جزء بن سهیل سلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | عنوان مدخل = جزء بن سهیل سلمی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == از او در حدیثی که عبدالله بن حواله ازدی روایت کرده، یاد شده<ref>ابن ابی عاصم، الآحاد و المثانی، ج۴، ص۲۷۴ و ۲۷۵؛ ابن عسا...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
جز (جایگزینی متن - 'صحابه‌نگاران،' به 'صحابه‌نگاران،')
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
| عنوان مدخل  = جزء بن سهیل سلمی
| عنوان مدخل  = جزء بن سهیل سلمی
| مداخل مرتبط =
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
از او در [[حدیثی]] که [[عبدالله بن حواله ازدی]] [[روایت]] کرده، یاد شده<ref>ابن ابی عاصم، الآحاد و المثانی، ج۴، ص۲۷۴ و ۲۷۵؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱، ص۷۴ و ۷۵؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۶، ص۲۱۷.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۸۵.</ref> برخلاف دیگر صحابه‌نگاران، وی را [[صحابی]] پنداشته است. بر پایه آن روایت، عبدالله بن حواله در محضر [[رسول خدا]]{{صل}} از [[فقر]] و [[تنگدستی]] [[شکایت]] کرد. آن [[حضرت]] فرمود: من برای شما بیش از فقر، از [[فراوانی مال]] نگرانم. آنگاه از [[فتح فارس]] و [[روم]] در [[آینده]] و پیامد آن خبر داد و افزود: در آنجا به گونه‌ای [[حاکم]] می‌شوید که سفیدپوستان آنها در برابر سپاهان شما [[فروتن]] و [[فرمانبردار]] هستند. به گفته [[عبدالرحمن بن جبیر]]، جزء بن سهیل کوتاه قد و سیاه چرده بود، که در [[شام]] بر [[عجمان]] [[امارت]] یافت و آنان برای انجام هر فرمانی گرد وی بودند. از این رو، صحابه رسول خدا{{صل}} این [[حدیث]] را بر جزء سلمی تطبیق می‌دادند و از [[وصف]] حضرت در این باره [[تعجب]] می‌کردند.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «جزء بن سهیل سلمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۹۰.</ref>
از او در [[حدیثی]] که [[عبدالله بن حواله ازدی]] [[روایت]] کرده، یاد شده<ref>ابن ابی عاصم، الآحاد و المثانی، ج۴، ص۲۷۴ و ۲۷۵؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱، ص۷۴ و ۷۵؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۶، ص۲۱۷.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۸۵.</ref> برخلاف دیگر [[صحابه‌نگاران]]، وی را [[صحابی]] پنداشته است. بر پایه آن روایت، عبدالله بن حواله در محضر [[رسول خدا]] {{صل}} از [[فقر]] و [[تنگدستی]] [[شکایت]] کرد. آن [[حضرت]] فرمود: من برای شما بیش از فقر، از [[فراوانی مال]] نگرانم. آنگاه از [[فتح فارس]] و [[روم]] در [[آینده]] و پیامد آن خبر داد و افزود: در آنجا به گونه‌ای [[حاکم]] می‌شوید که سفیدپوستان آنها در برابر سپاهان شما [[فروتن]] و [[فرمانبردار]] هستند. به گفته [[عبدالرحمن بن جبیر]]، جزء بن سهیل کوتاه قد و سیاه چرده بود، که در [[شام]] بر [[عجمان]] [[امارت]] یافت و آنان برای انجام هر فرمانی گرد وی بودند. از این رو، صحابه رسول خدا {{صل}} این [[حدیث]] را بر جزء سلمی تطبیق می‌دادند و از وصف حضرت در این باره [[تعجب]] می‌کردند.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «جزء بن سهیل سلمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۹۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۲۱: خط ۲۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۷

آشنایی اجمالی

از او در حدیثی که عبدالله بن حواله ازدی روایت کرده، یاد شده[۱] و ابن حجر[۲] برخلاف دیگر صحابه‌نگاران، وی را صحابی پنداشته است. بر پایه آن روایت، عبدالله بن حواله در محضر رسول خدا (ص) از فقر و تنگدستی شکایت کرد. آن حضرت فرمود: من برای شما بیش از فقر، از فراوانی مال نگرانم. آنگاه از فتح فارس و روم در آینده و پیامد آن خبر داد و افزود: در آنجا به گونه‌ای حاکم می‌شوید که سفیدپوستان آنها در برابر سپاهان شما فروتن و فرمانبردار هستند. به گفته عبدالرحمن بن جبیر، جزء بن سهیل کوتاه قد و سیاه چرده بود، که در شام بر عجمان امارت یافت و آنان برای انجام هر فرمانی گرد وی بودند. از این رو، صحابه رسول خدا (ص) این حدیث را بر جزء سلمی تطبیق می‌دادند و از وصف حضرت در این باره تعجب می‌کردند.[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن ابی عاصم، الآحاد و المثانی، ج۴، ص۲۷۴ و ۲۷۵؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱، ص۷۴ و ۷۵؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۶، ص۲۱۷.
  2. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۸۵.
  3. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «جزء بن سهیل سلمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۹۰.