حیات الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۷

حی به معنای زنده کردن در مورد حیات پس از مرگ و در معنای خلق ابتدایی به کار می‌‌رود. واژه مقابل آن اماته به معنای میراندن است.

مقدمه

إحیاء به معنای زنده کردن است. گاهی واژه‌های بعث و اعاده نیز به همین معنا به کار رفته اند^[۱].

احیاء، علاوه بر استعمال در موارد حیات پس از موت، در معنای خلق ابتدایی نیز کاربرد دارد^[۲]. در مقابل، واژه اماته از ماده موت و باب افعال، به معنای میراندن است. محیی، معید و ممیت از اسمای الهی و اسم فاعل احیاء، اعاده و اماته است.

إحیاء در قرآن

در قرآن کریم واژه احیاء و مشتقات آن مجموعاً ۴۹ بار و واژه اماته و مشتقات آن ۲۱ بار به کار رفته است. مهم‌ترین موارد استعمال این واژه در قرآن کریم، عبارت است:

اعتراف کافران در جهنم به دوبار زنده شدن و مردن^[۳]؛
درخواست حضرت ابراهیم(ع) از خداوند، مبنی بر مشاهده کیفیت زنده شدن مردگان ^[۴]؛
برخورداری مؤمنان از حیات طیبه^[۵]؛
اثبات حیات اخروی^[۶]؛
اماته عُزیر و احیای او پس از یکصد سال^[۷]؛
زنده شدن گروهی از بنی اسرائیل^[۸]؛
زنده شدن مردگان توسط عیسی(ع) به اذن خداوند^[۹].^[۱۰]

منابع

محمدی، محمد علی، مقاله «ادراک الهی»، دانشنامه کلام اسلامی ج۱

پانویس

↑ سوره بقره، آیه ۵۵؛ سوره طه، آیه ۵۵.
↑ سوره حج، آیه 66.
↑ سوره غافر، آیه ۱۱.
↑ سوره بقره، آیه ۲۶۰.
↑ سوره نحل، آیه ۹۷.
↑ سوره بقره، آیه ۲۸.
↑ سوره بقره، آیه ۲۵۹.
↑ سوره بقره، آیه ۲۴۳.
↑ سوره آل عمران، آیه ۴۹.
↑ محمدی، محمد علی، مقاله «ادراک الهی»، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص۲۰۳-۲۰۷.

[1] سوره بقره، آیه ۵۵؛ سوره طه، آیه ۵۵.

[2] سوره حج، آیه 66.

[3] سوره غافر، آیه ۱۱.

[4] سوره بقره، آیه ۲۶۰.

[5] سوره نحل، آیه ۹۷.

[6] سوره بقره، آیه ۲۸.

[7] سوره بقره، آیه ۲۵۹.

[8] سوره بقره، آیه ۲۴۳.

[9] سوره آل عمران، آیه ۴۹.

[10] محمدی، محمد علی، مقاله «ادراک الهی»، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص۲۰۳-۲۰۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{نبوت}}
+{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صفات خدا | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حیات الهی در کلام اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
-{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حیات الهی در قرآن]] - [[حیات الهی در حدیث]] - [[حیات الهی در نهج البلاغه]] - [[حیات الهی در معارف دعا و زیارات]] - [[حیات الهی در کلام اسلامی]] - [[حیات الهی در اخلاق اسلامی]] - [[حیات الهی در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط  = حیات الهی (پرسش)}}
+'''حی''' به معنای زنده کردن در مورد [[حیات]] پس از [[مرگ]] و در معنای [[خلق]] ابتدایی به کار می‌‌رود. واژه مقابل آن اماته به معنای میراندن است.
 == مقدمه ==
-* اگر سه صفت "ثبوتی"، "ذاتی" و "نفسی" [[خدا]] را "[[علم]]"، "حیات" و "[[قدرت]]" بدانیم، حیات بر دو صفت دیگر مقدم است؛ زیرا برای حیات هیچ‌گونه تصور نسبت و اضافه نمی‌رود؛ یا اینکه لااقل [[حی]] بودن بر [[علم]] و [[قدرت]] تقدم رتبی دارد.
+إحیاء به معنای [[زنده کردن]] است. گاهی واژه‌های [[بعث]] و اعاده نیز به همین معنا به کار رفته اند<ref>سوره بقره، آیه ۵۵؛ سوره طه، آیه ۵۵.</ref>.
-* حیات را بعضی غیر قابل تعریف دانسته آن را به آثارش تعریف می‌‌کنند. مثلاً در مورد نباتات می‌‌گویند: حیات چیزی است که اگر در موجودی باشد آن موجود حساس و فعال است، یعنی {{عربی| کون الموجود بحیث یدرک و یفعل }}. اگر در [[باب]] [[حق تعالی]] [[علم]] و [[اراده]] را ثابت کردیم، به این ترتیب او هم حیات دارد.
-* [[صدرالمتألهین]] درباره حیات می‌‌گوید: حیات اساساً قابل تعریف نیست؛ زیرا وجود مساوی حیات است و هر چیزی که از [[شئون]] وجود باشد، قابل تعریف نیست. تعریف فقط در مورد ماهیات است<ref>مطهری، الهیات شفا، ج۲، ص۴۳۵.</ref>.
+[[احیاء]]، علاوه بر استعمال در موارد [[حیات]] پس از [[موت]]، در معنای [[خلق]] ابتدایی نیز کاربرد دارد<ref>سوره حج، آیه 66.</ref>. در مقابل، واژه [[اماته]] از ماده موت و باب افعال، به معنای [[میراندن]] است. [[محیی]]، [[معید]] و [[ممیت]] از [[اسمای الهی]] و اسم فاعل احیاء، اعاده و اماته است.
-البته، شایع‌ترین تعریفی که برای حیات از سوی جمهور [[متکلمان]] و همچنین [[حکما]] صورت گرفته است، همین تعریف [[استاد مطهری]] است که با بیان‌های گوناگون و با اندک تفاوتی آن را پذیرفته‌اند. عبارت‌هایی مانند مبدأ وجودی، یترتب علیه العلم والقدرة، یا صفت توجب العلم والقدرة، و یا الدرک الفعال و نوع تعریف‌هایی با همین مضمون <ref>برای مطالعه انواع تعاریف حیات حق تعالی بنگرید به: بنیاد پژوهش‌های اسلامی، شرح المصطلحات الکلامیه، اصطلاح «حیات».</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۱۱۰.</ref>.
+== إحیاء در قرآن ==
+در قرآن کریم واژه احیاء و مشتقات آن مجموعاً ۴۹ بار و واژه [[اماته]] و مشتقات آن ۲۱ بار به کار رفته است. مهم‌ترین موارد استعمال این واژه در [[قرآن کریم]]، عبارت است:
+# اعتراف [[کافران]] در [[جهنم]] به دوبار زنده شدن و مردن<ref>سوره غافر، آیه ۱۱.</ref>؛
+#درخواست [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} از [[خداوند]]، مبنی بر [[مشاهده]] کیفیت [[زنده شدن مردگان]] <ref>سوره بقره، آیه ۲۶۰.</ref>؛
+# برخورداری [[مؤمنان]] از [[حیات طیبه]]<ref>سوره نحل، آیه ۹۷.</ref>؛
+# [[اثبات]] [[حیات اخروی]]<ref>سوره بقره، آیه ۲۸.</ref>؛
+# [[اماته]] عُزیر و احیای او پس از یکصد سال<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۹.</ref>؛
+# زنده شدن گروهی از [[بنی اسرائیل]]<ref>سوره بقره، آیه ۲۴۳.</ref>؛
+# [[زنده شدن مردگان]] توسط [[عیسی]]{{ع}} به [[اذن خداوند]]<ref>سوره آل عمران، آیه ۴۹.</ref>.<ref>[[ محمد علی محمدی|محمدی، محمد علی]]، [[ادراک الهی (مقاله)|مقاله «ادراک الهی»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص۲۰۳-۲۰۷.</ref>
 == منابع ==
 {{منابع}}
-* [[پرونده:10119661.jpg|22px]] [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات علم کلام''']]
+# [[پرونده:440259451.jpg|22px]] [[ محمد علی محمدی|محمدی، محمد علی]]، [[ادراک الهی (مقاله)|مقاله «ادراک الهی»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه کلام اسلامی ج۱''']]
 {{پایان منابع}}
@@ خط ۱۶: / خط ۲۶: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:حیات الهی]]
+[[رده:صفات خدا]]