نبرد تن به تن: تفاوت میان نسخه‌ها

از سنت‌های [[جنگ]] در [[عرب]]، آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف، از دو [[جبهه]] به میدان می‌آمدند، خود را معرفی کرده، [[رجز]] می‌خواندند و به [[نبرد]] می‌پرداختند. گاهی هم نبرد‌های تن به تن، [[تکلیف]] [[جنگ]] را روشن می‌ساخت. پس از چند نفر که به میدان هم می‌آمدند، حملۀ عمومی آغاز می‌شد<ref>الفنّ العسکری الاسلامی، یاسین سوید، ص۲۲.</ref>. [[مبارزه]]، همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود. چنین هماوردی در [[عاشورا]]، تا ظهر ادامه یافت. گاهی که [[سپاه کوفه]] [[ضعف]] هماورد جبهۀ خویش را [[احساس]] می‌کردند، بشکل گروهی به رزمندۀ جبهۀ [[حسینی]] می‌تاختند و او را [[شهید]] می‌کردند. [[شهدای کربلا]]، برخی در [[جنگ]] تن به تن [[شهید]] شدند و جمعی هم در حملۀ عمومی [[سپاه کوفه]] که در اوایل درگیری به اردوگاه [[امام]] تاختند، به [[شهادت]] رسیدند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۷۷.</ref>.

[[رده:مفاهیم]]