پوشاک: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ نوامبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب'
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب')
 
خط ۶: خط ۶:


== سادگی [[لباس]] ==
== سادگی [[لباس]] ==
* درباره پوشش [[رسول خدا]] {{صل}} آن چه بیش از همه مهم است، سادگی پوشاک ایشان است. [[نقل]] شده است، [[لباس]] آن [[حضرت]] در سادگی، همانند [[لباس]] غلامان و کنیزانش بود<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج ۱، ص ۱۴۶ - ۱۴۷؛ تقی الدین مقریزی، امتاع الاسماع، ج ۲، ص ۱۸۸ و ابن حزم، جوامع السیرة النبویه، ص۳۵.</ref>؛ اما در عین سادگی، بسیار تمیز و مرتب بود و ایشان بر این پاکیزگی تأکید می‌ورزید<ref>الطبرانی، المعجم الکبیر، ج ۱۲، ص ۳۰۲؛ جلال الدین سیوطی، الجامع الصغیر، ج ۲، ص۵۴۶؛ کلینی. ، الکافی، ج ۶، ص ۴۴۱؛ محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۱۵۷ و حمیری قمی، قرب الاسناد، ص۳۴.</ref>؛ ایشان هر چه آ برایش فراهم می‌شد، می‌پوشید، اعم از اینکه لنگ باشد یا پیراهن؛ جبه باشد یا غیر آن<ref>فیض ملا محسن کاشانی، المحجة البیضاء، ج ۴، ص ۱۴۰ و الغزالی، احیاء علوم الدین، ج ۳، ص ۳۳۱ و محمدحسین طباطبایی، سنن النبی، ص ۱۲۰.</ref>؛ و بسا که آن [[حضرت]]، جز یک روپوش، لباسی دیگر به تن نداشت و ایشان دو سوی این روپوش را میان شانه‌اش گره می‌زد و با همان [[لباس]] نمره بر جنازه‌ها با [[مردم]] [[نماز]] می‌خواند و کارهای روزمره‌اش را انجام می‌داد<ref>المحجة البیضاء، ص ۱۴۲؛ احیاء علوم الدین، ص ۳۳۲؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۳، ص ۳۵۷؛ البخاری، صحیح، ج ۱، ص ۹۴ و مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۲، ص ۶۲.</ref>. شمله<ref>قطیفه کوچک: لباسی کوچک‌تر از قطیفه.</ref> و نمره<ref>لباسی پشمین و دارای خطوط سیاه و سفید.</ref> می‌پوشید و نمره بر اندام آن [[حضرت]] بسیار زیباتر می‌نمود؛ زیرا خطوط سیاه آن با سفیدی ساق و پشت پای [[حضرت]] تناسب داشت<ref>حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۳۵ و محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۲۶۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۶۱.</ref>.
