امامت‌پدیا:قواعد نام‌گذاری (فارسی‌سازی نام‌های خارجی)

صفحهٔ اصلی: امامت‌پدیا:قواعد نام‌گذاری

برای نام افراد, ببینید امامت‌پدیا:نگارش نام‌های خارجی.

نام‌گذاری مقاله‌ای که مربوط به موضوعی است که اسمی خارجی دارد (نظیر اشخاص غیرایرانی) یا یکی از نام‌های آن در فارسی یک وام‌واژه است (نظیر «تلفن»)، گاهی دشواری‌هایی برای نویسندگان مقالات فارسی‌زبان در امامت‌پدیا به همراه داشته‌است. رهنمود کنونی نکاتی را مطرح می‌کند که با رعایت آن می‌توان این مشکلات را مرتفع نمود.

منظور از اسامی در اینجا، اسامی خاص است؛ بنابراین، بسیاری از اسامی که از نظر معنایی به فارسی ترجمه می‌شوند (مثل اسامی فیلم‌ها و غیره) اینجا مد نظر نیستند؛ بنابراین، سؤالی که اینجا مورد بررسی قرار می‌گیرد (مثلاً) این است که آیا بنویسیم صحرای موهاوی یا صحرای موجاوی.

بطور عمومی، رواج گسترده ملاک است

همچنین ببینید: اپ:نام رایج

رایج بودن نامی در منابع مرجع زبان فارسی بطور گسترده، ملاک انتخاب است، و این رایج بودن بر انطباق آن نام با آنچه در زبان مبدأ خوانده می‌شود برتری دارد. بطور نمونه، با اینکه نام بیجینگ نامی است که به آوایش درست ماندارین نزدیکتر است (و مورد ترجیح دولت چین)، در خیلی از زبان‌ها مانند فارسی، آلمانی و فرانسوی هنوز از پکن استفاده می‌شود. چرا؟ چون از دید تاریخی جا افتاده؛ لذا خواه ناخواه پکن در حد گسترده در فارسی امروزی رواج دارد و در منابع معتبر، بدین صورت نوشته می‌شود. دربارهٔ مفهوم «رواج گسترده»، بخش پایین را ببینید.

منظور از رواج گسترده چیست؟

پرونده:USAK Library.JPG

ببینید کتب مرجع چگونه آن اسم را نوشته‌اند.

از نظر امامت‌پدیا، منظور از رواج گسترده، رواج گسترده بر طبق منابع معتبر است. منظور از رواج گسترده (به انگلیسی: common usage یا established usage) این است که یک نام‌گذاری خاص در منابع معتبر فارسی، به طور مشخصی رایج‌تر از هر نام‌گذاری فارسی دیگر باشد. این یعنی استعمال آن نام، حالتی منفصل یا دوگانه (به انگلیسی: divided usage) نداشته باشد («بعضی‌ها می‌گویند این، بعضی‌ها می‌گویند اون»). مثلاً لوس آنجلس و لس آنجلس نمونه‌ای از استعمال دوگانه است و شاید تقریباً حالتی سلیقه‌ای پیدا کرده باشد، در صورتیکه مورد «پکن» و «بیجینگ» (در فارسی) این‌طور نیست.

در تعبیر «رواج» باید دو نکته را در نظر داشت: اول این که رواج بر اساس «منابع معتبر» است، و دومی آن که رواج بر «درستی» ارجحیت دارد.

برای مثال، تعداد منابع آنلاینی که ایالت ایلینوی را ایلینویز نامیده‌اند بیشتر از ایلینوی است. آیا این منابع معتبرند؟ اطلسهای گیتاشناسی معتبر آن را ایلینوی نامیده‌اند، و وبگاه وزارت امور خارجه آمریکا (که می‌توان آن را یک منبع صلاحیت‌دار در این مورد دانست) آن را ایلینوی خطاب می‌کند. بنابراین نام صحیح ایلینوی است، چه بطور عامیانه ایلینویز رواج داشته باشد، چه نداشته باشد.

