مقدمات قیام و ظهور چیستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات پرسش

}}

'''مقدمات قیام و ظهور چیستند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

== پاسخ نخست ==

«از جمله مقدمات، جمع شدن [[انصار]] او است از بلاد. و چون صحبت [[انصار]] او است ناگزیر باید شرح همه [[انصار]] را در ردیف هم آورد. بدان که [[انصار]] او هم از [[ملائکه]] است و هم از [[جن]] و هم از انس، و از انسیان هم از مردگان است و هم از زنده‌ها.

[[حضرت صادق]] {{ع}} فرمود: "آنان‌که در [[بدر]] بودند پنج هزار و [[سیصد و سیزده]] تن بودند، چهار هزار از مسومین (یعنی با علامت و علامت آن‌ها [[عمامه]] سفید با تحت الحنک بود) و هزار نفر از مردفین (یعنی آنان‌که ردیف هم به حالت صف بودند)"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۲۶، ح ۴۰.</ref>.

قسم دیگر ملائکه‌ای که هنگام تولد آن [[حضرت]] به زیارتش آمدند، یکی از کنیزان [[حضرت عسکری]] {{ع}} گفت: پرندگانی از [[آسمان]] مشاهده شد که می‌آمدند، یکی از کنیزان [[حضرت عسکری]] {{ع}} گفت: پرندگانی از [[آسمان]] مشاهده شد که می‌آمدند و بال‌های خود را بر سر و رو و سائر [[بدن]] آن [[حضرت]] می‌مالیدند و پرواز می‌کردند، آن حالت را به [[امام عسکری]] {{ع}} گفتند: خندید و فرمود: ایشان [[ملائکه]] [[آسمان]] بودند فرود آمده که خود را متبرک سازند و ایشان [[انصار]] او خواهند بود هنگامی که [[خروج]] کند<ref>بحارالانوار، ج ۵۱، ۵، ح ۱۰.</ref>.

[[خروج دابة الارض]] از مقدمات [[رجعت]] است و درباره او [[اخبار]] بسیار است و برای تذکر همین اندازه کافی است.

و [[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "گویا می‌بینم [[عبد الله بن شریک عامری]] را که [[عمامه]] سیاه بر سر دارد و دو طرف عمامه‌اش بین دو شانه او آویزان و از دامنه کوه بالا می‌رود، در جلو روی [[قائم]] ما [[اهل البیت]] با چهار هزار که مکرر [[تکبیر]] می‌گویند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۳، ۷۶، ح ۸۱.</ref>.

و نیز فرمود: "هرگاه اوان [[قیام قائم]] {{ع}} شود، بر [[مردم]] [[باران]] ببارد در [[جمادی]] الاخرة و ده روز از [[رجب]] بارانی که مانند آن ندیده‌اند، پس [[خداوند]] برویاند به او گوشت‌های [[مؤمنین]] و بدن‌های ایشان را در قبرهایشان و گویا من نظر می‌کنم به سوی ایشان و می‌بینم ایشان را که از ظرف [[جهینه]] روآورده‌اند و موهای خود را از [[خاک]] می‌تکانند"<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۴، ۷۹، ح ۱۱۵.</ref>. [[امیر المؤمنین]] {{ع}} در این [[کلام]] خود که بسیار در آن تکرار می‌کرد: {{عربی|""العجب کل العجب بین جمادی و رجب""}}. نیز اشاره به همین دارد که گفتند: "یا [[امیر المؤمنین]]! چیست این عجبی که هموار تعجب می‌کنی از وی؟" فرمود: "مادرت بر تو نوحه کند، کدام عجب عجیب‌تر است از مرده‌ها که بزنند هر [[دشمن]] [[خدا]] و [[رسول]] و [[دشمن]] [[اهل البیت]] او را؟!" بار دیگر باز از وی سؤال کردند، فرمود: "آخر چه عجبی عجیب‌تر است از این‌که مرده‌هایی سرهای زنده‌ها را بزنند". گفت: "چه وقت خواهد بود یا [[امیر المؤمنین]]؟" فرمود: "قسم به آن کس که دانه را می‌شکافد و [[بنده]] را می‌آفریند، گوید نظر می‌کنم و می‌بینم که در کوچه‌های [[کوفه]] رفت آمد می‌کنند و شمشیرهای خود را ظاهر کرده بر روی دوش‌ها، می‌زنند هر [[دشمن]] [[خدا]] و [[رسول]] و [[دشمن]] [[مؤمنین]] را"<ref>بحارالانوار، ج ۵۳، ۶۰، ح ۴۸.</ref>. و از [[سعید بن جبیر]] گفت: "سالی که [[مهدی]] در او [[قیام]] کند بیست و چهار [[باران]] خواهد بارید که اثر [[برکت]] آن ظاهر خواهد شد"<ref>غیبت طوسی، ص ۴۴۳، ح ۴۳۵.</ref>. وی این [[حدیث]] مستند نیست و هم محتمل است که مراد همان [[باران]] [[رجب]] باشد.

اول این‌که دسته اول از طرف او [[حکام]] خواهند بود در اطراف [[زمین]] و بیرق‌دار خواهند بود در موقع [[خروج]] و [[جنگ]] و دسته دوم، نه.

از [[اخبار]] می‌توان استفاده کرد که ایشان چنان نیستند که سرآمد همه اهل زمان‌ها و دوران‌ها باشند. [[مفضل]] به [[حضرت صادق]] {{ع}} عرض کرد: "قربانت شوم مؤمنی در روی [[زمین]] غیر ایشان نیست؟" فرمود: "چرا ولکن ایشان قوام و نجباء و قضاة و [[حکام]] و [[فقهاء]] در [[دین]] هستند". و فرمود: "عدد ایشان و [[شهرها]] و محله‌هاشان در کتابی نوشته شده و محفوظ است"<ref>دلائل الامامة، ص ۵۵۴، ح ۵۲۶.</ref>. و خواهد آمد که آن [[حضرت]] در [[کوفه]] نطقی خواهد کرد و آن [[سیصد و سیزده]] نفر از دور او پراکنده می‌شوند و ایشان را شکی عارض می‌شود، باز دوباره برمی‌گردند، پس چنان نیستند که هیچ کس مانند ایشان نباشد.

[[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "هرگاه خارج شود پشت خود را به [[کعبه]] دهد و [[سیصد و سیزده]] تن جمع شوند و اول چیزی که بگوید این است: {{متن قرآن|بَقِيَّةُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ}}<ref>هود، ۸۶.</ref> پس بگوید: منم [[بقیة الله]]، پس هرگاه جمع شود به سوی او [[عقد]] و او ده هزار است [[خروج]] کند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۱۹۲، ح ۲۴.</ref>. مردی از [[اهل کوفه]] از [[حضرت صادق]] {{ع}} پرسید: "چه‌قدر با [[قائم]] [[خروج]] خواهند کرد؟ [[مردم]] می‌گویند به عدد اهل [[بدر]] است [[سیصد و سیزده]] تن.

[[ابو بصیر]] پرسید: حلقه چه‌قدر است؟ فرمود: ده هزار"<ref>کمال الدین، ج۲، ۶۵۴، ح ۲۰.</ref>. آیا ده هزار به‌علاوه [[سیصد و سیزده]] تن است یا با آن‌ها ده هزار است؟ معلوم نیست. ولی ظاهر این است که به‌علاوه باشد و مخفی نماند که [[دوازده نفر]] از آن [[سیصد و سیزده]] تن نقبای آن حضرت‌اند به عدد نقبای [[بنی اسرائیل]] و یکی از آن‌ها علمدار خواهد بود و خواهد آمد که علمدار [[شعیب بن صالح]] است.

[[حضرت صادق]] {{ع}} فرمود: "هرگاه [[خداوند]] رخصت دهد [[امام]] {{ع}} را، [[خدا]] را بخواند به اسم عبرانی او، پس [[اصحاب]] او [[سیصد و سیزده]] تن به نزد او جمع شوند مانند پاره‌های ابر در فصل پاییز و ایشان [[صاحب]] لوای ([[علم]] بزرگ) او هستند، بعضی از ایشان کسی است که در شب از رختخواب خود نایاب می‌شود پس صبح می‌کند در [[مکه]] و بعضی از ایشان در روز بر ابر سوار می‌شوند و [[قائم]] {{ع}} می‌شناسد هریک را به اسم او و اسم پدر او و زی او".

[[حضرت زین العابدین]] {{ع}} فرمود: "آن‌ها یکدیگر را نمی‌شناسند و بدون مواعده یک جا جمع می‌شوند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۰۶، ح ۷۹.</ref>.

[[حضرت صادق]] {{ع}} فرمود: "[[لوط]] که می‌گفت: {{متن قرآن|لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ}}<ref>هود، ۸۰.</ref> "ای کاش برای من بر شما قوتی می‌بود یا به رکن محکمی می‌پیوستم این را نمی‌گفت جز این‌که [[قوت قائم]] {{ع}} را تمنی می‌کرد و یاد نمی‌کرد مگر [[اصحاب]] او را. به تحقیق که به هر مردی از ایشان قوت [[چهل]] مرد داده می‌شود و [[قلب]] او سخت‌تر است از پاره آهن، اگر به کوه‌های آهنین گذر کنند آن‌ها را پاره کنند، شمشیرهای خود را باز نگیرند تا این‌که [[خداوند]] عز و جل [[راضی]] شود"<ref>منتخب الاثر، ص ۶۱۳، ح ۱.</ref>.

فرمود: "آیا شما [[راضی]] نیستید که [[دشمنان]] شما بعضی، بعضی را بکشند و شماها در خانه‌ها خود ایمن هستید، بدان که چون آن هنگام شود به هر مردی از شما قوت [[چهل]] مرد داده شود و دل‌های شما مانند [[پاره‌های آهن]] محکم گردد، اگر بر کوه‌ها بزنید کوه‌ها را بشکافید و شماها قوام [[زمین]] و خزینه‌داران [[زمین]] خواهید بود"<ref>روضه کافی، ص ۲۳۳، ح ۴۴۹.</ref>. این [[اخبار]] چنان‌که می‌بینی عام است برای همه [[یاران]]، بلکه برای همه [[شیعیان]] حتی بعد از زمان [[جنگ]]. {{عربی|""جعلنا الله ان شاء الله من شیعتهم و رزقنا ایام دولتهم و وفقنا لنصرتهم""}}.

[[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "آن [[حضرت]] [[سیصد و سیزده]] تن را به آفاق [[زمین]] می‌فرستد و دست بر پشت و سینه‌های ایشان می‌کشد پس در هیچ قضاوتی عاجز نمی‌مانند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۴۵، ح ۹۱.</ref>.

[[حضرت صاحب الامر]] {{ع}} به [[علی بن ابراهیم بن مهزیار]] فرمود: "پدرم فرمود: گویا می‌بینم تو را که بیرق‌های زرد و علم‌های سفید بر اطراف تو به حرکت آمده و [[پرچم‌ها]] می‌وزد در مابین حطیم و زمزم و گویا می‌بینم که بیعت‌های پشت سر یکدیگر و صفای [[ولایت]] و [[دوستی]] بر تو منتظم گشته مانند منتظم شدن درها در رشته‌ها و می‌بینم دست دادن کف‌ها را به تو برای [[بیعت]] در اطراف [[حجر الاسود]]، همه به ساحت تو ملتجی گشته، از جماعتی که [[خداوند]] ایشان را بیرون آورده و آفریده از طینت طاهره [[ولایت]] و [[تربت]] نفیسه، دل‌های ایشان [[مقدس]] و منزه گشته از چرک [[نفاق]] و مهذب شده از [[پلیدی]] شقاق (مخالفت‌ورزی) طبع‌های ایشان برای [[دین]] نرم، و خوهای ایشان از [[دشمنی]] ورزیدن خشن، روهای ایشان برای قبول باز، [[فطرت]] ایشان برای [[فضل]] شکفته و درخشنده، [[دیانت]] دارند به [[دین حق]] و [[اهل حق]]، پس چون ارکان ایشان محکم شود و بنیان ایشان قوام پیدا کند، از هم شکافته و پاره شود طبقات [[امت‌ها]] به سبب اجتماع و تکاثر ایشان، هنگامی که [[بیعت]] و [[تبعیت]] کنند تو را در سایه درخت عظیمی که شاخه‌های او بر اطراف [[دریاچه طبریه]] آویزان شده و سایه افکنده (در آن‌جاست که [[سفیانی]] کشته می‌شود) پس در آن وقت صبح [[حق]] تلألؤ کند و [[تاریکی]] [[باطل]] منجلی شود و [[خداوند]] [[طغیان]] را به سبب تو بشکند و [[خرد]] سازد و معالم [[ایمان]] را برگرداند"<ref>کمال الدین، ج۲، ۴۴۹، ح ۱۹.</ref>.

و اما راجع به سایر اعوان و [[انصار]]: [[حضرت رضا]] {{ع}} فرمود: "بپرهیز از [[عرب]] که برای ایشان خبر [[بدی]] خواهد بود، [[آگاه]] باش که از ایشان یک نفر با [[قائم]] [[خروج]] نخواهد کرد<ref>غیبت طوسی، ص ۴۷۶، ح ۵۰۰.</ref>. و نیز فرمود: وای بر [[طاغیان]] [[عرب]] از شری که نزدیک شده. ابن ابی [[یعفور]] عرض کرد: آیا از [[عرب]] کسی با [[قائم]] {{ع}} هست؟ فرمود: چیز کمی.

[[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "هیچ بلدی نیست مگر این‌که از او طایفه‌ای با [[قائم]] [[خروج]] خواهد کرد، مگر [[بصره]] که یک نفر از وی [[خروج]] نخواهد کرد"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۲۹۵.</ref>. [[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "چون اظهار [[دعوت]] کند، [[بیعت]] کند با او [[سیصد و سیزده]] تن و کمی از [[اهل مکه]]"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۰۷، ح ۸۱.</ref>.

[[حضرت صادق]] {{ع}} فرمود: "برای [[قائم]] {{ع}} گنجی است در [[طالقان]] که نه طلاست و نه نقره"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۲۹۶.</ref>. و از [[امیر المؤمنین]] {{ع}} فرمود: "خوشا به [[طالقان]]، برای [[خداوند]] عز و جل در وی‌ گنج‌هایی است که نه از طلاست و نه از نقره و لکن در وی مردانی هست اهل [[ایمان]]، [[خدا]] را شناخته‌اند [[حق]] [[معرفت]]، ایشان [[انصار مهدی]] خواهند بود در [[آخر الزمان]]"<ref>بحارالانوار، ج ۵۱، ۸۷، ح ۵۶.</ref>. در باب [[حسنی]] گذشت که [[انصار]] او از [[طالقان]] هستند، پس شاید مراد همان‌ها باشند و ممکن است که به‌علاوه آن نیز از [[سیصد و سیزده]] تن و یا از غیر ایشان باشند.

{{پرسمان نشانه‌ها و علائم ظهور}}

== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==

* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛

* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛

== پانویس ==

{{پانویس}}

[[رده:پرسمان مهدویت]]

[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]

[[رده:پرسش‌های مربوط به نشانه‌های ظهور امام مهدی]]