۶۴٬۶۴۲
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '}}↵↵== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت. ↵{{پایان منبع جامع}}' به '}}'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|100px|right|بندانگشتی|[[ + | پاسخ‌دهنده = )) |
جز (جایگزینی متن - '}}↵↵== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت. ↵{{پایان منبع جامع}}' به '}}') |
||
| (۲۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| تصویر = 7626626268.jpg | |||
| تصویر | | مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]] | ||
| مدخل اصلی = [[مراتب انتظار]] | |||
| مدخل بالاتر | | مدخل وابسته = | ||
| مدخل اصلی | | تعداد پاسخ = ۱ | ||
| مدخل وابسته | |||
| | |||
}} | }} | ||
'''مراتب [[انتظار]] [[فرج]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | '''مراتب [[انتظار]] [[فرج]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | ||
== پاسخ جامع اجمالی == | |||
=== علت وجود مراتب مختلف برای [[انتظار فرج]] === | |||
==پاسخ جامع اجمالی== | * یک عمل خاص، بسته به شرایط و حالات مختلفی که فاعل آن دارد می‌تواند ارزش‌های مختلفی نزد [[خداوند]] داشته باشد. عوامل گوناگونی بر [[میزان]] [[ارزش]] یک عمل تأثیر دارد که در رأس همۀ آنها [[نیت]] است<ref>ر.ک. [[خدیجه هاشمی|هاشمی، خدیجه]]، [[مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر ۱ (کتاب)|مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر]]، ص ۳۴-۴۰.</ref>. در موضوع [[انتظار فرج]] نیز، باتوجه به اینکه [[ظهور امام زمان]] {{ع}} نه تنها [[فرج]] همۀ [[مؤمنان]] عالم، بلکه همۀ [[مظلومان]] و حتی [[فرج]] غیر [[انسانها]] هم هست، بسته به اینکه [[منتظر ظهور]] [[حضرت]]، [[انتظار فرج]] چه کسانی را دارد، [[ارزش]] آن را کاملاً متفاوت می‌کند و مراتب مختلفی از [[انتظار فرج]] را به وجود می‌آورد<ref>ر.ک. [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۲۶-۱۳۵.</ref>. | ||
===علت وجود مراتب مختلف برای [[انتظار فرج]]=== | |||
*یک عمل خاص، بسته به شرایط و حالات مختلفی که فاعل آن دارد می‌تواند ارزش‌های مختلفی نزد [[خداوند]] داشته باشد. عوامل گوناگونی بر [[میزان]] [[ارزش]] یک عمل تأثیر دارد که در رأس همۀ آنها [[نیت]] است<ref>ر.ک. [[خدیجه هاشمی|هاشمی، خدیجه]]، [[مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر ۱ (کتاب)|مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر]]، ص ۳۴-۴۰.</ref>. در موضوع [[انتظار فرج]] نیز، باتوجه به اینکه [[ظهور امام زمان]]{{ع}} نه تنها [[فرج]] همۀ [[مؤمنان]] عالم، بلکه همۀ [[مظلومان]] و حتی [[فرج]] غیر [[انسانها]] هم هست، بسته به اینکه [[منتظر ظهور]] [[حضرت]]، [[انتظار فرج]] چه کسانی را دارد، [[ارزش]] آن را کاملاً متفاوت می‌کند و مراتب مختلفی از [[انتظار فرج]] را به وجود می‌آورد<ref>ر.ک. [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۲۶-۱۳۵.</ref>. | |||
===[[مراتب انتظار]] [[فرج]]=== | === [[مراتب انتظار]] [[فرج]] === | ||
*برخی از [[مراتب انتظار]] [[فرج]] عبارت‌اند از: | * برخی از [[مراتب انتظار]] [[فرج]] عبارت‌اند از: | ||
# [[انتظار]] در جهت [[گشایش]] امور شخصی: اولین و سطحی ترین مرتبۀ [[انتظار]] این است که مؤمنی از گرفتاری‌های شخصی خود به ستوه آمده و در [[انتظار فرج]] [[الهی]] نسبت به آنها باشد. اگرچه چنین شخصی نسبت به کسی که با موضوع [[انتظار فرج]] [[بیگانه]] است، در مرتبۀ بالایی قرار دارد، اما | # [[انتظار]] در جهت [[گشایش]] امور شخصی: اولین و سطحی ترین مرتبۀ [[انتظار]] این است که مؤمنی از گرفتاری‌های شخصی خود به ستوه آمده و در [[انتظار فرج]] [[الهی]] نسبت به آنها باشد. اگرچه چنین شخصی نسبت به کسی که با موضوع [[انتظار فرج]] [[بیگانه]] است، در مرتبۀ بالایی قرار دارد، اما چون تنها در [[فکر]] [[سعادت]] خویش است از این نظر رتبۀ بالایی ندارد<ref>ر.