آثار معرفتی شناخت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

آثار معرفتی شناخت امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۶

۸۶۳ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۳، بخش دوم

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{پرسش غیرنهایی}}
 {{جعبه اطلاعات پرسش
-| موضوع اصلی        = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
+| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
-| موضوع فرعی        = آثار معرفتی [[شناخت امام مهدی]] چیست؟
+| تصویر = 7626626268.jpg
-| تصویر             = 7626626268.jpg
+| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان د ر عصر غیبت]] / [[دعا برای فرج امام مهدی]]
-| اندازه تصویر      = 200px
+| مدخل اصلی =
-| مدخل بالاتر      = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان د ر عصر غیبت]] / [[دعا برای فرج امام مهدی]]
+| مدخل وابسته =
-| مدخل اصلی    =
+| تعداد پاسخ = ۱
-| مدخل وابسته    =
-| پاسخ‌دهنده         =
-| پاسخ‌دهندگان       = ۱ پاسخ
 }}
 '''آثار معرفتی [[شناخت امام مهدی]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.
-==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
+== پاسخ نخست ==
+[[پرونده:152277.jpg|100px|راست|بندانگشتی|[[محمود ملکی راد]]]]
+حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمود ملکی راد]]'''، در کتاب ''«[[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
-==پاسخ نخست==
+«برخی از آثار [[اعتقاد]] به [[امام]] در امور شناختی و معرفتی است. مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از:
-[[پرونده:152277.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمود ملکی راد]]]]
+* '''[[زندگی]] با [[یاد امام]] {{ع}}''': [[شناخت امامت]] [[اعتقاد]] به [[حضور امام]] را در همه عرصه‌ها به دنبال دارد و به تبع آن [[زندگی]] را با یاد او رقم می‌زند. وقتی [[خانواده]] از چنین بینشی برخوردار باشد، [[حضور امام]] را در همه لحظه‌های [[زندگی]] احساس خواهد کرد. در این صورت است که [[زندگی]] برای افراد [[خانواده]] معنا و مفهومی قدسی پیدا می‌کند و افراد با این نگاه [[تربیت]] می‌شوند. جامعه‌ای که از چنین بینشی برخوردار باشد، روابط مختلف [[سیاسی]]، [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] را با شاخص و معیار [[الهی]] تنظیم می‌کند و برای حاکمیتِ [[ارزش‌های الهی]] تلاش مضاعفی خواهد کرد.
-::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمود ملکی راد]]'''، در کتاب ''«[[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
+* '''احساس [[نظارت]] دائمی [[امام]] {{ع}} در [[زندگی]]''': یکی از آثار [[معرفت]] و [[شناخت امام]]، احساس [[نظارت]] [[امام]] [[زندگی]] است. [[اعتقاد]] به [[لزوم وجود امام]] و [[حجت الهی]] در [[جهان]]، یکی از آثار [[اعتقاد به امامت]] است. [[روایات]] بسیاری بر این مطلب دلالت دارند، به گونه‌ای که در کتاب‌های [[روایی]] بابی به همین عنوان اختصاص داده شده است: {{عربی|بَابُ الِاضْطِرَارِ إِلَى الْحُجَّةِ}} و {{عربی|بَابُ أَنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ}}. از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] شده است: "[[خداوند]] ما را [[حجت]] در [[زمین]] و [[امان]] برای اهل آن قرار داده است"<ref>طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۴۳۷.</ref>. [[ابوحمزه ثمالی]] گوید به [[امام صادق]] {{ع}} گفتم آیا [[زمین]] بدون [[امام]] باقی می‌ماند؟ [[امام]] فرمودند: "اگر [[زمین]] ساعتی بدون [[امام]] باشد، فرو خواهد ریخت"<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۳۸۴.</ref>. در [[روایات]] همچنین بر این مطلب تأکید شده است که اگر افراد روی [[زمین]] فقط دو نفر باشند، یکی از آن دو [[امام]] است و اگر قرار باشد همه افراد از [[دنیا]] بروند، آخرین فردی که از [[دنیا]] می‌رود [[امام]] خواهد بود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۱۸۰؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۱۴۰.</ref>.
-::::::«برخی از آثار [[اعتقاد]] به [[امام]] در امور شناختی و معرفتی است. مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از:
-:::::*'''[[زندگی]] با [[یاد امام]]{{ع}}''': [[شناخت امامت]] [[اعتقاد]] به [[حضور امام]] را در همه عرصه‌ها به دنبال دارد و به تبع آن [[زندگی]] را با یاد او رقم می‌زند. وقتی [[خانواده]] از چنین بینشی برخوردار باشد، [[حضور امام]] را در همه لحظه‌های [[زندگی]] احساس خواهد کرد. در این صورت است که [[زندگی]] برای افراد [[خانواده]] معنا و مفهومی قدسی پیدا می‌کند و افراد با این نگاه [[تربیت]] می‌شوند. جامعه‌ای که از چنین بینشی برخوردار باشد، روابط مختلف [[سیاسی]]، [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] را با شاخص و معیار [[الهی]] تنظیم می‌کند و برای حاکمیتِ [[ارزش‌های الهی]] تلاش مضاعفی خواهد کرد.
-:::::*'''احساس [[نظارت]] دائمی [[امام]]{{ع}} در [[زندگی]]''': یکی از آثار [[معرفت]] و [[شناخت امام]]، احساس [[نظارت]] [[امام]] [[زندگی]] است. [[اعتقاد]] به [[لزوم وجود امام]] و [[حجت الهی]] در [[جهان]]، یکی از آثار [[اعتقاد به امامت]] است. [[روایات]] بسیاری بر این مطلب دلالت دارند، به گونه‌ای که در کتاب‌های [[روایی]] بابی به همین عنوان اختصاص داده شده است: {{عربی|بَابُ الِاضْطِرَارِ إِلَى الْحُجَّةِ}} و {{عربی|بَابُ أَنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ}}. از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "[[خداوند]] ما را [[حجت]] در [[زمین]] و [[امان]] برای اهل آن قرار داده است"<ref>طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۴۳۷.</ref>. [[ابوحمزه ثمالی]] گوید به [[امام صادق]]{{ع}} گفتم آیا [[زمین]] بدون [[امام]] باقی می‌ماند؟ [[امام]] فرمودند: "اگر [[زمین]] ساعتی بدون [[امام]] باشد، فرو خواهد ریخت"<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۳۸۴.</ref>. در [[روایات]] همچنین بر این مطلب تأکید شده است که اگر افراد روی [[زمین]] فقط دو نفر باشند، یکی از آن دو [[امام]] است و اگر قرار باشد همه افراد از [[دنیا]] بروند، آخرین فردی که از [[دنیا]] می‌رود [[امام]] خواهد بود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۱۸۰؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۱۴۰.</ref>.
-::::::[[علامه طباطبایی]] از [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ}}<ref>«روزی که هر دسته‌ای را با پیشوایشان فرا می‌خوانیم» سوره اسراء، آیه ۷۱.</ref> همین نکته را استفاده می‌کند و می‌گوید: "[[مقام امامت]] مقامی نیست که به دوره‌ای از ادوار و عصری از اعصار بشری اختصاص داشته باشد، بلکه لازم است [[امام]] در تمام ادوار و اعصار وجود داشته باشد، مگر اینکه [[نسل]] [[بشر]] به کلی از روی [[زمین]] برچیده شود؛ زیرا جمله کل اناس می‌فهماند که در هر دوره و هر جا که انسان‌هایی باشند، امامی نیز هست که [[شاهد]] بر [[اعمال]] ایشان است"<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان ج۱، ص۲۷۲.</ref>. چنین [[اعتقادی]] گرچه اختصاص به [[خانواده]] ندارد، اما آثار آن بر [[خانواده]] از اهمیت خاصی برخوردار است؛ چراکه این [[اعتقاد]] موجب می‌شود [[والدین]] [[فرزندان]] را از همان اوان [[کودکی]] با [[امامت]] آشنا و [[ضرورت]] [[لزوم]] [[حجت الهی]] را برای آنان تبیین کنند. آشنایی [[فرزندان]] با این ایده آنان را برای [[یاری امام عصر]]{{ع}} هرچه بیشتر آماده می‌سازد.
-:::::*'''احساس [[حضور امام]] در میان [[مردم]]''': یکی دیگر از آثار [[معرفت]] و [[شناخت امام]]، احساس [[حضور امام]] در میان [[مردم]] است. وقتی چنین شناختی از [[امام]] حاصل شود، [[زندگی]] [[معنویت]] بیشتری خواهد یافت. بر این مطلب نیز روایاتی چند دلالت دارند. [[امام]] زین‌العابدین{{ع}} درباره [[جایگاه]] و [[منزلت]] [[ائمه]]{{عم}} می‌فرماید: "ما [[پیشوایان]] [[مسلمانان]] و [[حجت‌های خداوند]] بر اهل عالمیم. از زمانی که [[خداوند]] [[حضرت آدم]]{{ع}} را خلق کرده، [[زمین]] هرگز خالی از [[حجت الهی]] نبوده است. یا این [[حجت ظاهر]] و مشهور بوده و یا غایب و مستور ({{متن حدیث|ظَاهِرٌ مَشْهُورٌ أَوْ غَائِبٌ مَسْتُورٌ}}) و همچنین تا [[قیامت]] نیز خالی از [[حجت]] نخواهد بود"<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۱۷.</ref>. این [[اعتقاد]] نیز موجب می‌شود تا [[حضور امام]] در همه عرصه‌ها خصوصاً [[خانواده]] به خوبی احساس شود و [[خانواده]] با این [[بینش]] به [[تربیت]] [[فرزندان]] [[اقدام]] کند.
-:::::*'''پذیرش استمرار [[وجود امام]] در [[جهان هستی]]''': [[اعتقاد]] به استمرار [[وجود امام]] یکی دیگر از آثار [[شناخت]] او به حساب می‌آید. طبق چنین شناختی فرد همواره خود را در معرض [[هدایت]] [[امام]] می‌بیند. [[روایات]] بسیاری بر این مطلب دلالت دارند. طبق این [[روایات]]، [[وجود امام]] بر روی [[زمین]] لازم و ضروری است. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "آخرین فردی که از [[دنیا]] می‌رود، [[امام]] خواهد بود"<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۱۸۰.</ref>. [[علامه طباطبایی]]{{ع}} با تأکید بر این نکته می‌نویسد: "مادامی که موجودی به نام [[انسان]] در [[زمین]] است، ممکن نیست [[زمین]] از [[وجود امام]] خالی شود"<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱، ص۲۷۵.</ref>. این [[بینش]] الزاماتی را برای [[خانواده]] در جهت [[تربیت دینی]] [[فرزندان]] به وجود می‌آورد و یکی دیگر از عوامل مؤثر بر [[تربیت مهدوی]] [[فرزندان]] برای [[زمینه‌سازی ظهور]] به شمار می‌رود.
-:::::*'''[[پذیرش ولایت]] [[امام]] بر [[باطن]] افراد''': یکی دیگر از آثار [[شناخت]] و [[معرفت امام]] [[پذیرش ولایت]] اوست. با [[شناخت امام]] است که فرد برای [[هدایت باطنی]] آماده می‌شود؛ زیرا [[امام]] علاوه بر ارائه طریق از راه نصحیت و [[موعظه]] حسنه، [[هدایت باطنی]] نیز دارد که [[هدایت به امر الهی]] است. [[علامه طباطبایی]] در این باره می‌نویسد: "[[هدایت]] [[امام در قرآن]] همه جا [[مقید]] به [[امر الهی]] است {{متن قرآن|يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}}<ref>«به فرمان ما راهبری می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref>؛ یعنی [[امام]] هدایت‌کننده‌ای است که با امری ملکوتی که در [[اختیار]] دارد، [[هدایت]] می‌کند. پس [[امامت]] از نظر [[باطن]] یک نحوه [[ولایتی]] است که [[امام]] در [[اعمال]] [[مردم]] دارد. [[هدایت]] [[امام]] یعنی دست خلق را گرفتن و به راه [[حق]] رساندن، [[قرآن کریم]] [[هدایت به امر]] [[خدا]] را ایجاد [[هدایت]] دانسته است که با [[هدایت]] [[انبیا]] و رسل و [[مؤمنین]] که صرف نشان دادن راه [[سعادت]] و [[شقاوت]] است تفاوت دارد"<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱، ص۲۷۲.</ref>. ایشان همچنین می‌نویسند: "آنچه که امر [[هدایت]] متعلق به آن می‌شود عبارت است از [[دل‌ها]] و اعمالی که به [[فرمان]] [[دل‌ها]] از اعضا سر می‌زند. پس [[امام]] کسی است که [[باطن]] [[دل‌ها]] و [[اعمال]] و [[حقیقت]] آن پیش رویش حاضر است و از او غایب نیست"<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱، ص۲۷۳.</ref>»<ref>[[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۵۴</ref>.
+[[علامه طباطبایی]] از [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ}}<ref>«روزی که هر دسته‌ای را با پیشوایشان فرا می‌خوانیم» سوره اسراء، آیه ۷۱.</ref> همین نکته را استفاده می‌کند و می‌گوید: "[[مقام امامت]] مقامی نیست که به دوره‌ای از ادوار و عصری از اعصار بشری اختصاص داشته باشد، بلکه لازم است [[امام]] در تمام ادوار و اعصار وجود داشته باشد، مگر اینکه [[نسل]] [[بشر]] به کلی از روی [[زمین]] برچیده شود؛ زیرا جمله کل اناس می‌فهماند که در هر دوره و هر جا که انسان‌هایی باشند، امامی نیز هست که [[شاهد]] بر [[اعمال]] ایشان است"<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان ج۱، ص۲۷۲.</ref>. چنین [[اعتقادی]] گرچه اختصاص به [[خانواده]] ندارد، اما آثار آن بر [[خانواده]] از اهمیت خاصی برخوردار است؛ چراکه این [[اعتقاد]] موجب می‌شود [[والدین]] [[فرزندان]] را از همان اوان [[کودکی]] با [[امامت]] آشنا و [[ضرورت]] [[لزوم]] [[حجت الهی]] را برای آنان تبیین کنند. آشنایی [[فرزندان]] با این ایده آنان را برای [[یاری امام عصر]] {{ع}} هرچه بیشتر آماده می‌سازد.
+* '''احساس [[حضور امام]] در میان [[مردم]]''': یکی دیگر از آثار [[معرفت]] و [[شناخت امام]]، احساس [[حضور امام]] در میان [[مردم]] است. وقتی چنین شناختی از [[امام]] حاصل شود، [[زندگی]] [[معنویت]] بیشتری خواهد یافت. بر این مطلب نیز روایاتی چند دلالت دارند. [[امام]] زین‌العابدین {{ع}} درباره [[جایگاه]] و [[منزلت]] [[ائمه]] {{عم}} می‌فرماید: "ما [[پیشوایان]] [[مسلمانان]] و [[حجت‌های خداوند]] بر اهل عالمیم. از زمانی که [[خداوند]] [[حضرت آدم]] {{ع}} را خلق کرده، [[زمین]] هرگز خالی از [[حجت الهی]] نبوده است. یا این [[حجت ظاهر]] و مشهور بوده و یا غایب و مستور ({{متن حدیث|ظَاهِرٌ مَشْهُورٌ أَوْ غَائِبٌ مَسْتُورٌ}}) و همچنین تا [[قیامت]] نیز خالی از [[حجت]] نخواهد بود"<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۱۷.</ref>. این [[اعتقاد]] نیز موجب می‌شود تا [[حضور امام]] در همه عرصه‌ها خصوصاً [[خانواده]] به خوبی احساس شود و [[خانواده]] با این [[بینش]] به [[تربیت]] [[فرزندان]] [[اقدام]] کند.
+* '''پذیرش استمرار [[وجود امام]] در [[جهان هستی]]''': [[اعتقاد]] به استمرار [[وجود امام]] یکی دیگر از آثار [[شناخت]] او به حساب می‌آید. طبق چنین شناختی فرد همواره خود را در معرض [[هدایت]] [[امام]] می‌بیند. [[روایات]] بسیاری بر این مطلب دلالت دارند. طبق این [[روایات]]، [[وجود امام]] بر روی [[زمین]] لازم و ضروری است. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "آخرین فردی که از [[دنیا]] می‌رود، [[امام]] خواهد بود"<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۱۸۰.</ref>. [[علامه طباطبایی]] {{ع}} با تأکید بر این نکته می‌نویسد: "مادامی که موجودی به نام [[انسان]] در [[زمین]] است، ممکن نیست [[زمین]] از [[وجود امام]] خالی شود"<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱، ص۲۷۵.</ref>. این [[بینش]] الزاماتی را برای [[خانواده]] در جهت [[تربیت دینی]] [[فرزندان]] به وجود می‌آورد و یکی دیگر از عوامل مؤثر بر [[تربیت مهدوی]] [[فرزندان]] برای [[زمینه‌سازی ظهور]] به شمار می‌رود.
+* '''[[پذیرش ولایت]] [[امام]] بر [[باطن]] افراد''': یکی دیگر از آثار [[شناخت]] و [[معرفت امام]] [[پذیرش ولایت]] اوست. با [[شناخت امام]] است که فرد برای [[هدایت باطنی]] آماده می‌شود؛ زیرا [[امام]] علاوه بر ارائه طریق از راه نصحیت و [[موعظه]] حسنه، [[هدایت باطنی]] نیز دارد که [[هدایت به امر الهی]] است. [[علامه طباطبایی]] در این باره می‌نویسد: "[[هدایت]] [[امام در قرآن]] همه جا [[مقید]] به [[امر الهی]] است {{متن قرآن|يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}}<ref>«به فرمان ما راهبری می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref>؛ یعنی [[امام]] هدایت‌کننده‌ای است که با امری ملکوتی که در [[اختیار]] دارد، [[هدایت]] می‌کند. پس [[امامت]] از نظر [[باطن]] یک نحوه [[ولایتی]] است که [[امام]] در [[اعمال]] [[مردم]] دارد. [[هدایت]] [[امام]] یعنی دست خلق را گرفتن و به راه [[حق]] رساندن، [[قرآن کریم]] [[هدایت به امر]] [[خدا]] را ایجاد [[هدایت]] دانسته است که با [[هدایت]] [[انبیا]] و رسل و [[مؤمنین]] که صرف نشان دادن راه [[سعادت]] و [[شقاوت]] است تفاوت دارد"<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱، ص۲۷۲.</ref>. ایشان همچنین می‌نویسند: "آنچه که امر [[هدایت]] متعلق به آن می‌شود عبارت است از [[دل‌ها]] و اعمالی که به [[فرمان]] [[دل‌ها]] از اعضا سر می‌زند. پس [[امام]] کسی است که [[باطن]] [[دل‌ها]] و [[اعمال]] و [[حقیقت]] آن پیش رویش حاضر است و از او غایب نیست"<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱، ص۲۷۳.</ref>»<ref>[[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۱۵۴</ref>.
-== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==
+== پانویس ==
-{{منبع‌شناسی جامع}}
-* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
-* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
-* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].
-{{پایان}}
-{{پایان}}
-==پانویس==
 {{پانویس}}
-[[رده:پرسش‌]]
+[[رده:پرسش]]
 [[رده:پرسمان مهدویت]]
-[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
 [[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]