و او نیز [[فرزندی]] به نام عبدالله داشته است<ref>بلاذری، ج۱۳، ص۶۲.</ref>. اگر این احتمال صحیح باشد، آنگاه نام وی [[ربیعة بن سیدان بن فهم]] از تیره بنوهجیم<ref>خلیفة بن خیاط، ص۸۷.</ref> و از قبیله [[بنوتمیم]]<ref>ابن اثیر، اللباب، ج۳، ص۳۸۲.</ref> خواهد بود. البته [[ابن ماکولا]]<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۳۷.</ref> از دو نفر با عناوین «أخرم هجیمی» و «أخرم ابوعبدالله» یاد کرده است که با توجه به توضیحات قبلی، روشن است که این دو یک نفر هستند<ref>ر.ک: ابن حجر، ج۱، ص۱۹۱.</ref>. تنها خبر درباره اخرم هجیمی این است که وی در جاهلیت به همسرش، [[رحضة بن قُرط عنبری]] گفت: برایم آوازه‌خوانی کن، ولی همسرش پاسخ داد حُرّه ([[زن]] [[آزاده]]) چنین نمی‌کند.
اما بعضی دیگر از صحابه‌نگاران<ref>خلیفة بن خیاط، ص۸۷؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۹۱.</ref> وی را همان اخرم هجیمی دانسته‌اند که بزرگ [[قبیله]] خود در [[جاهلیت]] بود و او نیز [[فرزندی]] به نام عبدالله داشته است<ref>بلاذری، ج۱۳، ص۶۲.</ref>. اگر این احتمال صحیح باشد، آنگاه نام وی [[ربیعة بن سیدان بن فهم]] از تیره بنو هجیم<ref>خلیفة بن خیاط، ص۸۷.</ref> و از [[قبیله بنی‌تمیم]]<ref>ابن اثیر، اللباب، ج۳، ص۳۸۲.</ref> خواهد بود. البته [[ابن ماکولا]]<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۳۷.</ref> از دو نفر با عناوین «أخرم هجیمی» و «أخرم ابوعبدالله» یاد کرده است که با توجه به توضیحات قبلی، روشن است که این دو یک نفر هستند<ref>ر. ک: ابن حجر، ج۱، ص۱۹۱.</ref>. تنها خبر درباره اخرم هجیمی این است که وی در جاهلیت به همسرش، [[رحضة بن قُرط عنبری]] گفت: برایم آوازه‌خوانی کن، ولی همسرش پاسخ داد حُرّه ([[زن]] [[آزاده]]) چنین نمی‌کند.
<ref>[[مصطفی صادقی|صادقی، مصطفی]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اخرم هجیمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۹-۲۰.</ref>
<ref>[[مصطفی صادقی|صادقی، مصطفی]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اخرم هجیمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۹-۲۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
 
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[مصطفی صادقی|صادقی، مصطفی]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «اخرم هجیمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']]
# [[پرونده:IM009658.jpg|22px]] [[مصطفی صادقی|صادقی، مصطفی]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «اخرم هجیمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{صحابه}}


[[رده:اخرم هجیمی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۰۴

مقدمه

نام و نسب وی شناخته نیست؛ اما «اخرم» لقب وی و به معنای بریدگی بینی است، مستند ذکر نام وی در شمار صحابه، نقل حدیثی از سوی فرزندش، عبدالله بن اخرم به نقل از اخرم است، که گوید: پیامبر درباره واقعه ذی قار (جنگ ایرانیان و عرب‌ها که به اختلاف اقوال در سال‌های اولیه بعثت با سال‌های اولیه هجرت رسول خدا (ص) رخ داد)[۱] فرمود: در این روز عرب انتقام خود را از عجم گرفت و به واسطه من پیروز شد[۲]. عموم صحابه‌نگاران براساس این حدیث نام وی را در شمار صحابه آورده[۳] و بر ناشناخته بودن نام و نسب وی تأکید کرده‌اند [۴].

اما بعضی دیگر از صحابه‌نگاران[۵] وی را همان اخرم هجیمی دانسته‌اند که بزرگ قبیله خود در جاهلیت بود و او نیز فرزندی به نام عبدالله داشته است[۶]. اگر این احتمال صحیح باشد، آنگاه نام وی ربیعة بن سیدان بن فهم از تیره بنو هجیم[۷] و از قبیله بنی‌تمیم[۸] خواهد بود. البته ابن ماکولا[۹] از دو نفر با عناوین «أخرم هجیمی» و «أخرم ابوعبدالله» یاد کرده است که با توجه به توضیحات قبلی، روشن است که این دو یک نفر هستند[۱۰]. تنها خبر درباره اخرم هجیمی این است که وی در جاهلیت به همسرش، رحضة بن قُرط عنبری گفت: برایم آوازه‌خوانی کن، ولی همسرش پاسخ داد حُرّه (زن آزاده) چنین نمی‌کند. [۱۱]

منابع

پانویس

  1. ر. ک: مسعودی، ج۱، ص۳۰۷.
  2. خلیفة بن خیاط، ص۸۷؛ بخاری، ج۲، ص۶۳.
  3. ابن قانع، ج۱، ص۶۵؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۶۷.
  4. ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۶۷؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۱، ص۱۸۱.
  5. خلیفة بن خیاط، ص۸۷؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۹۱.
  6. بلاذری، ج۱۳، ص۶۲.
  7. خلیفة بن خیاط، ص۸۷.
  8. ابن اثیر، اللباب، ج۳، ص۳۸۲.
  9. ابن ماکولا، ج۱، ص۳۷.
  10. ر. ک: ابن حجر، ج۱، ص۱۹۱.
  11. صادقی، مصطفی، مقاله «اخرم هجیمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۹-۲۰.