ذات الجیش: تفاوت میان نسخه‌ها

[[صخره]] بزرگی است که از تپه‌های مفرحات آغاز و در [[غرب]] العقیق - عقیق [[مدینه]] - در بالای ذی الحُلَیفه پایان می‌‌یابد. امروزه این مکان به نام «الشَّلَبیّه» شناخته می‌‌شود و [[بنی عوف]] از [[طایفه]] [[بنی حرب]]، ساکنان آن به شمار می‌‌روند. از این موضع، در [[سیره]] [[نبی مکرم اسلام]]{{صل}} در ذیل مسیر [[رسول خدا]]{{صل}} به [[بدر]]<ref>«قال ابن إسحاق: فسلک طریقه من المدینة، علی نقب المدینة، ثم علی العقیق، ثم علی ذی الحلیفة، ثم علی أولات الجیش. قال ابن هشام: ذات الجیش» ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۳.</ref> و بازگشت از [[بنی المصطلق]]<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۹۵.</ref> ذکری به میان آمده است. «[[حموی]]» در تشریح و تحدید آن، به نقل از برخی «[[ذات الجیش]]» را بخشی از [[عقیق]] مدینه شمرده است. وی سپس به نقل از برخی دیگر از صاحب‌نظران،<ref>این گروه ظاهراً با مد نظر قرار دادن اختلاف دیدگاه ابن اسحاق و ابن هشام در مورد این مکان، به توضیح و تفصیل آن پرداختند و بین ذات الجیش و اولات الجیش تفکیک قائل شده‌اند.</ref> «اولات الجیش» را مکانی نزدیک مدینه و ذات الجیش را [[وادی]] ای بین [[ذوالحلیفه]] و برثان و یکی از منازل [[حضرت]] در مسیر رفتن به بدر و یکی از مراحل مسیر آن حضرت به هنگام بازگشت از [[غزوه بنی المصطلق]] دانسته است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۰۰.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۸۷.</ref>