* درباره پوشش [[رسول خدا]] {{صل}} آن چه بیش از همه مهم است، سادگی پوشاک ایشان است. [[نقل]] شده است، [[لباس]] آن [[حضرت]] در سادگی، همانند [[لباس]] غلامان و کنیزانش بود<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج ۱، ص ۱۴۶ - ۱۴۷؛ تقی الدین مقریزی، امتاع الاسماع، ج ۲، ص ۱۸۸ و ابن حزم، جوامع السیرة النبویه، ص۳۵.</ref>؛ اما در عین سادگی، بسیار تمیز و مرتب بود و ایشان بر این پاکیزگی تأکید می‌ورزید<ref>الطبرانی، المعجم الکبیر، ج ۱۲، ص ۳۰۲؛ جلال الدین سیوطی، الجامع الصغیر، ج ۲، ص۵۴۶؛ کلینی. ، الکافی، ج ۶، ص ۴۴۱؛ محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۱۵۷ و حمیری قمی، قرب الاسناد، ص۳۴.</ref>؛ ایشان هر چه آ برایش فراهم می‌شد، می‌پوشید، اعم از اینکه لنگ باشد یا پیراهن؛ جبه باشد یا غیر آن<ref>فیض ملا محسن کاشانی، المحجة البیضاء، ج ۴، ص ۱۴۰ و الغزالی، احیاء علوم الدین، ج ۳، ص ۳۳۱ و محمدحسین طباطبایی، سنن النبی، ص ۱۲۰.</ref>؛ و بسا که آن [[حضرت]]، جز یک روپوش، لباسی دیگر به تن نداشت و ایشان دو سوی این روپوش را میان شانه‌اش گره می‌زد و با همان [[لباس]] نمره بر جنازه‌ها با [[مردم]] [[نماز]] می‌خواند و کارهای روزمره‌اش را انجام می‌داد<ref>المحجة البیضاء، ص ۱۴۲؛ احیاء علوم الدین، ص ۳۳۲؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۳، ص ۳۵۷؛ البخاری، صحیح، ج ۱، ص ۹۴ و مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۲، ص ۶۲.</ref>. شمله<ref>قطیفه کوچک: لباسی کوچک‌تر از قطیفه.</ref> و نمره<ref>لباسی پشمین و دارای خطوط سیاه و سفید.</ref> می‌پوشید و نمره بر اندام آن [[حضرت]] بسیار زیباتر می‌نمود؛ زیرا خطوط سیاه آن با سفیدی ساق و پشت پای [[حضرت]] تناسب داشت<ref>حسن بن فضل طبرسی، مکارم الاخلاق، ص ۳۵ و محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۲۶۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۶۱.</ref>.
* لباسی که آن بزرگوار به تن می‌کرد، [[خشن]] بود<ref>حسن بن ابی الحسن دیلمی، اعلام الدین، ص ۱۹۴؛ شیخ طوسی، الامالی، ص۵۳۱ و ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص۵۷.</ref> و به پوشیدن آن برای دور ماندن از [[غرور]] و [[خودخواهی]] توصیه می‌کرد<ref>مکارم الاخلاق، ص۱۱۵؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۲۵۰؛ اعلام الدین، ص ۲۰۴ و مجموعه ورام، ج ۲،ص۶۶.</ref>. [[پیامبر اکرم]] {{صل}}‌گاه عبای وصله داری به تن می‌کرد و می‌فرمود: "من بنده‌ام و [[لباس]] [[بندگان]] را می‌پوشم"<ref>احمد بن محمد قسطلانی، المواهب اللدینه، ج ۲، ص ۱۹۲.</ref>. گاهی هم [[لباس]] پشمی می‌پوشید<ref>امتاع الاسماع، ج ۲، ص ۱۹۱؛ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج ۴، ص ۷۵؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ص۳۵۱ و ابوبکر بیهقی، دلائل النبوه، ج۱، ص۳۲۹.</ref>. بلندای همه لباس‌هایش تا نصف ساق، بلکه تا بالای قوزک پا بود<ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۴، ص ۱۹۵؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج ۴، ص ۱۹۶، الطبرانی، مسند الشامیین، ۱۹۹۶، ج ۲، ص ۱۳۰؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۵۶ و مکارم الاخلاق، ص ۱۱۰.</ref> و بیشتر از این را روا نمی‌دانست و از آن [[نهی]] می‌کرد<ref>مجموعه ورام، ج ۲، ص۶۶؛ اعلام الدین، ص ۲۰۳ و امالی طوسی، ص ۵۳۸.</ref>. بلندای آستین لباسش هم تا مچ<ref>ابن ابی شیبه کوفی، المصنّف، ج۶، ص۳۲؛ النسائی، السنن الکبری، ج ۵، ص ۴۸۲؛ ترمذی، الشمائل المحمدیه، ص ۵۴ و امتاع الأسماع، ج ۶، ص ۳۸۰.</ref> و به قولی تا انگشتان دستشان بود و بیشتر از آن را منع می‌فرمود<ref>المستدرک، ج ۴، ص ۱۹۶؛ عبدالله بن عدی، الکامل. ، ج ۶، ص ۳۰۸، الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۵۶ و مستدرک الوسائل. ج ۷، ص ۲۹۴.</ref>. هیچ‌گاه دو [[لباس]] را با هم نمی‌پوشید<ref>المناقب، ج۱، ص۱۴۶.</ref>؛ عادتش بر این بود که پیراهنش را با شال به کمر می‌بست و‌گاه در [[نماز]] و غیر [[نماز]]، آن را می‌گشود<ref>المحجة البیضاء، ص ۱۴۱ و احیاء علوم الدین، ص ۳۳۲.</ref>. قسمت جلو لباسش را آزاد می‌گذاشت تا بیشتر آویخته باشد و از طرف پشت، آن را بالاتر می‌کشید<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۵۵؛ نویری، نهایة الارب، ج ۱۸، ص ۲۸۸ و صالحی دمشقی، سبل الهدی و الرشاد، ج ۷، ص ۳۰۳.</ref>. به [[لباس]] گشاد علاقه داشت<ref>مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۲۱۳ و محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۰، ص ۲۱۰.</ref> و به پوشیدن [[لباس]] گشاد و پرهیز از پوشیدن [[لباس]] تنگ سفارش می‌کرد<ref>.الطبقات الکبری، ج ۳، ص ۲۲؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج ۲، ص ۱۸۵؛ المصنّف، ج ۱، ص ۳۴۵ و مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۳۲۲.</ref>. راحت‌ترین [[لباس]] برای او لباسی بود که به راحتی تا می‌شد<ref>نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دعائم السلام، ص ۱۵۹، الجعفریات، ص ۱۷۴ و المستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۳۱۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۶۱-۲۶۲.</ref>.
* لباسی که آن بزرگوار به تن می‌کرد، [[خشن]] بود<ref>حسن بن ابی الحسن دیلمی، اعلام الدین، ص ۱۹۴؛ شیخ طوسی، الامالی، ص۵۳۱ و ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص۵۷.</ref> و به پوشیدن آن برای دور ماندن از [[غرور]] و [[خودخواهی]] توصیه می‌کرد<ref>مکارم الاخلاق، ص۱۱۵؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۲۵۰؛ اعلام الدین، ص ۲۰۴ و مجموعه ورام، ج ۲،ص۶۶.</ref>. [[پیامبر اکرم]] {{صل}}‌گاه عبای وصله داری به تن می‌کرد و می‌فرمود: "من بنده‌ام و [[لباس]] [[بندگان]] را می‌پوشم"<ref>احمد بن محمد قسطلانی، المواهب اللدینه، ج ۲، ص ۱۹۲.</ref>. گاهی هم [[لباس]] پشمی می‌پوشید<ref>امتاع الاسماع، ج ۲، ص ۱۹۱؛ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج ۴، ص ۷۵؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ص۳۵۱ و ابوبکر بیهقی، دلائل النبوه، ج۱، ص۳۲۹.</ref>. بلندای همه لباس‌هایش تا نصف ساق، بلکه تا بالای قوزک پا بود<ref>تاریخ مدینه دمشق، ج۴، ص ۱۹۵؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج ۴، ص ۱۹۶، الطبرانی، مسند الشامیین، ۱۹۹۶، ج ۲، ص ۱۳۰؛ الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۵۶ و مکارم الاخلاق، ص ۱۱۰.</ref> و بیشتر از این را روا نمی‌دانست و از آن [[نهی]] می‌کرد<ref>مجموعه ورام، ج ۲، ص۶۶؛ اعلام الدین، ص ۲۰۳ و امالی طوسی، ص ۵۳۸.