دنیا در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = دنیا
| موضوع مرتبط = دنیا
| عنوان مدخل  = [[دنیا]]
| عنوان مدخل  = دنیا
| مداخل مرتبط = [[دنیا در قرآن]] - [[دنیا در حدیث]] - [[دنیا در نهج البلاغه]] - [[دنیا در کلام اسلامی]] - [[دنیا در اخلاق اسلامی]] - [[دنیا در معارف دعا و زیارات]] - [[دنیا در معارف و سیره سجادی]] - [[دنیا در معارف و سیره رضوی]]
| مداخل مرتبط = [[دنیا در لغت]] - [[دنیا در قرآن]] - [[دنیا در نهج البلاغه]] - [[دنیا در معارف دعا و زیارات]] - [[دنیا در معارف و سیره علوی]] - [[دنیا در معارف و سیره سجادی]]
| پرسش مرتبط  = دنیا (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


خط ۱۵: خط ۱۵:
== دنیا [[زمان]] عمل و [[تجارت]] ==
== دنیا [[زمان]] عمل و [[تجارت]] ==
انسان [[سرنوشت]] [[ابدی]] و [[سعادت]] یا [[شقاوت]] خود را در طول همین مدت محدود [[زندگی دنیا]]، با دست خود رقم می‌زند و [[تعیین]] می‌کند. این [[دنیا]] میدان عمل کردن برای گرفتن [[جزا]] در [[آخرت]] است<ref>نیایش دوازدهم.</ref>. [[امام]] {{ع}} عرض می‌کند: «بار خدایا... رازهای دل‌های ما را و جنبش‌های اندام‌های ما را چنان گردان که موجب [[ثواب]] تو باشد تا حسنه‌ای که سزاوار [[پاداش نیک]] توست از دست نشود و وسیله‌ای که موجب [[کیفر]] بد توست بر جای نماند»<ref>نیایش نهم.</ref>.
انسان [[سرنوشت]] [[ابدی]] و [[سعادت]] یا [[شقاوت]] خود را در طول همین مدت محدود [[زندگی دنیا]]، با دست خود رقم می‌زند و [[تعیین]] می‌کند. این [[دنیا]] میدان عمل کردن برای گرفتن [[جزا]] در [[آخرت]] است<ref>نیایش دوازدهم.</ref>. [[امام]] {{ع}} عرض می‌کند: «بار خدایا... رازهای دل‌های ما را و جنبش‌های اندام‌های ما را چنان گردان که موجب [[ثواب]] تو باشد تا حسنه‌ای که سزاوار [[پاداش نیک]] توست از دست نشود و وسیله‌ای که موجب [[کیفر]] بد توست بر جای نماند»<ref>نیایش نهم.</ref>.
امام {{ع}} دنیا را تجارت‌خانه‌ای برای کسب سود [[اخروی]]<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref> می‌داند که باید به عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به [[رستگاری]] جاودان اخروی از آن بهره برد. و ازخداوند می‌خواهد: «خدایا! آن‌چه را از خواسته [[دنیوی]] من ساخته‌ای و در این [[جهان]] به من [[عطا]] کرده‌ای وسیله‌ای ساز برای رسیدن من به آستان عزّ خود و [[پیوستن]] من به [[مقام قرب]] خود و دست یافتن من به [[بهشت]] جاوید خود»<ref>نیایش سی‌ام.</ref>.<ref>[[ام‌البنین خالقیان|خالقیان، ام‌البنین]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دنیا»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۱۹.</ref>
امام {{ع}} دنیا را تجارت‌خانه‌ای برای کسب سود [[اخروی]]<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref> می‌داند که باید به عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به [[رستگاری]] جاودان اخروی از آن بهره برد. و ازخداوند می‌خواهد: «خدایا! آن‌چه را از خواسته [[دنیوی]] من ساخته‌ای و در این [[جهان]] به من [[عطا]] کرده‌ای وسیله‌ای ساز برای رسیدن من به آستان عزّ خود و پیوستن من به [[مقام قرب]] خود و دست یافتن من به [[بهشت]] جاوید خود»<ref>نیایش سی‌ام.</ref>.<ref>[[ام‌البنین خالقیان|خالقیان، ام‌البنین]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دنیا»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۱۹.</ref>


== دنیا محل [[امتحان]] ==
== دنیا محل [[امتحان]] ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:دنیا در معارف دعا و زیارات]]
[[رده:دنیا]]
۱۱۸٬۰۴۱

ویرایش