ک. [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۲۶-۱۳۵؛ [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref>. | ||
# [[انتظار]] جهت [[گشایش]] در امور [[مؤمنین]]: دومین مرتبۀ [[انتظار]]، [[انتظار]] برای رفع مشکلاتی است که از جهت مادی و [[معنوی]]، [[دینی]] و [[دنیایی]] [[مؤمنین]] را محاصره نموده و آنان را به نوعی سرگردان کرده است. فضیلتی که [[انتظار فرج]] برای این [[فرد]] دارد، بیش از کسی است که فقط به [[فکر]] [[مشکلات]] خودش است<ref>ر.ک. [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۲۶-۱۳۵؛ [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref>. | # [[انتظار]] جهت [[گشایش]] در امور [[مؤمنین]]: دومین مرتبۀ [[انتظار]]، [[انتظار]] برای رفع مشکلاتی است که از جهت مادی و [[معنوی]]، [[دینی]] و [[دنیایی]] [[مؤمنین]] را محاصره نموده و آنان را به نوعی سرگردان کرده است. فضیلتی که [[انتظار فرج]] برای این [[فرد]] دارد، بیش از کسی است که فقط به [[فکر]] [[مشکلات]] خودش است<ref>ر.ک. [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۲۶-۱۳۵؛ [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref>. | ||
# [[انتظار]] در جهت [[گشایش]] امور آحاد [[انسانی]]: در این مرتبه [[مؤمنان]] می‌دانند [[امام]] آنها با [[ظهور]] خویش نه فقط [[شیعیان]] را بلکه همۀ انسان‌های ستمدیده را از زیر [[ظلم]] [[زورگویان]] عالم [[نجات]] می‌بخشد، زیرا [[امام عصر]]{{ع}} متعلق به همه [[انسانها]] هستند و فقط [[امام]] [[شیعیان]] نیستند. چنانکه در [[دعای عهد]] می‌خوانیم: «خداوندا او را [[پناهگاه]] [[بندگان]] مظلومت قرار بده.»..<ref>{{متن حدیث|وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبَادِکَ}}</ref>.<ref>ر.ک. [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۲۶-۱۳۵؛ [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref> | # [[انتظار]] در جهت [[گشایش]] امور آحاد [[انسانی]]: در این مرتبه [[مؤمنان]] می‌دانند [[امام]] آنها با [[ظهور]] خویش نه فقط [[شیعیان]] را بلکه همۀ انسان‌های ستمدیده را از زیر [[ظلم]] [[زورگویان]] عالم [[نجات]] می‌بخشد، زیرا [[امام عصر]] {{ع}} متعلق به همه [[انسانها]] هستند و فقط [[امام]] [[شیعیان]] نیستند. چنانکه در [[دعای عهد]] می‌خوانیم: «خداوندا او را [[پناهگاه]] [[بندگان]] مظلومت قرار بده.»..<ref>{{متن حدیث|وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبَادِکَ}}</ref>.<ref>ر.ک. [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۲۶-۱۳۵؛ [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref> | ||
# [[انتظار]] جهت [[گشایش]] امور جامدات، گیاهان و حیوانات: این مرتبۀ [[انتظار]]، [[انتظار]] برای [[گشایش]] در [[حیات]] حیوانات و گیاهان و جمادات است، چرا که با امر [[فرج]] در [[زمین]] و زمان و عالم نباتات و حیوانات نیز تحولات مثبت ایجاد خواهد شد. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: «او [[زمین]] را همچنان که آکنده از [[ستم]] و [[بیداد]] شده، از [[عدل و داد]] پر می‌کند. [[آسمان]] از ریختن نزولاتش هیچ دریغ نمی‌ورزد و [[زمین]] از رویاندن گیاهانش»<ref>{{متن حدیث|فَیَمْلَأُهَا عَدْلاً و قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً فَلاَ تَمْنَعُ السَّمَاءُ شَیْئاً مِنْ قَطْرِهَا وَ لَا الْأَرْضُ مِنْ نَبَاتِهَا}}؛ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ص؟؟؟، ح ۱۲۴۴.</ref> | # [[انتظار]] جهت [[گشایش]] امور جامدات، گیاهان و حیوانات: این مرتبۀ [[انتظار]]، [[انتظار]] برای [[گشایش]] در [[حیات]] حیوانات و گیاهان و جمادات است، چرا که با امر [[فرج]] در [[زمین]] و زمان و عالم نباتات و حیوانات نیز تحولات مثبت ایجاد خواهد شد. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: «او [[زمین]] را همچنان که آکنده از [[ستم]] و [[بیداد]] شده، از [[عدل و داد]] پر می‌کند. [[آسمان]] از ریختن نزولاتش هیچ دریغ نمی‌ورزد و [[زمین]] از رویاندن گیاهانش»<ref>{{متن حدیث|فَیَمْلَأُهَا عَدْلاً و قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً فَلاَ تَمْنَعُ السَّمَاءُ شَیْئاً مِنْ قَطْرِهَا وَ لَا الْأَرْضُ مِنْ نَبَاتِهَا}}؛ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ص؟؟؟