بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ']]↵↵{{پرسمان' به ']] == پرسش‌های وابسته == {{پرسمان') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | | موضوع مرتبط = امام مهدی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | | پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
تمام [[پیامبران الهی]]، به دنبال محقق کردن [[هدف]] واحدی بودند، همان هدفی که همه دسته‌ها و گروه‌ها و جمعیت‌های بشری را یکجا زیر [[پرچم]] پرافتخار [[مهدی منتظر]] {{ع}} جمع می‌کند. [[خداوند تعالی]] در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>سوره توبه، ۳۳.</ref> او همان کسی است که رسولش را با [[هدایت]] و [[دین حق]] ارسال کرد، تا علی‌رغم میل [[مشرکان]] آن را بر تمام [[ادیان]] [[حاکم]] گرداند. [[امام هفتم]] {{ع}} ذیل این [[آیه]] فرمودند: [[هنگام قیام]] [[مهدی]] {{ع}} است که [[اسلام]] را بر تمامی [[ادیان]] [[حاکم]] می‌گرداند<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ج ۲، ص ۳۵.</ref>. | |||
اولین گام برای تحقق دهکده جهانی و [[جامعه]] واحد بشری، [[ایمان آوردن]] تمام [[ادیان]] و [[پیروان]] آن‌ها به [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و جمع شدن آن‌ها زیر پرچمش است؛ چرا که [[دعوت]] به [[اتحاد]] [[جهان]] و جهانیان امری تازه نیست و در تمام [[ادیان آسمانی]] و قدیمی می‌توان مسأله‌ای مرتبط با آن را یافت و ریشه [[تفکر]] [[اتحاد]] [[بشریت]] را باید در [[دین]] [[ادیان]] جستجو کرد. و در ثانی [[حقیقت]] همه [[ادیان]]، [[دعوت]] [[جوامع]] و ملت‌های بشری به همبستگی و [[اتحاد]] زیر [[پرچم]] [[ایمان]] به خدایی واحد بوده است، افریننده‌ای بی‌همتا و [[ارزش‌ها]] و باورها و مسلمات مشترکی که [[رفتار]] و منش انسانی را در تمام [[جهان]] مستحکم کند. به همین جهت است که تمام [[ادیان]]، توقع و [[انتظار ظهور]] [[مهدی]] {{ع}} را دارند، و آن زمان که [[ظهور]] کند با [[علائم]] و نشانه‌هایی که به راحتی [[شک]] را از آن‌ها برطرف می‌کند به شخص او [[ایمان]] می‌آورند. اری، به همراه او [[عیسی بن مریم]] {{ع}}، خروج می‌کند و پشت سر حضرتش [[نماز]] می‌خواند. از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] شده است: وقتی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[قیام]] کند، [[پرچم]] [[رسول خدا]]، [[انگشتر سلیمان]] و سنگ و [[عصای موسی]] را ظاهر می‌کند<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۳۸.</ref>. | |||
باز از ایشان [[نقل]] کرده‌اند که: وقتی که ده هزار نفر نزد او جمع می‌شوند، هیچ [[یهودی]] و [[مسیحی]] و هرکه غیر [[خدا]] را می‌پرستد باقی نمی‌ماند، جز آن‌که به او [[ایمان]] می‌آورد و تصدیقش می‌کند و یگانه [[امت]]، [[امت اسلامی]] می‌شود<ref>نور الابصار، باب ۲، ص ۱۵۵ (به نقل از: امام مهدی از ولادت تا ظهور (ترجمه دکتر فریدونی)، ص ۵۸۷.).</ref>. | |||
و همچنین: [[مهدی]] {{ع}} را به این [[دلیل]]، [[مهدی]] نامیده‌اند که به امری مخفی [[هدایت]] می‌کند و [[تورات]] و [[انجیل]] را از زمینی که به آن [[انطاکیه]] گویند، در می‌آورد<ref>امام مهدی {{ع}} از ولادت تا ظهور (ترجمه دکتر فریدونی)، ص ۵۸۸ به نقل از عقد الدرر.</ref>. [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در خلال ارتباطات جهانی و [[توانایی]] و قدرتش بر یکی کردن روش‌ها و منش‌ها در تمام نقاط [[جهان]]، جهانی کردن خویش را به [[ظهور]] می‌رساند. [[امام صادق|حضرت صادق]] {{ع}} در مورد [[ندای آسمانی]] فرمودند: هر قومی به زبان خویش آن صدا و ندا را می‌شنود<ref>همان، ص ۴۴۱ به نقل از: بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵.</ref>. و این در حالی است که زبان، یکی از مشکل‌ترین و جدی‌ترین موانع و سدها در مسیر ارتباطات بشری است که از گفت‌وگوها و ایجاد ارتباطات متقابل ممانعت به عمل آورده و آن‌ها را به جدایی و [[تفرقه]] و [[گوشه‌نشینی]] سوق می‌دهد. | |||
