تاریخچه آیین زردتشت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|راست|]]

«چند قرن پس از ورود آریاییان به ایران، پیامبری مصلح به نام زردشت، ظهور کرد و ایرانیان را به آیین تازه‌ای دعوت نمود و آیین مُغان را که قبل از زردشت بود، برانداخت. درباره روزگار او اختلاف است؛ ولی مشهور این است که او در سال ۶۳۰ پیش از میلاد به پیامبری مبعوث شده است. زردشتیان معتقدند که او ایرانی و اهل آذربایجان بوده و درکوهی نزدیک دریاچه ارومیه به پیامبری رسیده است؛ به همین علت آب دریاچه ارومیه برای ایشان مقدّس است. زردشتیان به نام‌هایی چون مجوسی، گبر و پارسی نیز خوانده می‌شوند. کلمۀ "مجوسی" فقط یک بار در آیه هفدهم سوره حج آمده و بیشتر علمای [[اسلام]]، آنان را از اهل کتاب دانسته‌اند. کتاب آسمانی زردشتیان "اوستا" نام دارد که به معنای اساس و بنیاد و متن است که پنج بخش دارد. معروف‌ترین بخش آن "گاتها" (به معنای سرود) است که شامل دعاها و معارف دینی است و به خود زردشت نسبت داده می‌شود ولی سایر بخش‌های اوستا را به پیشوایان دینی زردشت نسبت می‌دهند. سه اصل گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک، مهم‌ترین آموزه‌های زردشت است که مانند آن در احادیث اسلامی نیز آمده است: {{عربی|" الْإِيمَانُ‏ تَصْدِيقٌ‏ بِالْجَنَانِ‏ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ‏ وَ عَمَلٌ‏ بِالْأَرْكَانِ‏ "}}<ref>ایمان، عبارت است از باور قلبی، اقرار زبانی و عمل با اعضا و جوارح؛ بحار الانوار، ج ۶۹، ص ۷۳.</ref> احترام به آتش به عنوان یکی از مظاهرخدای روشنایی و افروخته نگه‌داشتن آن و انجام مراسمی خاص در اطراف آن در معابدی به نام "آتشکده" به رهبری موبدان، مشخص‌ترین ویژگی‌ این آیین است. مراسم چهارشنبه سوری در ایران با تعالیم زردشتی ارتباط دارد.<ref> اقتباس از: آشنایی با ادیان بزرگ، ص ۵۶ – ۶۰.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۶۷ - ۶۸.</ref>.