از نظر امامت‌پدیا، رواج در منابع معتبر بر «درستی» یک نگارش اولویت دارد. هدف امامت‌پدیا منعکس کردن دانش موجود به شکلی است که در منابع معتبر آمده است حتی اگر این شکل، از نظر برخی «نادرست» باشد. ذکر چند مثال در این باره به فهم موضوع کمک می‌کند:

• اگر چه تلفظ نام ایزابل آلنده در زبان اصلی (و بسیاری زبان‌های دیگر) به صورت «آیـِنده» است، اما منابع فارسی آن را به صورت «آلنده» آورده‌اند در نتیجه امامت‌پدیا نیز آن را به صورت «آلنده» می‌آورد.
• اگر چه نام شهر San Jose در ایالت کالیفرنیای آمریکا، در زبان انگلیسی «سن هوزِی» تلفظ می‌شود و حتی ریشهٔ اصلی این نام زبان اسپانیایی است که در آن نیز این نام «سن هوزِه» تلفظ می‌شود، اما در منابع معتبر فارسی از دیرباز این شهر با نام «سن خوزه» شناخته می‌شده در نتیجه در امامت‌پدیا هم از همین نام استفاده می‌شود.
• نام سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (که در انگلیسی با مخفف CIA نوشته و «سی‌آی‌اِی» تلفظ می‌شود) در متون فارسی معتبر به صورت «سیا» نوشته می‌شود؛ اگر چه این تلفظ از نام آن سازمان شاید «درست» نباشد اما آن قدر رایج است که نباید در متن یا عنوان مقاله‌ها به شکل دیگری نوشته شود.
• اصطلاح آکورد در موسیقی، در دوره‌ای به فارسی راه یافته که بیشتر وام‌واژه‌ها یا فرانسوی بودند و یا انگلیسی. اما در فرانسوی این کلمه «اَکور» تلفظ می‌شود و در انگلیسی «کورد».

حال این سؤال مطرح می‌شود که منبع معتبر در این باب چه کسی است؟ پاسخ: کسی است که صلاحیت تخصصی برگرداندن نام را به فارسی داشته باشد، یا خود یک مرجع معتبر (به انگلیسی: reference work) باشد. مثلاً فرهنگ معین و دهخدا و برخی اطلس‌های مهم گیتاشناسی و غیره در اکثر موارد بعنوان مراجعی معتبر مورد قبول تمام ویرایشگران امامت‌پدیا بوده‌اند؛ لذا مثلاً روزنامه‌های ابرار و جهان اقتصاد و کیهان و همشهری را نمی‌توان منابع معتبری برای اینکه مثلاً نام یک ایالت آمریکا اوریگان یا اورگن یا اوریگن است شمرد، چون آنها نیز خود یک مرجع منعکس کننده هستند، نه یک منبع متخصص یا مرجع. اینکه چند تا روزنامه یک‌طور بنویسند، نه ملاکی بر رواج آن نام است، و نه ملاکی بر اعتبار درستی. باید همه جوانب را در نظر گرفت. برای توضیحات بیشتر مراجعه کنید به: امامت‌پدیا:منابع معتبر.

وجود چند نام رایج

اگر برای یک موضوع چند نام رایج وجود داشته باشد، انتخاب عنوان مقاله بر اساس اجماع کاربران خواهد بود. مثلاً در فارسی امروز واژه‌های «هلیکوپتر»، «بالگرد» و «چرخبال» هر سه متداول هستند؛ در نتیجه هر یک از این‌ها می‌تواند عنوان مقالهٔ مربوط باشد و انتخاب آن به اجماع کاربران وابسته خواهد بود.

منظور از رهنمود رواج آن نیست که حتماً «رایج‌ترین» نام برای عنوان مقاله به کار برود؛ چرا که در بسیاری موارد تعیین این که کدام نام «رایج‌ترین» است، بسیار دشوار خواهد بود. منظور این رهنمود آن است که نام «نارایج» نباید برای عنوان مقاله به کار برود، ولو این که مصوب فرهنگستان باشد یا از نظر فنی درست‌تر از نام متداول باشد.

دست کم برخی از کاربران امامت‌پدیا اعتقاد دارند که اگر چند نام رایج برای یک مقاله ممکن باشد، بهتر است که نامی که وام‌واژه نیست استفاده گردد (مثلاً «یاخته» و «سلول» هر دو در فارسی رایجند اما بر اساس این قاعده، عنوان مقاله یاخته است حتی اگر سلول در متون علمی هنوز متداول‌تر باشد). تصمیم در مورد استفاده از وام‌واژه یا نام فارسی (غیر وام‌واژه) می‌تواند برای هر مقاله بر اساس اجماع کاربران متفاوت باشد.

گاهی انتخاب بین چند نام رایج دشوار است؛ چون رواجشان تقریباً به یک اندازه است. برای مثال مجلهٔ Vogue در متون فارسی هم به صورت «وگ» و هم «ووگ» آمده‌است و هر دو تقریباً به یک میزان رایج هستند. در چنین شرایطی گاه حتی یک منبع ثابت نیز در مطالب مختلف به شکل مختلفی از آن موضوع نام می‌برد. در این حالت کاربران امامت‌پدیا مجبورند با توافق داخلی یکی از نام‌ها را انتخاب کنند و به کار بگیرند.

واژگان مصوب فرهنگستان

با اینکه فرهنگستان زبان و ادب فارسی از منابع معتبر در گزیدن واژگان مناسب است، اما تا زمانی که واژهٔ فرهنگستان در جامعهٔ علمی متداول نشده‌است ترجیح بر نامگذاری مقاله بر اساس واژهٔ رایج‌تر (نظیر یک وام‌واژه) است (برای اطلاع بیشتر بحث در مورد اولویت رواج بر درستی را در بخش #منظور از رواج گسترده چیست؟ در بالا ببینید). در مواردی که مقاله با نام پیشنهادی فرهنگستان نامگذاری نشود، شایسته است واژه‌ای که توسط فرهنگستان تصویب شده در ابتدای مقاله با ذکر منبع به جهت آشنایی خوانندگان آورده شود.

عنوان‌های استثناء که می‌توانند لاتین بمانند

• نام پرونده‌های رایانه‌ای (نظیر xorg.conf و ‎.htaccess)، متغیرهای محیطی (نظیر CFLAGS)، فراخوان‌های سیستمی (نظیر mmap)، توابع و ساختارهای داده‌های خاص یک زبان‌های برنامه‌نویسی و کتابخانه‌های استاندارد آن (نظیر java.util. *، System.Collections. * و std::*)، دستورهای برنامه‌نویسی (نظیر دستور SELECT در زبان اس‌کیوال) و متغیرهای برنامه‌نویسی باید در تمام متون به لاتین بیاید. اگر عنوان مقاله‌ای مربوط با چنین موضوعاتی همنام با خود موضوع است (نظیر مقالهٔ CFLAGS که عنوانش همنام با موضوع مقاله است) عنوان مقاله نیز باید به لاتین بیاید.
• اگر موضوع مقاله برنامه‌ای رایانه‌ای است که عموماً در منابع دیگر به عنوان یک دستور خط فرمان شناخته می‌شود، عنوان مقالهٔ مربوط به آن باید به لاتین باشد. مثال‌ها عبارتند از dir، ‏chown‏، passwd‏، و uname.
  • مورد بالا شامل نرم‌افزارهای رایانه‌ای (نظیر گیت) یا برنامه‌هایی که به واسطه یک پروتکل شناخته می‌شوند (نظیر تلنت) نیست و نامگذاری آن‌ها باید طبق سایر اصول قواعد نامگذاری صورت بگیرد.
• نام قالب پرونده‌ها و پسوند نام پرونده‌ها با عنوان لاتین ایجاد شود، بجز مواردی که شامل وپ:رایج شود یا در منابع معتبر فارسی برگردان شده باشند.

آیا گوگل می‌تواند ملاک رواج باشد؟

گوگل به‌تنهایی صرفاً یک نشانگر است، اما لزوماً خودبه‌خود ملاک نیست. باید همهٔ جوانب را در نظر گرفت. شاید اکثر نتایج گوگل سایت‌های وبلاگی و غیرتخصصی باشد. شاید همه‌شان مطالب خود را از یک منبع نامطمئن گرفته باشند. این‌که در گوگل نامی را بیشتر از دیگری می‌بینید لزوماً و به‌تنهایی دلیلی کافی برای رواجِ بیشترِ آن نام در میان منابع معتبر فارسی‌زبان نیست.

اگر منابع معتبر یافت نشدند، آنوقت چه؟

گاهی به اسامی‌ای برمی‌خوریم که در نوشته‌های فارسی یا اصلاً منابعی در مورد آنها نوشته نشده، یا اگر شده، ترجمه‌های غلطی هستند که هنوز جا نیفتاده‌اند (یعنی به آن صورت نمی‌توان گفت رواج دارند).