، ح ۱۲۴۴.</ref><ref>ر.ک. [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref> | ||
# [[انتظار]] جهت [[گشایش]] [[امر]] [[انبیاء]] و [[اولیاء]]؛ [[انتظار]] جهت [[گشایش]] در امور [[آل محمد]]{{صل}} و [[انتظار]] جهت [[گشایش]] امور [[ملکوتیان]] نیز از جمله این مراتب است<ref>ر.ک. [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref>. | # [[انتظار]] جهت [[گشایش]] [[امر]] [[انبیاء]] و [[اولیاء]]؛ [[انتظار]] جهت [[گشایش]] در امور [[آل محمد]] {{صل}} و [[انتظار]] جهت [[گشایش]] امور [[ملکوتیان]] نیز از جمله این مراتب است<ref>ر.ک. [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref>. | ||
# [[انتظار]] جهت [[گشایش]] در امور [[آل محمد]]{{صل}}: می‌‌دانیم [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[ائمۀ معصومین]]{{ع}} [[مظلوم]] ترین [[مستضعفین]] عالم‌اند. چنانکه [[مفضل بن عمر]] می‌گوید: از [[امام صادق]]{{ع}} شنیدم که فرمود: «[[رسول خدا]]{{صل}} نظری به [[علی]] و [[حسن]] و [[حسین]]{{ع}} افکند و گریست و فرمود: «شما [[مستضعفان]] بعد از [[وفات]] من هستید»»، [[مفضل]] گوید: عرض کردم | # [[انتظار]] جهت [[گشایش]] در امور [[آل محمد]] {{صل}}: می‌‌دانیم [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[ائمۀ معصومین]] {{ع}} [[مظلوم]] ترین [[مستضعفین]] عالم‌اند. چنانکه [[مفضل بن عمر]] می‌گوید: از [[امام صادق]] {{ع}} شنیدم که فرمود: «[[رسول خدا]] {{صل}} نظری به [[علی]] و [[حسن]] و [[حسین]] {{ع}} افکند و گریست و فرمود: «شما [[مستضعفان]] بعد از [[وفات]] من هستید»»، [[مفضل]] گوید: عرض کردم یا ابن [[رسول الله]] معنی آن چیست؟ فرمود: «یعنی شما [[امامان]] بعد از من هستید، چون [[خداوند]] می‌فرماید: «و می‌خواهیم بر آنان که در [[زمین]] به [[ضعف]] کشیده شده‌اند، [[تفضل]] نمائیم و آنان را [[پیشوایان]] و [[وارثان]] [[حکومت حق]] سازیم». پس این [[آیه]] در مورد ما [[اهل بیت]] تا [[روز قیامت]] جاری است»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} نَظَرَ إِلَی عَلِیٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ {{ع}} فَبَکَی وَ قَالَ: أَنْتُمُ الْمُسْتَضْعَفُونَ بَعْدِی؛ قَالَ الْمُفَضَّلُ: فَقُلْتُ لَهُ: مَا مَعْنَی ذَلِکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ قَالَ: مَعْنَاهُ أَنَّکُمُ الْأَئِمَّةُ بَعْدِی. إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ: «وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ فَهَذِهِ الْآیَةُ جَارِیَةٌ فِینَا إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ}}؛ حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج ۶، ص ۳۱۱.</ref><ref>ر.ک. [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref> | ||
# [[انتظار]] جهت [[گشایش]] امور [[ملکوتیان]]: [[امام باقر]]{{ع}} در جواب [[ابوحمزه ثمالی]] که از علت نام‌گذاری آن [[حضرت]] به [[قائم]] پرسید، فرمودند: «چون جدم [[حسین]]{{ع}} کشته شد [[فرشتگان]] با [[گریه]] و فغان به درگاه [[خداوند عزوجل]] فریاد برآوردند که ای خدای و [[سرور]] ما! آیا از کسی که [[برگزیده]] تو و [[فرزند]] [[برگزیده]] تو و بهتر [[آفریده]] تو را می‌کشد چشم می‌پوشی؟ [[خداوند عزوجل]] به آنان [[وحی]] فرمود: [[فرشتگان]] من آرام گیرید، به [[عزت]] و جلالم [[سوگند]] از آنان [[انتقام]] خواهم گرفت گرچه زمانش به طول انجامد. آنگاه [[خداوند]] [[امامان]] [[نسل حسین]]{{ع}} را به [[فرشتگان]] نشان داد و [[فرشتگان]] بدان شادمان گشتند. در میان آنان یکی [[ایستاده]] بود و [[نماز]] می‌خواند. [[خداوند]] فرمود: با این [[قائم]] از آنان [[انتقام]] می‌گیرم»<ref>{{متن حدیث|لَمَّا قُتِلَ جَدِّیَ الْحُسَیْنُ{{ع}} ضَجَّتِ الْمَلَائِکَةُ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِالْبُکَاءِ وَ النَّحِیبِ وَ قَالُوا: إِلَهَنَا وَ سَیِّدَنَا! أَ تَغْفُلُ عَمَّنْ قَتَلَ صَفْوَتَکَ وَ ابْنَ صَفْوَتِکَ وَ خِیَرَتَکَ مِنْ خَلْقِکَ؟! فَأَوْحَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِمْ: قَرُّوا مَلَائِکَتِی، فَوَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَأَنْتَقِمَنَّ مِنْهُمْ وَ لَوْ بَعْدَ حِینٍ. ثُمَّ کَشَفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ{{ع}} لِلْمَلَائِکَةِ فَسُرَّتِ الْمَلَائِکَةُ بِذَلِکَ، فَإِذَا أَحَدُهُمْ قَائِمٌ یُصَلِّی فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِکَ الْقَائِمِ أَنْتَقِمُ مِنْهُمْ}}؛ محمدی ری شهری، محمد، | # [[انتظار]] جهت [[گشایش]] امور [[ملکوتیان]]: [[امام باقر]] {{ع}} در جواب [[ابوحمزه ثمالی]] که از علت نام‌گذاری آن [[حضرت]] به [[قائم]] پرسید، فرمودند: «چون جدم [[حسین]] {{ع}} کشته شد [[فرشتگان]] با [[گریه]] و فغان به درگاه [[خداوند عزوجل]] فریاد برآوردند که ای خدای و [[سرور]] ما! آیا از کسی که [[برگزیده]] تو و [[فرزند]] [[برگزیده]] تو و بهتر [[آفریده]] تو را می‌کشد چشم می‌پوشی؟ [[خداوند عزوجل]] به آنان [[وحی]] فرمود: [[فرشتگان]] من آرام گیرید، به [[عزت]] و جلالم [[سوگند]] از آنان [[انتقام]] خواهم گرفت گرچه زمانش به طول انجامد. آنگاه [[خداوند]] [[امامان]] [[نسل حسین]] {{ع}} را به [[فرشتگان]] نشان داد و [[فرشتگان]] بدان شادمان گشتند. در میان آنان یکی [[ایستاده]] بود و [[نماز]] می‌خواند. [[خداوند]] فرمود: با این [[قائم]] از آنان [[انتقام]] می‌گیرم»<ref>{{متن حدیث|لَمَّا قُتِلَ جَدِّیَ الْحُسَیْنُ {{ع}} ضَجَّتِ الْمَلَائِکَةُ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِالْبُکَاءِ وَ النَّحِیبِ وَ قَالُوا: إِلَهَنَا وَ سَیِّدَنَا! أَ تَغْفُلُ عَمَّنْ قَتَلَ صَفْوَتَکَ وَ ابْنَ صَفْوَتِکَ وَ خِیَرَتَکَ مِنْ خَلْقِکَ؟! فَأَوْحَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِمْ: قَرُّوا مَلَائِکَتِی، فَوَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَأَنْتَقِمَنَّ مِنْهُمْ وَ لَوْ بَعْدَ حِینٍ. ثُمَّ کَشَفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ {{ع}} لِلْمَلَائِکَةِ فَسُرَّتِ الْمَلَائِکَةُ بِذَلِکَ، فَإِذَا أَحَدُهُمْ قَائِمٌ یُصَلِّی فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِکَ الْقَائِمِ أَنْتَقِمُ مِنْهُمْ}}؛ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ح۱۱۵۸.</ref><ref>ر.ک. [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref> | ||
===عالی ترین مرتبه [[انتظار فرج]]=== | === عالی ترین مرتبه [[انتظار فرج]] === | ||
*مرتبه عالی و نهایی [[انتظار فرج]] که از همه مراتب بالاتر و با فضیلت‌تر است، [[انتظار ظهور]] برای [[گشایش]] غصه‌ها و دردهای خود [[امام زمان]]{{ع}} و [[شادمانی]] [[قلب]] آن بزرگوار است، از آنجا که هر مقدار [[حق]] بیشتری از [[فرد]] ضایع شود، ظلمی که به او رفته بزرگ‌تر است؛ از طرفی پس از [[خدای متعال]] ـ که بزرگ‌ترین [[حقوق]] را بر بندگانش دارد ـ کسی جز [[اهل بیت]]{{ع}} صاحب [[حق]] [[عظیم]] بر همه [[انسانها]] ـ و بلکه همه موجودات ـ نیست و با توجه به اینکه در [[دوران غیبت]]، [[حق ولایت]] و [[حکومت]] به دست شرورترین [[انسانها]] [[غصب]] شده، [[دین]] و [[احکام الهی]] مورد [[هجوم]] قرار گرفته و [[بهترین]] [[پیروان]] ایشان در سخت‌ترین شرایط [[زندگی]] می‌نمایند؛ [[قلب]] [[امام عصر]]{{ع}}، نقطۀ مرکزی عظیم‌ترین [[مصائب]] و دردهاست<ref>ر.ک. [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref> لذا در عالی ترین درجۀ [[انتظار]]، [[منتظران]] که به درد عمیق [[امام]] خود واقف‌اند، تلاش و [[هدف]] اصلی شان [[گشایش]] و [[فرج]] در این امر خواهد بود. | * مرتبه عالی و نهایی [[انتظار فرج]] که از همه مراتب بالاتر و با فضیلت‌تر است، [[انتظار ظهور]] برای [[گشایش]] غصه‌ها و دردهای خود [[امام زمان]] {{ع}} و [[شادمانی]] [[قلب]] آن بزرگوار است، از آنجا که هر مقدار [[حق]] بیشتری از [[فرد]] ضایع شود، ظلمی که به او رفته بزرگ‌تر است؛ از طرفی پس از [[خدای متعال]] ـ که بزرگ‌ترین [[حقوق]] را بر بندگانش دارد ـ کسی جز [[اهل بیت]] {{ع}} صاحب [[حق]] [[عظیم]] بر همه [[انسانها]] ـ و بلکه همه موجودات ـ نیست و با توجه به اینکه در [[دوران غیبت]]، [[حق ولایت]] و [[حکومت]] به دست شرورترین [[انسانها]] [[غصب]] شده، [[دین]] و [[احکام الهی]] مورد [[هجوم]] قرار گرفته و [[بهترین]] [[پیروان]] ایشان در سخت‌ترین شرایط [[زندگی]] می‌نمایند؛ [[قلب]] [[امام عصر]] {{ع}}، نقطۀ مرکزی عظیم‌ترین [[مصائب]] و دردهاست<ref>ر.