[[جهان]] بشری که از بحران‌ها ضربه‌های فراوان خورده است در مسیر [[جهانی شدن]] به سمت مخالف تحقق [[سعادت]] بشری سیر می‌کند، حال آن‌که [[بشریت]] آرزویش [[عدالت]] است که از درد فراقش هماره به خود پیچیده است. درخت [[صبر]] و [[تحمل]] [[بشریت]] در این راستا آن زمان که آن [[امام]] [[منتظر]]، [[پرچم]] عدالتش را بر سر [[ظلم و ستم]] می‌کوبد به گل خواهد نشست. [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند: هرگاه [[قائم]] ما [[قیام]] کند دستش را بر سر [[بندگان]] ([[خدا]]) می‌کشد و با آن عقل‌های‌شان را کامل می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref>. | |||
پس از تحقق [[عدالت]]، [[امنیت]] گسترش می‌یابد، [[جرم]] و خلاف‌کاری‌ها پنهان و [[ناپیدا]] می‌گردد. [[امام باقر]] {{ع}}، درباره [[امنیت]] و [[امان]] در زمان [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌فرمایند: پیرزنی ضعیف و ناتوان از شرق به سمت غرب ([[جهان]]) می‌رود و احدی او را اذیت و [[آزار]] نمی‌کند<ref>ینابیع المودّه، ص ۴۲۳.</ref>. | |||
با از بین بردن مرزها و حدود جغرافیایی، [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[تکامل]] می‌یابد و موانعی که به دست خود [[بشر]] ساخته شده برداشته می‌شود و او به منتهای [[آرزو]] و خواسته‌اش که [[آزادی]] در عمل و تحریک [[زندگی]] و حیاتش می‌باشد، می‌رسد. [[زمین]] است که وطن هرانسان در عصر [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌شود. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: [[مؤمن]] در زمان [[قائم]]، چنان می‌شود که شخصی که در شرق است برادرش را در غرب می‌بیند و او هم همین‌طور<ref>امام مهدی {{ع}} از ولادت تا ظهور، ص ۶۵۳ به نقل از: حق الیقین.</ref>. | |||
[[جامعه بشری]] به [[وحدت]] واقعی که [[جنگ‌ها]]، نابسامانی‌ها، بحران‌ها و مشکلات را ریشه‌کن سازد، دست نخواهد یافت مگر این‌که به مسائل اساسی و عوامل واقعی که جمعیت بشری را می‌تواند جمع کند، نظر بیفکند. و شکی نیست که مسائل مادی جز عاملی برای ایجاد [[اختلاف]] و [[جنگ]] و بهره‌کشی از همدیگر نیست. در حالی که [[عقل]] و [[فطرت]] عاملی هستند که [[بشریت]] را به اصل خویش [[هدایت]] می‌کنند و رسیدن به [[حقیقت]] وجودی جز با یک [[رهبری]] واقعی همانند [[تکامل عقلی]] و بازگشت به [[فطرت]] و [[تبری]] جستن از موانع کشنده ناشی از [[خودپرستی]] ممکن نیست که آن هم عصر [[عدالت]]، ازادی، [[امنیت]] و [[سعادت]] یعنی عصر [[امام]] [[منتظر]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است<ref>نشریه موعود، شماره ۳۳، ص ۴۹.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۵۶.</ref> | |||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == | ||
* [[حکومت امام مهدی چگونه جهانی می‌شود؟ (پرسش)]] | * [[حکومت امام مهدی چگونه جهانی می‌شود؟ (پرسش)]] | ||
| خط ۲۴: | خط ۳۱: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۸: | ||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||