بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | |||
== آشنایی اجمالی == | |||
[[ | [[ابو عمرو محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی]] از [[مردم]] «کش» از شهرهای ماوراءالنهر <ref>معجم البلدان، ج ۴، ص ۴۶۲.</ref> یا از روستاهای [[گرگان]] است. <ref>روضات الجنات، ج ۶، ص ۱۳۰.</ref> از [[شاگردان]] خاص [[محمد بن مسعودی سمرقندی]] معروف به [[عیاشی]] بود و از وی بهره فراوان برد. در واقع [[تربیت]] شده [[مکتب]] او بود و در [[خانه]] او که محل [[اجتماع]] [[شیعیان]] و [[اهل]] [[علم]] به شمار میآمد، به سر میبرد و فردی مورد [[وثوق]] و باشخصیت شمرده میشد؛ ولی از افراد [[ضعیف]]، بسیار [[روایت]] [[نقل]] میکرد.<ref>رجال (النجاشی)، ج ۲، ص ۲۸۲.</ref> [[شیخ طوسی]] او را از کسانی که از [[امامان]] {{عم}} روایت نکردهاند، آورده و مینویسد: وی فردی [[ثقه]] و [[بصیر]] به [[اخبار]]، [[رجال]] و دارای [[اعتقادی]] [[نیکو]] بود و [[کتابی]] در رجال دارد که [[ابومحمد تلعکبری]] آن را روایت کرده است. <ref>الفهرست (الطوسی)، ص ۱۴۱؛ رجال (الطوسی)، ص ۴۹۷. </ref> کشی در رجال خویش از ۵۳ تن ازجمله عیاشی، [[محمد بن قولویه قمی]]، [[ابراهیم بن نصیر کشی]] و [[علی بن محمد بن قتیبه نیشابوری]] روایت کرده<ref>اختیار معرفه الرجال، ص ۱۴ ـ ۱۷ (مقدمه). </ref> و افرادی چون [[جعفر بن محمد قولویه]] و [[حیدر بن محمد سمرقندی]] از او روایت کردهاند. <ref>قاموس الرجال، ج ۹، ص ۴۸۶.</ref> رجالشناسان [[شیعه]]، وی را ثقه، باشخصیت و مستقیم العقیده میدانند<ref>رجال (الطوسی)، ص ۴۹۷؛ خلاصه الاقوال، ص ۱۴۶.</ref> و اینکه برخی نوشتهاند وی از افراد ضعیف روایت کرده، با [[شخصیت]] و [[وثاقت]] او سازگار نیست. بلی، شاید نظرشان این باشد که او به افرادی [[اعتماد]] کرده و روایت آنان را آورده که از نظر ما افراد ضعیفی هستند. <ref>اختیار معرفه الرجال، ص ۱۳ (مقدمه).</ref> پُرواضح است که [[شهرت]] و [[عظمت]] اصلی کشی به جهت کتابی است که در رجال دارد، این کتاب، یکی از چهار کتاب معتبر و مهم رجالی شیعه است؛ بلکه میتوان ادعا کرد کتاب وی معتبرترین مأخذ و قدیمیترین [[سند]] [[تاریخی]] شیعه در دوران نخست دوران [[زندگی]] امامان {{عم}} است که در آن، رابطه شیعه با امامان خویش {{عم}} و [[تشکیلات]] آنان و دستهبندیهای داخلی، رقابتها و ادعاهای بیجای برخی از مدعیان [[تشیع]]، [[شناخت]] طبقات، [[غلات]]، [[سیره امامان]] {{عم}} در [[جرح و تعدیل]] [[راویان]] و [[خط مشی]] [[اقلیت]] [[شیعه]] در برابر [[دستگاه خلافت]] یافت میشود. البته آنچه منظور اصلی وی بود، شناخت [[روایات]] مربوط به راویان و [[رجال]] است. <ref>اختیار معرفة الرجال، ص ۷ ـ ۹ و ۱۲. </ref> | ||
</ | |||
== | کتاب کشی که به کتاب معرفه الناقلین عن الائمه الصادقین {{عم}} [[شهرت]] داشته، <ref>معالم العلما، ص ۱۰۲. </ref> فعلاً موجود نیست. کتاب یاد شده نزد [[شیخ طوسی]] بوده و شیخ آن را تلخیص کرده و به نام [[اختیار معرفه الرجال (کتاب)|اختیار معرفه الرجال]] در دسترس همگان قرار داده است. [[سید بن طاووس]] درباره تهیه و تنظیم این کتاب توسط شیخ طوسی مینویسد: شیخ طوسی در [[روز]] سه [[شنبه]] ۲۶ [[صفر]] ۴۵۶ [[هجری]]، پنج سال پیش از وفاتش املای آن را در [[نجف]] برای [[شاگردان]] آغاز کرد و فرمود: این روایات را از کتاب رجال [[ابی عمرو محمد بن عمرو بن عبدالعزیز]] برگزیدم و آن را مختصر کردم. <ref>فرج المهموم، ص ۱۳۰ ـ ۱۳۱. </ref> از محتوای کتاب بر میآید که کشی فهرست تألیفات برخی از راویات را نیز گزارش کرده که مرحوم شیخ آنها را به اتکای کتاب فهرست خویش حذف کرده است. <ref>اختیار معرفه الرجال، ص ۶ ـ ۷ (مقدمه).</ref> در رابطه با [[رجال کشی]] و کتاب اصلی که خود وی تألیف کرده، برخی نوشتهاند در آن [[علوم]] فراوانی است؛ [[ولی]] [[اشتباهات]] بسیاری نیز دارد<ref>رجال (النجاشی)، ج ۲، ص ۲۸۲.</ref> که میتوان مدعی شد این اشتباهات از [[ناسخ]] یا ناسخان بوده؛ نه از خود کشی. درگذشت وی را در سده چهارم [[حدود]] سال ۳۴۰ هجری دانسته اند<ref>الاعلام، ج ۶، ص ۳۱۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۲، ص۴۲۶-۴۲۷.</ref> | ||
{{ | |||
== منابع == | |||
{{پایان | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|'''فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | |||
[[رده: |