ک. [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۲-۳۰.</ref> لذا در عالی ترین درجۀ [[انتظار]]، [[منتظران]] که به درد عمیق [[امام]] خود واقف‌اند، تلاش و [[هدف]] اصلی شان [[گشایش]] و [[فرج]] در این امر خواهد بود. | ||
==پاسخ‌ها ودیدگاه‌های متفرقه== | == پاسخ‌ها ودیدگاه‌های متفرقه == | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین بنی‌هاشمی؛ | | عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین بنی‌هاشمی؛ | ||
| تصویر = 152046.jpg | | تصویر = 152046.jpg | ||
| پاسخ‌دهنده = سید محمد بنی‌هاشمی | | پاسخ‌دهنده = سید محمد بنی‌هاشمی | ||
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید محمد بنی‌هاشمی]]'''، در کتاب ''«[[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
«[[ظهور امام زمان]] {{ع}} [[فرج]] همه [[مؤمنان]] در عالم بلکه همه [[مظلومان]] و حتی [[فرج]] غیر [[انسانها]] هم هست. این که [[منتظر ظهور]] [[حضرت]]، [[انتظار]] [[فرج]] چه کسانی را دارد، [[ارزش]] آن را کاملاً متفاوت می‌کند و مراتب مختلفی از [[انتظار فرج]] را به وجود می‌آورد. اولین رتبه این است که مؤمنی از گرفتاری‌های شخصی خود به ستوه آمده و در [[انتظار فرج]] الهی نسبت به آنها باشد. چنین شخصی همه [[فکر]] و همشف خلاصی خودش از گرفتاریهایش می‌باشد و به غیر خود – از گرفتاران – توجه خاصی ندارد. | |||
این که [[انسان]] رفع گرفتاریهایش را از [[خدا]] بخواهد و خلاصی از آنها را در [[ظهور امام عصر]] {{ع}} بداند، بسیار ارزشمند است و در مقایسه با آن که در گرفتاری‌های خود به [[خدا]] توجه نمی‌کند یا رفع آن را به [[ظهور امام]] {{ع}} نمی‌بیند، از رتبه ایمانی بسیار بالایی برخوردار است، ولی در عین حال چون فقط خودش را می‌بیند و تنها به [[سعادت]] خویش می‌اندیشد، از این لحاظ رتبه بالایی ندارد. | |||
دومین مرتبه این است که [[مؤمن]] به خاطر رفع گرفتاری از همه [[مؤمنان]] در روی کره [[زمین]]، [[ظهور]] [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} را [[انتظار]] می‌کشد. چنین فردی [[یقین]] دارد که راه [[نجات]] [[مؤمنان]] – به طور کامل – از سختی‌ها و ناراحتی‌های [[زمان غیبت]] در سطح [[جهان]]، همانا [[ظهور امام]] [[غایب]] {{ع}} است، لذا رنج‌ها و گرفتاری‌های همه [[مؤمنان]] او را [[رنج]] می‌دهد و برای [[فرج]] آنها در [[انتظار ظهور]] مولایش به سر می‌برد. | |||
این حالت نسبت به حالت قبلی در رتبه بالاتری است و فضیلتی که [[انتظار فرج]] برای این فرد دارد، بیش از کسی است که فقط به [[فکر]] مشکلات خودش می‌باشد. | |||
رتبه سوم این است که [[مؤمن]] نه فقط به مشکلات و گرفتاری‌های اهل [[ایمان]] توجه داشته باشد، بلکه به [[فکر]] همه [[مظلومان]] و [[مستضعفان]] عالم باشد و رهایی آنها را با [[فرج حضرت مهدی]] {{ع}} از [[خداوند]] طلب کند. [[امام عصر]] {{ع}} متعلق به همه [[انسانها]] هستند و فقط [[امام]] [[شیعیان]] نیستند. درست است که [[غیر شیعه]] نه شناختی از [[امام زمان]] {{ع}} دارند و نه در گرفتاری‌های خود به [[ظهور]] ایشان می‌اندیشند، ولی [[مؤمنان]] می‌دانند که [[امام]] آنها با [[ظهور]] خویش نه فقط [[شیعیان]] را بلکه همه انسان‌های ستمدیده و [[رنج]] کشیده را از زیر [[ظلم و ستم]] [[مستکبران]] و [[زورگویان]] عالم [[نجات]] می‌بخشد. | |||