در آن زمان باید مستقیماً سعی کرد نام را به صحیح‌ترین شکلی که در زبان اصلی ادا می‌شود نوشت. مثلاً نام «سمینول کنیون» نه در فارسی شناخته‌شده است، نه متونی معتبر دربارهٔ آن نوشته شده، و نه کاربرد دارد (چه برسد به گستردگی استعمال). بنابراین، نام مقاله را باید پارک ایالتی سمینول کنیون انتخاب کرد، و نه مثلاً پارک ایالتی سماینول کانیون. بنابراین، توصیه می‌شود حتی‌المقدور نام درست‌تر از نظر آوای بومی را انتخاب کنید، مگر اینکه استعمال نام غلط، در منابع معتبر فارسی به‌طور گسترده‌ای جا افتاده باشد (به انگلیسی: used commonly).

و اگر آن هم میسر نشد چه؟

گاهی اوقات نام‌های خارجی چنان دردسرساز می‌شوند که دو راه برای ویرایشگران باقی نمی‌گذارند: یا نام خارجی مذکور حرف‌به‌حرف ترجمه شود (مثال: شنفرپوشگوین‌گیش)، یا تصمیم دیگری با اجماع ویراستاران انجام گیرد. (مثلاً: آیا شهر Leuven بلژیک را با نام کمتر مصطلح اما رسمی آن به زبان فلامان ترجمه کنیم، یا با نام تاریخی و بیشتر مصطلح آن به زبان فرانسوی Louvain؟ این‌گونه سؤال‌ها همیشه بحث و اجماع کاربران را می‌طلبد).

در نهایت چه باید کرد؟

نهایتاً، اگر بین دو یا چند اسم تردید دارید، و نمی‌دانید کدام را استفاده کنید، به راهنمای زیر توجه کنید:

1. آیا نامی هست که بطور فراگیر و گسترده در منابع معتبر فارسی رواج داشته باشد؟ اگر بلی، پس نام مقاله باید همان اسم یا واژه باشد. رواج موقعی گسترده محسوب می‌شود که تفاوت بین استفادهٔ دو نام در منابع فاحش باشد. مثلاً «واشنگتن» و «واشینگتن» هر دو رواج دارند. با اینکه واشنگتن بیشتر از واشینگتن رواج عامیانه و گوگلی دارد، اما اختلاف رواجشان به آن حد فراگیر نیست (در برخی وبگاه‌های خبری حرفه‌ای معتبر و وبگاه وزارت امور خارجه آمریکا، «واشینگتن» نیز استفاده شده است). اما مثلاً در فارسی «پکن» خیلی خیلی بیشتر از «بیجینگ» رواج دارد (و بیجینگ تقریباً در فارسی نامانوس است). همین‌طور برای «آلمان» و «دویچلند».
2. حال اگر بین دو اسم مردد هستید، و هر دو تا حدودی کمابیش رواج دارند، نامی را باید انتخاب کنید که به آوای زبان اصلی نزدیک‌تر باشد. مثلاً «فینیکس» بر «فونیکس» مرجح است، ولو اینکه فونیکس در گوگل تعداد بیشتری صفحه نشان دهد، اما چون فینیکس هم تا حدود قابل توجهی در منابع معتبر رواج دارد، و چون از نظر آوای اصلی صحیح‌تر است، پس مرجح است.

تغییر مسیر چیز خوبیست

در نهایت، وقتی یک نام یا دیگری را انتخاب کردید، نام نامنتخب (نام دوم یا سوم) را درون متن مقاله به کار ببرید، بخصوص در قسمت نخست مقاله (به انگلیسی: lead). فراموش نکنید که نام دوم و نام‌های دیگری که در متن خود مقاله می‌نویسید، باز قابل یافت توسط جستجوگرهای اینترنت خواهد بود.

و بهترین کار این است که نام‌های دوم و سوم و غیره را (که برای عنوان مقاله انتخاب نکردید) را نیز با تغییر مسیر به مقاله اصلی مرتبط کنید. معمولاً ویراستاران کهنه‌کار نیز برای اینکه آن تغییر مسیر خود یتیم نباشد، از مقاله‌ای دیگر پیوندی برای آن می‌زنند. اینطور مطمئن می‌توان شد که تمام نام‌ها بسهولت قابل جستجو هستند.

جستارهای وابسته

• امامت‌پدیا:شیوه نوشتار کلمات واردشده به زبان فارسی
• امامت‌پدیا:نگارش نام‌های خارجی
• امامت‌پدیا:برابر فارسی اصطلاحات علمی
• امامت‌پدیا:درخواست برابر فارسی