تکالیف منتظران در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۸: خط ۸:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[حضرت آیت‌الله خامنه‌ای]] در ترسیم وظایف منتظران به روایتی اشاره می‌کنند که طبق آن، [[شیعیان]] در [[دوران غیبت]] همواره [[امتحان]] و [[غربال]] می‌شوند تا عده بسیار اندکی از ایشان باقی می‌ماند<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۸۲.</ref>. ایشان مقصود از امتحان در این [[روایت]] را تلاش و زمینه‌سازی شیعیان برای تشکیل حکومت می‌دانند. [[منتظران واقعی]] اگر خود را سرباز [[امام عصر]]{{ع}} می‌دانند باید خود را برای مبارزه آماده سازند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در جمع مردم قم، ۳۰/۱۱/۱۳۷۰.</ref>. به [[باور]] ایشان طبق نگاه جامع به [[دین]] و [[وظایف امام]] و [[مؤمنین]]، بزرگ‌ترین [[وظیفه]] [[منتظران امام زمان]] این است که از لحاظ [[معنوی]]، پیوندهای [[دینی]]، [[اعتقادی]] و [[عاطفی]] با مؤمنین و همچنین برای پنجه درافکندن با [[زورگویان]]، خود را آماده کنند. [[رهبر انقلاب]] بر همین مبنا [[منتظران حقیقی]] را [[رزمندگان]] [[اسلام]] در دوران [[دفاع مقدس]] می‌دانند و بر آنند کسانی که در مقابل خطر، [[انحراف]] و چرب و شیرین [[دنیا]] خود را می‌بازند و حاضر نیستند حرکتی انجام دهند که [[مطامع]] آنها را به خطر می‌اندازد، نمی‌توانند [[منتظر]] [[امام زمان]] محسوب شوند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در سالروز میلاد امام زمان{{ع}}، ۳۰/۷/۱۳۸۱.</ref>.<ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[ولایت در منظومه فکری مقام معظم رهبری (مقاله)|مقاله «ولایت در منظومه فکری مقام معظم رهبری»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]] ص ۲۰۳.</ref>
[[حضرت آیت‌الله خامنه‌ای]] در ترسیم وظایف منتظران به روایتی اشاره می‌کنند که طبق آن، [[شیعیان]] در [[دوران غیبت]] همواره [[امتحان]] و [[غربال]] می‌شوند تا عده بسیار اندکی از ایشان باقی می‌ماند<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۸۲.</ref>. ایشان مقصود از امتحان در این [[روایت]] را تلاش و زمینه‌سازی شیعیان برای تشکیل حکومت می‌دانند. [[منتظران واقعی]] اگر خود را سرباز [[امام عصر]]{{ع}} می‌دانند باید خود را برای مبارزه آماده سازند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در جمع مردم قم، ۳۰/۱۱/۱۳۷۰.</ref>. به [[باور]] ایشان طبق نگاه جامع به [[دین]] و [[وظایف امام]] و [[مؤمنین]]، بزرگ‌ترین [[وظیفه]] [[منتظران امام زمان]] این است که از لحاظ [[معنوی]]، پیوندهای [[دینی]]، [[اعتقادی]] و [[عاطفی]] با مؤمنین و همچنین برای پنجه درافکندن با [[زورگویان]]، خود را آماده کنند. [[رهبر انقلاب]] بر همین مبنا [[منتظران حقیقی]] را [[رزمندگان]] [[اسلام]] در دوران [[دفاع مقدس]] می‌دانند و بر آنند کسانی که در مقابل خطر، [[انحراف]] و چرب و شیرین [[دنیا]] خود را می‌بازند و حاضر نیستند حرکتی انجام دهند که [[مطامع]] آنها را به خطر می‌اندازد، نمی‌توانند [[منتظر]] [[امام زمان]] محسوب شوند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در سالروز میلاد امام زمان{{ع}}، ۳۰/۷/۱۳۸۱.</ref>.<ref>[[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[ولایت در منظومه فکری مقام معظم رهبری (مقاله)|مقاله «ولایت در منظومه فکری مقام معظم رهبری»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱]] ص ۲۰۳.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۶

مقدمه

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ترسیم وظایف منتظران به روایتی اشاره می‌کنند که طبق آن، شیعیان در دوران غیبت همواره امتحان و غربال می‌شوند تا عده بسیار اندکی از ایشان باقی می‌ماند[۱]. ایشان مقصود از امتحان در این روایت را تلاش و زمینه‌سازی شیعیان برای تشکیل حکومت می‌دانند. منتظران واقعی اگر خود را سرباز امام عصر(ع) می‌دانند باید خود را برای مبارزه آماده سازند[۲]. به باور ایشان طبق نگاه جامع به دین و وظایف امام و مؤمنین، بزرگ‌ترین وظیفه منتظران امام زمان این است که از لحاظ معنوی، پیوندهای دینی، اعتقادی و عاطفی با مؤمنین و همچنین برای پنجه درافکندن با زورگویان، خود را آماده کنند. رهبر انقلاب بر همین مبنا منتظران حقیقی را رزمندگان اسلام در دوران دفاع مقدس می‌دانند و بر آنند کسانی که در مقابل خطر، انحراف و چرب و شیرین دنیا خود را می‌بازند و حاضر نیستند حرکتی انجام دهند که مطامع آنها را به خطر می‌اندازد، نمی‌توانند منتظر امام زمان محسوب شوند[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۸۲.
  2. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در جمع مردم قم، ۳۰/۱۱/۱۳۷۰.
  3. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در سالروز میلاد امام زمان(ع)، ۳۰/۷/۱۳۸۱.
  4. محمدی، عبدالله، مقاله «ولایت در منظومه فکری مقام معظم رهبری»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱ ص ۲۰۳.