در دعای بسیار [[زیبایی]] که از [[حضرت صادق]] {{ع}} به نام "[[دعای عهد]]" به ما رسیده است، چنین می‌خوانیم: {{متن حدیث|"وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبَادِكَ وَ نَاصِراً لِمَنْ لا يَجِدُ لَهُ نَاصِراً غَيْرَكَ"}}<ref>«و خداوندا، ایشان ([[امام زمان]] {{ع}}) را [[پناه]] [[بندگان]] ستمدیده خود و یاور کسانی که جز تو [[یاری]] ندارند، قرار بده.» بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۲.</ref>. | |||
در این عبارات [[امام]] {{ع}} برای همه [[بندگان]] [[مظلوم]] [[خداوند]] – چه [[مؤمن]] و چه غیر [[مؤمن]] – و همه کسانی که یار و یاوری جز [[پروردگار]] عالم ندارند، [[دعا]] کرده‌اند و رهایی آنها را از [[ظلم]] و ستمی که به ناحق بر ایشان می‌رود، با [[ظهور امام عصر]] {{ع}} درخواست کرده‌اند. پس [[مؤمن]] باید سطح خواست خود را بالاتر از حد [[مؤمنان]] آورده، [[انتظار]] [[گشایش]] در امور همه [[مستضعفان]] عالم را در [[فرج]] مولایش [[حضرت مهدی]] {{ع}} داشته باشد. این مرتبه از [[انتظار فرج]] بالاتر از دو مربته قبلی است. رتبه بالاتر هم این است که یک [[مؤمن]] فقط به رهایی انسان‌های [[مظلوم]] عالم نیندیشد، بلکه [[ظهور امام]] خود را برای رفع گرفتاری از همه مخلوقات الهی اعم از [[انسانها]] و غیر [[انسانها]]، بخواهد. غیر [[انسانها]] شامل [[فرشتگان]]، جنیان، حیوانات، گیاهان و جمادات می‌گردد. [[اعتقاد]] قطعی [[شیعه]] این است که [[ظهور امام]] {{ع}} [[فرج]] همه اینهاست<ref>البته در مخلوقات عاقل مختار – مانند انسان – حساب ظالمان و منکران ولایت جداست، زیرا ظهور امام {{ع}} برای آنها نقمت است نه نعمت.</ref>. | |||
در حدیثی که در درس ششم [[نقل]] کردیم، فرموده بودند که [[انسانها]] و حیوانات و حتی جمادات، از [[ظهور]] [[حضرت]] [[خشنود]] می‌گردند. نمونه دیگری از فرمایش‌های [[حضرت امیر]] {{ع}} چنین است: {{متن حدیث|"لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَا نَزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَا خَرَجَتْ الارض نَبَاتَهَا . . . وَ اصطلحت السِّبَاعِ وَ الْبَهَائِمِ"}}<ref>«اگر [[قائم]] ما ([[اهل بیت]]) [[قیام]] کند، [[آسمان]] [[باران]] خود را (به طور کامل) فرو می‌ریزد و [[زمین]] گیاهانش را (را در سطح وسیع و فراگیر) می‌رویاند... و حیوانات درنده و اهلی با یکدیگر [[سازش]] می‌کنند» بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۶، ح ۱۱.</ref>. کار به آنجا می‌رسد که [[زمین]] به [[نور]] [[وجود امام زمان]] {{ع}} نورانی شده و [[مردم]] از [[نور]] [[خورشید]] بی‌نیاز می‌گردند. [[خدای متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْكِتَابُ وَجِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَالشُّهَدَاءِ وَقُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ}}<ref>"و زمین (رستخیز) به نور پروردگارش تابناک می‌گردد و کارنامه (ها) برنهاده می‌شود و پیامبران و گواهان را می‌آورند و میان آنان به حقّ داوری می‌کنند و بر آنان ستم نخواهد رفت" سوره زمر، آیه ۶۹.</ref> | |||
[[امام صادق]] {{ع}} در توضیح [[آیه شریفه]] فرموده‌اند: {{متن حدیث|"رَبُّ الارض یعن أَمَامَ الارض"}}<ref>«منظور از [[رب]] [[زمین]]، [[امام]] [[زمین]] است» تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۲۴.</ref>. در این جا از وجود [[مقدس]] [[امام]] {{ع}} به "[[رب الارض]]" تعبیر شده است. "[[رب]]" در لغت به معنا [[صاحب]] اختار و [[سرپرست]] می‌باش و منظور از [[رب]] [[زمین]] در این [[آیه شریفه]]، [[صاحب]] [[اختیار]] [[زمین]] – که همانا [[وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} است – می‌باشد. [[امام صادق]] {{ع}} در توضیح بیشتر [[آیه مبارکه]] فرموده‌اند: {{متن حدیث|"انَّ قَائِمُنَا اذا قَامَ أَشْرَقَتْ الارض بِنُورِ رَبِّها وَ استغنی الْعِبَادَ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسُ وَ ذَهَبَتِ الظَّلَمَةَ . . . وَ تَظْهَرُ الارض کنوزها حتی تَرَاهَا النَّاسُ علی وَجْهِهَا"}}<ref>«چون [[قائم]] ([[اهل بیت]] {{عم}}) [[قیام]] کند، [[زمین]] به [[نور]] [[صاحب]] [[اختیار]] آن نوران شده و [[بندگان]] از [[روشنایی]] [[خورشید]] بی‌نیاز می‌گردند و تاریکی‌ها از بین می‌رود... و [[زمین]] گنج‌های خود را آشکار می‌کند به طوری که [[مردم]] آنها را بر روی [[زمین]] مشاهده می‌کنند» ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۸۱.</ref>. | |||