</ref>. بلندای آستین لباسش هم تا مچ<ref>ابن ابی شیبه کوفی، المصنّف، ج۶، ص۳۲؛ النسائی، السنن الکبری، ج ۵، ص ۴۸۲؛ ترمذی، الشمائل المحمدیه، ص ۵۴ و امتاع الأسماع، ج ۶، ص ۳۸۰.</ref> و به قولی تا انگشتان دستشان بود و بیشتر از آن را منع می‌فرمود<ref>المستدرک، ج ۴، ص ۱۹۶؛ عبدالله بن عدی، الکامل. ، ج ۶، ص ۳۰۸، الجامع الصغیر، ج ۲، ص ۳۵۶ و مستدرک الوسائل. ج ۷، ص ۲۹۴.</ref>. هیچ‌گاه دو [[لباس]] را با هم نمی‌پوشید<ref>المناقب، ج۱، ص۱۴۶.</ref>؛ عادتش بر این بود که پیراهنش را با شال به کمر می‌بست و‌گاه در [[نماز]] و غیر [[نماز]]، آن را می‌گشود<ref>المحجة البیضاء، ص ۱۴۱ و احیاء علوم الدین، ص ۳۳۲.</ref>. قسمت جلو لباسش را آزاد می‌گذاشت تا بیشتر آویخته باشد و از طرف پشت، آن را بالاتر می‌کشید<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۳۵۵؛ نویری، نهایة الارب، ج ۱۸، ص ۲۸۸ و صالحی دمشقی، سبل الهدی و الرشاد، ج ۷، ص ۳۰۳.</ref>. به [[لباس]] گشاد علاقه داشت<ref>مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۲۱۳ و محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۰، ص ۲۱۰.</ref> و به پوشیدن [[لباس]] گشاد و پرهیز از پوشیدن [[لباس]] تنگ سفارش می‌کرد<ref>.الطبقات الکبری، ج ۳، ص ۲۲؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج ۲، ص ۱۸۵؛ المصنّف، ج ۱، ص ۳۴۵ و مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۳۲۲.</ref>. راحت‌ترین [[لباس]] برای او لباسی بود که به راحتی تا می‌شد<ref>نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دعائم السلام، ص ۱۵۹، الجعفریات، ص ۱۷۴ و المستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۳۱۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۶۱-۲۶۲.</ref>.
* ایشان بر خلاف معمول [[مردم]] آن زمان، شلوار می‌پوشید و شلوار آن [[حضرت]] نیز مانند دیگر لباس‌هایش از قوزک پایش فراتر نمی‌رفت<ref>مسند احمد، ج ۲، ص ۵۰۵؛ مسند الشامیین، ج ۲، ص ۱۳۰ و سبل الهدی و الرشاد، ج ۷، ص ۲۷۰.</ref>. [[رسول اکرم]] {{صل}} [[مسلمانان]] را نیز به پوشیدن شلوار سفارش می‌کرد و می‌فرمود: "[[امت]] من از بی‌شلواری و عریانی ران‌ها [[نهی]] شده‌اند"<ref>مکارم الاخلاق، ص۱۱۷.</ref>. و به [[اصحاب]] و یارانش توصیه می‌فرمود: "هر که پیراهن بلند پیدا نکند، شلوار بپوشد"<ref>همان و ص ۱۰۲ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۷۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۶۲.</ref>.
* ایشان بر خلاف معمول [[مردم]] آن زمان، شلوار می‌پوشید و شلوار آن [[حضرت]] نیز مانند دیگر لباس‌هایش از قوزک پایش فراتر نمی‌رفت<ref>مسند احمد، ج ۲، ص ۵۰۵؛ مسند الشامیین، ج ۲، ص ۱۳۰ و سبل الهدی و الرشاد، ج ۷، ص ۲۷۰.</ref>. [[رسول اکرم]] {{صل}} [[مسلمانان]] را نیز به پوشیدن شلوار سفارش می‌کرد و می‌فرمود: "[[امت]] من از بی‌شلواری و عریانی ران‌ها [[نهی]] شده‌اند"<ref>مکارم الاخلاق، ص۱۱۷.</ref>. و به [[اصحاب]] و یارانش توصیه می‌فرمود: "هر که پیراهن بلند پیدا نکند، شلوار بپوشد"<ref>همان و ص ۱۰۲ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۷۲.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۶۲.</ref>.
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش