←پرسش مستقیم
(←منابع) |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
اشاره به این نکته نیز خالی از فایده نیست که این سرداب در جهت غربی [[صحن]] [[عسکریین]] {{ع}} به سمت شمال واقع شده و در طول [[تاریخ]] [[اصلاحات]] و تعمیرات زیادی در آن انجام گرفته است. همیشه در موقع تعمیر و ترمیم بارگاه عسکریین {{ع}} در ساختمان سرداب نیز تغییرات و اصلاحاتی به عمل آمده است؛ به‌عنوان مثال در زمان‌های گذشته، از داخل بارگاه عسکریین {{ع}} از کنار [[مرقد]] حضرت نرجس‌خاتون به سرداب می‌رفتند و این وضع به همین صورت تا سال ۱۲۰۲ ق. ادامه داشت و در این سال احمد خان دنبلی برای سرداب، راهی جداگانه از طرف شمال باز کرد و راه سرداب از طرف [[روضه]] عسکریین {{ع}} را مسدود نمود و [[صحن]] [[سرداب]] را جداگانه ساخت که تقریبا از یک فضای بزرگی به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر برخوردار است. بنابراین اگر در کتاب‌هایی چون [[مزار]] [[شهید]] اول، [[اعمال]] و دعاهای مربوط به [[زیارت]] این سه [[امام]] در یک مکان ذکر شده است؛ علت آن است که در [[زمان]] سابق راه سرداب نیز از پشت [[حرم]] [[عسکریین]] {{ع}} در یک ساختمان بوده است؛ لذا پس از زیارت عسکریین {{ع}} بلافاصله زیارت [[امام زمان]] {{ع}} و سپس زیارت حضرت نرجس‌خاتون ذکر شده است. | اشاره به این نکته نیز خالی از فایده نیست که این سرداب در جهت غربی [[صحن]] [[عسکریین]] {{ع}} به سمت شمال واقع شده و در طول [[تاریخ]] [[اصلاحات]] و تعمیرات زیادی در آن انجام گرفته است. همیشه در موقع تعمیر و ترمیم بارگاه عسکریین {{ع}} در ساختمان سرداب نیز تغییرات و اصلاحاتی به عمل آمده است؛ به‌عنوان مثال در زمان‌های گذشته، از داخل بارگاه عسکریین {{ع}} از کنار [[مرقد]] حضرت نرجس‌خاتون به سرداب می‌رفتند و این وضع به همین صورت تا سال ۱۲۰۲ ق. ادامه داشت و در این سال احمد خان دنبلی برای سرداب، راهی جداگانه از طرف شمال باز کرد و راه سرداب از طرف [[روضه]] عسکریین {{ع}} را مسدود نمود و [[صحن]] [[سرداب]] را جداگانه ساخت که تقریبا از یک فضای بزرگی به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر برخوردار است. بنابراین اگر در کتاب‌هایی چون [[مزار]] [[شهید]] اول، [[اعمال]] و دعاهای مربوط به [[زیارت]] این سه [[امام]] در یک مکان ذکر شده است؛ علت آن است که در [[زمان]] سابق راه سرداب نیز از پشت [[حرم]] [[عسکریین]] {{ع}} در یک ساختمان بوده است؛ لذا پس از زیارت عسکریین {{ع}} بلافاصله زیارت [[امام زمان]] {{ع}} و سپس زیارت حضرت نرجس‌خاتون ذکر شده است. | ||
این سرداب در طول [[تاریخ]] به اندازه‌ای مورد توجه [[مردم]] بوده است که در آن آثار [[ارزشمندی]] از منبت‌کاری و کاشی‌کاری و سایر هنرهای معماری به کار رفته است. از جمله این اشیاء، در چوبی نفیسی است که از دوران [[خلافت]] [[عباسیان]] به جای مانده است و از ویژگی‌های [[هنری]] و [[تاریخی]] ارزشمندی برخوردار است<ref>نشریه موعود، شماره ۳۷، ص۵۱.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۹۶؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۳۵۱.</ref>. | این سرداب در طول [[تاریخ]] به اندازه‌ای مورد توجه [[مردم]] بوده است که در آن آثار [[ارزشمندی]] از منبت‌کاری و کاشی‌کاری و سایر هنرهای معماری به کار رفته است. از جمله این اشیاء، در چوبی نفیسی است که از دوران [[خلافت]] [[عباسیان]] به جای مانده است و از ویژگی‌های [[هنری]] و [[تاریخی]] ارزشمندی برخوردار است<ref>نشریه موعود، شماره ۳۷، ص۵۱.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۹۶؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۳۵۱.</ref>. | ||
==[[سرداب]] و ظهور== | |||
سرداب، به معنای زیر [[زمین]] است. در گذشته نه چندان دور، به ویژه در مناطق گرمسیری طراحی ساختمان‌ها به گونه‌ای بود که با قرار گرفتن بخش تحتانی آن در زیر زمین از فضای خنک آن در گرمی تابستان استفاده می‌شد. [[خاصه]] آنکه اگر آب مصرفی [[منزل]] نیز در این بخش نگهداری و تأمین می‌شد بر خنکای آن می‌افزود. | |||
سرداب بخشی از منزل [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} در [[سامرا]] بوده است که به سبب ولادت یافتن و [[زندگی امام مهدی]]{{ع}} در این منزل و سرداب [[شیعیان]] به هنگام [[زیارت]] [[مرقد]] این دو [[امام]] در [[سامراء]] با حضور در سرداب نیز یادی از [[امام غائب]] خویش دارند<ref>برای نمونه: ابن مشهدی، المزار الکبیر، ص۵۸۹.</ref>. این در حالی است که در چگونگی [[ارتباط]] [[غیبت امام مهدی]]{{ع}} با سرداب نقل‌های مختلفی در [[منابع اهل سنت]] [[مشاهده]] می‌شود که با باورهای [[امامیه]] هم‌خوانی ندارد. | |||
[[ابن خلکان]] و [[ابی‌الفداء]] آورده‌اند: شیعیان بر این [[باور]] هستند که [[مهدی]]{{ع}} در حالی که مادرش به او می‌نگریست وارد سردابی در منزل پدرش شد و دیگر بازنگشت<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۴، ص۱۷۶؛ ابی الفداء، المختصر فی اخبار البشر، ج۲، ص۴۵.</ref>. ابن خلکان در ادامه می‌نویسد: امامیه خروج ایشان را از سرداب [[انتظار]] می‌کشند<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۱، ص۴۲.</ref> و [[منتظر ظهور]] ایشان در [[آخرالزمان]] از این سرداب هستند<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۴، ص۱۷۶.</ref>. نکته‌ای که [[سمعانی]] و [[یاقوت حموی]] نیز آن را به شیعیان انتساب می‌دهند و بیان می‌کنند که: در سامرا سردابی است که شیعیان [[گمان]] می‌کنند مهدی ایشان از آن ظهور خواهد کرد<ref>سمعانی، الأنساب، ج۷، ص۲۸؛ حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۷۳.</ref>. [[ذهبی]] با عبارت‌هایی صریح‌تر نگاشته است: رافضه می‌گویند: مهدی نمرده است، بلکه در سرداب پنهان گردیده است<ref>ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج۱۲، ص۳۹۱.</ref>، ایشان ادعا دارند که [[مهدی]] در [[سرداب]] باقی است<ref>ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۱۹، ص۱۱۳.</ref> تا اینکه روزی ظهور کند و [[زمین]] را از [[عدل و داد]] آکنده سازد<ref>ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۳۹۱.</ref>. در این میان [[ابن خلدون]] آورده است: [[شیعیان]] هر شب پس از [[اقامه نماز]] [[مغرب]] مرکبی را با زین و یراق بر درِ سرداب آماده می‌کنند و بانگ بر آورده و مهدی را به خروج می‌خوانند<ref>ابن خلدون، تاریخ، ج۴، ص۳۹.</ref>. | |||
انتساب این [[باورها]] به شیعیان در حالی صورت می‌گیرد که نه تنها در منابع [[امامیه]] سخنی از این آموزه‌ها در میان نیست، بلکه در مواردی سخن [[ضد]] آن وجود دارد. [[منابع حدیثی]] امامیه بر آن‌اند که [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} در [[مکّه]] و از کنار [[کعبه]] خواهد بود<ref>نعمانی، الغیبة، ص۲۳۸؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۷۰.</ref>. همچنین در گزارش‌های [[دیدار با امام زمان]]{{ع}} در عصر [[غیبت صغرا]]، از [[حضور امام]] در [[حجاز]]، در کنار [[سامرا]] نیز سخن به میان است<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۳۳۱؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۵۲؛ طوسی، الغیبة، ص۲۶۸.</ref>. | |||
ضمن آنکه در [[روایات]] امامیه، [[غیبت]] به معنای مخفی شدن و کنج [[عزلت]] گزیدن نیست تا پنهان شدن در سرداب و امثال آن لازم آید، بلکه در این روایات آمده است: [[امام]] در میان [[مردم]] است؛ ولی آنان وی را نمی‌بینند و نمی‌شناسند<ref>نعمانی، الغیبة، ص۱۷۵.</ref>. | |||
گو اینکه این انتساب‌ها در [[قرن هفتم هجری]] در میان غیر امامیان به گونه‌ای بوده است که [[محدث]] [[اربلی]] (۶۹۳ق) از [[اندیشمندان]] امامی اواخر این قرن، در جواب [[شبهه]] بقای [[حضرت مهدی]]{{ع}} در سرداب می‌نگارد: آنان که [[معتقد]] به زنده‌بودن او هستند، نمی‌گویند که وی در سرداب [[زندگی]] می‌کند، بلکه [[عقیده]] دارند که وی زنده است و در زمین رفت و آمد می‌کند<ref>اربلی، کشف الغمه، ج۲، ص۹۹۱.</ref>. به نظر می‌رسد رد این نوع سخنان باید در تک گزارشی از [[بازرسی]] [[منزل]] [[امام عسکری]]{{ع}} در سامرا به دستور [[خلیفه عباسی]] گرفته شود که مأموران با حضور در [[سرداب]] فردی را [[مشاهده]] می‌کنند که اطراف او را آب فراوانی فرا گرفته است و آنان موفق به [[دستگیری]] وی نمی‌شوند. | |||
باید یادآور شد این گزارش افزون بر بازتاب نداشتن در منابع اصلی مرتبط با [[مهدویت]]، به نظر می‌رسد در تطور زمانی بحث سرداب بدان افزوده شده باشد؛ زیرا در گزارش [[شیخ طوسی]] از این واقعه سخن از سرداب به میان نیست<ref>طوسی، الغیبة، ص۲۴۸ – ۲۵۰.</ref> و این فرد در [[خانه]] مشاهده شده است؛ اما در کتاب [[الخرائج و الجرائح]] از مشاهده این فرد در سرداب سخن رفته است<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۴۶۰.</ref>. به هر روی، از داستان سرداب بیشتر در راستای [[تخریب]] چهره امامیان در باورداشت به [[امام مهدی]]{{ع}} استفاده شده است.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص ۳۱۵.</ref> | |||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == | ||