←اقدامات پیامبر {{صل}} پس از صلح حدیبیه
بدون خلاصۀ ویرایش |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
[[رسول خدا]] {{صل}} با نامه‌نگاری‌های خویش، قدرت و گستردگی [[قبایل]] [[دولت]] و توانایی‌های خود و اهمیت آن را برای سران کشورها و آشکار ساخت تا آنان حساب خاصی برای اسلام و دولت آن باز کنند و به جای [[ارتباط]] با رهبرانی [[خرد]] و پراکنده، با [[رسول خدا]] {{صل}} [[ارتباط]] برقرار سازند که تمام آنان را تحت [[سیطره]] خود درآورده بود<ref>[[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|مقاله «محمد رسول الله»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص۶۳-۶۴.</ref>. | [[رسول خدا]] {{صل}} با نامه‌نگاری‌های خویش، قدرت و گستردگی [[قبایل]] [[دولت]] و توانایی‌های خود و اهمیت آن را برای سران کشورها و آشکار ساخت تا آنان حساب خاصی برای اسلام و دولت آن باز کنند و به جای [[ارتباط]] با رهبرانی [[خرد]] و پراکنده، با [[رسول خدا]] {{صل}} [[ارتباط]] برقرار سازند که تمام آنان را تحت [[سیطره]] خود درآورده بود<ref>[[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|مقاله «محمد رسول الله»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص۶۳-۶۴.</ref>. | ||
[[رسول خدا]]{{صل}} با نامه‌نگاری‌های خویش، [[قدرت]] و گستردگی [[دولت]] و توانایی‌های خود و اهمیت آن را برای سران کشورها و قبائل آشکار ساخت تا آنان حساب خاصی برای [[اسلام]] و دولت آن باز کنند و به جای [[ارتباط]] با رهبرانی خُرد و پراکنده، با رسول خدا{{صل}} ارتباط برقرار سازند که همه آنان را تحت [[حاکمیت]] و [[نفوذ]] خود در آورده بود. | |||
[[مورخان]] [[اسلامی]] متن [[نامه‌های رسول خدا]]{{صل}} را دقیقاً ثبت و گزارش کرده‌اند و فارغ از عکس‌العمل [[پادشاهان]] مزبور، این [[اقدام]] پیامبر{{صل}} نشان می‌دهد که دعوت جهانی، برای [[مسلمانان]] نقطه عطفی در [[تاریخ اسلام]] به شمار رفته است. تعداد [[نامه‌ها]] را از شش تا ۲۴ [[نامه]] گفته‌اند<ref>ر.ک: احمدی میانجی، مکاتیب الرسول، ج۱، ص۱۸۵-۱۹۱.</ref> که به نظر می‌رسد یک [[زمان]] نبوده است. [[ابن سعد]] شش نامه را به [[تاریخ]] [[محرم]] سال هفتم در یک [[روز]] گزارش داده است<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۹۸.</ref>. برخی از سفیران [[رسول خدا]]{{صل}} که هر کدام به زبان [[قوم]] محل [[مأموریت]] خود آشنا بودند<ref>{{عربی|كُلُّ رَجُلٍ مِنْهُمْ يَتَكَلَّمُ بِلِسَانِ الْقَوْمِ الَّذِينَ بَعَثَهُ إِلَيْهِمْ}}؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۹۸.</ref> عبارتند از: | |||
# [[دحیة بن خلیفه کلبی]] نزد [[قیصر]] [[پادشاه روم]]؛ او از [[ترس]] بزرگان [[روم]] [[اسلام]] نیاورد. | |||
# [[عبدالله بن حذافه سهمی]] نزد [[خسرو پرویز]] [[پادشاه ایران]]؛ [[نامه پیامبر]] را از بین برد و [[پیامبر]] خبر از بر افتادن [[پادشاهی]] او داد. | |||
# [[عمرو بن امیه ضَمری]] نزد [[نجاشی]] [[پادشاه]] [[حبشه]]؛ وی نزد جعفر اسلام آورد، ولی نتوانست [[خدمت]] پیامبر بیاید. | |||
# [[حاطب بن أبی بلتعه]] نزد مَقَوقس پادشاه اسکندریه؛ او هر چند به [[آگاهی]] خود از موضوع [[بعثت]] [[پیامبری]] اشاره کرد، ولی اسلام نیاورد و تنها با [[احترام]] فراوان هدایایی از جمله [[ماریه قبطیه]] را برای رسول خدا{{صل}} فرستاد. | |||
# [[سلیط بن عمرو]] (از [[بنی عامر بن لؤی]]) نزد [[هوذة بن علیّ حنفی]] پادشاه یمامه؛ او با [[تکبر]] اسلام خود را مشروط به شراکت در [[نبوت]] کرد! | |||
# [[علاء بن حضرمی]] نزد [[منذر بن ساوی]] [[عبدی]] پادشاه [[بحرین]]؛ او اسلام آورد<ref>ر.ک: ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۶۰۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۹۸؛ یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۷۷.</ref>.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی]]، [[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد]]، [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان]]، [[تاریخ اسلام (کتاب)|تاریخ اسلام]] ص۱۸۷.</ref> | |||
== [[امام علی]] {{ع}} در صلح حدیبیه == | == [[امام علی]] {{ع}} در صلح حدیبیه == | ||