پس [[ظهور امام]] {{ع}} همه [[دنیا]] و ساکنان آن را متحول می‌سازد و [[زمین]] را نورانی و [[آسمان]] را پر [[برکت]] می‌گرداند. اگر مؤمنی برای [[فرج]] همه [[دنیا]] و [[عالم هستی]]، [[انتظار ظهور]] مولایش را از جانب [[خداوند]] داشته باشد، [[عبادت]] بزرگی انجام داده و رتبه [[انتظار]] فرجش از مراتب قبلی بالاتر است. چنین مؤمنی فقط به خودش و سایر [[مؤمنان]] و [[مظلومان]] عالم نمی‌اندیشد، بلکه [[فرج]] و [[سعادت]] همه مخلوقات [[خداوند]] را در نظر دارد. تا این جا چهار مرتبه [[انتظار فرج]] [[امام عصر]] {{ع}} را مطرح کردیم که در هر یک از آنها می‌توانیم با در نظر گرفتن قصد قربت یا عدم آن و نیز درجات مختلف قصد قربت، مراتبی را قائل شویم که در مجموع با توجه به نیت‌های مختلفی که [[مؤمنان]] از جهات مختلف در "[[انتظار فرج]]" [[امام]] خود دارند، اقسام بسیار متعددی در این [[عبادت]] بزرگ به وجود می‌آید. | |||
* '''در [[انتظار]] رفع گرفتاری از خود [[امام عصر]] {{ع}}''': اما مرتبه پنجمی هم در [[انتظار فرج امام زمان]] {{ع}} می‌توانیم داشته باشیم که از همه مراتب قبلی بالاتر و با فضیلت‌تر است و در عین آن که همه آنها را شامل می‌شود، ولی بسیار کاملتر و در پیشگاه الهی [[عبادت]] با [[عظمت]] تری محسوب می‌شود. این مرتبه را می‌توان بالاترین درجه [[انتظار فرج]] برای [[مؤمنان]] و [[منتظران]] دانست<ref>البته در این جا انسان‌های عادی مراد هستند نه خود امام زمان {{ع}} که درجه انتظارشان از دیگران بالاتر است و ما درباره انتظار ایشان در فصل گذشته مباحث لازم را مطرح کردیم.</ref>. | |||
این مرتبه از آن کسی است که [[فرج]] [[امام عصر]] {{ع}} را به خاطر خود ایشان از [[خداوند]] طلب می‌کند و در [[انتظار]] رفع گرفتاری از خود [[امام]] {{ع}} می‌باشد. اگر وجود [[مقدس]] ایشان با هر مؤمنی و بلکه مجموع همه [[مؤمنان]] – غیر سیزده [[معصوم]] دیگر – مقایسه شود – [[قدر]] و [[منزلت]] ایشان از سایرین بالاتر است وجود مقدسشان در پیشگاه الهی از همه عزیزتر و محترم‌تر می‌باشد، بنابراین [[انتظار فرج]] ایشان و سرور و خوشحالی حضرتش در مقایسه با [[فرج]] سایرین، نزد [[خداوند]] عبادتی با فضیل‌تر می‌باشد. | |||
اگر [[مظلومان]] و [[مستضعفان]] روی کره [[زمین]] را در نظر بگیریم، هیچ [[مستضعف]] و مظلومی را ستمدیده‌تر از [[اهل بیت]] {{عم}} – و در این زمان [[حضرت مهدی]] {{ع}} – نمی‌توان یافت. بزرگی هر ظلمی متناسب با [[میزان]] حقی که از [[مظلوم]] پایمال می‌شود، سنجیده می‌شود. هر [[قدر]] [[حق]] بیشتر و بزرگتری از فرد ضایع و تباه گردد، ظلمی که به او رفته بیشتر و بزرگ‌تر است. پس از [[خدای متعال]] – که بزرگ‌ترین [[حقوق]] را بر بندگانش دارد – کسی جز [[اهل بیت]] {{عم}} [[صاحب]] [[حق]] عظیم بر همه [[انسانها]] – و بلکه همه موجودات – نیست<ref>توضیح این مطلب در دروس دهم و یازدهم از حلقه پنجم آمده است.</ref>. اگر گفته شود که [[حقوق]] ایشان از مجموع همه حقوقی که سایر [[انسانها]] بر گردن یکدیگر دارند بالاتر است. سخن مبالغه آمیزی نخواهد بود. | |||
بنابراین می‌توان فهمید که [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} – به عنوان تنها باقیمانده [[خاندان]] [[عصمت]] و [[طهارت]] {{عم}} – در رأس همه [[مظلومان]] عالم قرار دارند، چون ظلمی که به ایشان رفته و می‌رود، بیش از همه ظلم‌های دیگر در عالم می‌باشد. در [[زیارت]] [[حضرت]] [[امیر المؤمنین]] {{ع}} از زبان [[حضرت]] ابی الحسن {{ع}} چنین می‌خوانیم: {{متن حدیث|"السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللَّهِ أَنْتَ أَوَّلُ مَظْلُومٍ وَ أَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقُّهُ"}}<ref>«[[سلام]] بر تو ای [[ولی خدا]]، [[شهادت]] می‌دهم که تو [[اولین مظلوم]] و اولین کسی هستی که [[حق]] او را غصب کرده‌اند» کامل الزیارات، باب ۱۱، ح ۲.</ref>. "اول" در عبارت [[معصوم]] {{ع}} اول زمانی نیست، چون قبل از ایشان [[انبیا]] و [[اولیای الهی]] و در رأس همه آنها [[سید]] الانبیاء و خاتم المرسلین {{صل}} مورد [[ظلم و ستم]] فراوان قرار گرفته بودند. "اول" در اینجا، اول رتبی است و دلالت بر بالاترین درجه [[مظلومیت]] می‌کند. در این رتبه بین ایشان و سایر [[اهل بیت]] {{عم}} تفاوتی نیست، با وجود این که هر کدام در زمان خود به صورت‌های مختلفی مورد [[ظلم]] قرار گرفته‌اند. [[امام عصر]] {{ع}} [[وارث]] همه [[انبیا]] و [[اولیا]] در این زمینه هستند و [[مظلومیت]] را از جد [[غریب]] خود [[امیر مؤمنان]] {{ع}} به [[ارث]] برده‌اند. پس ایشان هم به همان معنایی که [[امیر]] عالم {{ع}}، اول [[مظلوم]] بودند، اول [[مظلوم]] عالم در این زمان هستند. بالاتر از هر مظلومیتی این است که کسی را از [[حقوق]] مسلم خود محروم کنند و چنین وانمود کنند که او هیچ گونه حقی نداشته است. متأسفانه نسبت به [[پیامبر]] {{صل}} و [[اهل بیت]] ایشان در طول [[تاریخ]] چنین ظلمی صورت گرفته است. لذا این ذوات مقدسه غیر از این که مورد انواع [[ظلم‌ها]] واقع شده‌اند، "[[مستضعف]]" نیز بوده‌اند. "[[مستضعف]]" با "ضعیف" تفاوت دارد. ضعیف یعنی ناتوان، ولی [[مستضعف]] یعنی کسی که ناتوان شمرده شده است<ref>استضعفه: عده ضعیفاً المعجم الوسیط، ص ۵۴۰.</ref>. [[ائمه]] {{عم}} ضعیف نبوده‌اند ولی اطلاق "[[مستضعف]]" به ایشان می‌توان کرد، چون در طول [[تاریخ]] "ضعیف شمرده شده" بوده‌اند. اینها از [[حقوق]] خویش توسط [[ظالمان]] محروم نگه داشته شده‌اند و به گونه‌ای با آنها [[رفتار]] شده است که گویی [[صاحب]] هیچ حقی نبوده‌اند، لذا رفتاری با ایشان صورت گرفته که با ضعیفان صورت می‌گیرد. بنابراین در عین حال که نمی‌توان آنها را "ضعیف" دانست، اما "[[مستضعف]]" نامیده شده‌اند. این تعبیر در [[قرآن کریم]] به ایشان اطلاق شده است. {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>"و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم" سوره قصص، آیه ۵.</ref> این [[آیه]] در [[قرآن]] ضمن داستان [[بنی اسرائیل]] آمده است، ولی چنان که [[حضرت]] [[سید العابدین]] {{ع}} فرموده‌اند، اشاره به [[اهل بیت]] {{عم}} و [[پیروان]] ایشان دارد. {{متن حدیث|"وَ الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً إِنَّ الْأَبْرَارَ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ شِیعَتَهُمْ بِمَنْزِلَةِ مُوسَى وَ شِیعَتِهِ وَ إِنَّ عَدُوَّنَا وَ أَشْیَاعَهُمْ بِمَنْزِلَةِ فرعون واشیاعه"}}<ref>«قسم به آن که [[پیامبر]] {{صل}} را به [[حق]] به عنوان بشیر و نذیر [[مبعوث]] کرد، همانا [[نیکان]] از ما [[اهل بیت]] و [[شیعیان]] ایشان به منزله [[حضرت موسی]] و شیعیانش و [[دشمنان]] ما و پیروانشان به منزله [[فرعون]] و [[پیروان]] او هستند» بحار الانوار، ج ۲۴، ص ۱۶۷.</ref>. | |||
از همین جهت در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] از [[امام]] [[امیر المؤمنین]] {{ع}} چنین [[نقل]] شده است: {{متن حدیث|"هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ صَلِّ : یبعث اللَّهِ مهدیهم بَعْدَ جَهْدِهِمْ فیعزهم وَ یذل عَدُوِّهِمْ"}}<ref>الغیبة طوسی، ص ۱۸۴.</ref>. [[مستضعفین]] در [[آیه]] [[آل محمد]] {{صل}} هستند که [[خداوند]] [[مهدی]] ایشان را پس از (گذشت دوران) [[سختی]] و مشقت آنها [[مبعوث]] می‌فرماید، پس او آنها را [[عزت]] داده، [[دشمن]] آنها را ذلیل و خوار می‌سازد. [[احادیث]] متعددی در این موضوع ذکر شده است که علاقه مندان می‌توانند به [[تفاسیر]] روایی در ذیل این [[آیه]] [[رجوع]] کنند. به هر حال اگر کسی در [[انتظار فرج]] [[مستضعفان]] می‌باشد، باید متوجه باشد که در رأس همه آنها [[وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} هستند و اگر [[فرج]] ایشان از [[ناحیه]] [[خداوند]] برسد، فرجه همه [[مستضعفان]] عالم نیز رسیده است. به طور خلاصه می‌توان گفت که [[فرج امام زمان]] {{ع}} [[فرج]] همه آسمانیان و زمینیان – اعم از [[فرشتگان]] و جنیان و حیوانات و گیاهان و جمادات – می‌باشد، پس کسی که [[انتظار فرج]] ایشا را در این مرتبه (مرتبه پنجم) داشته باشد، در [[حقیقت]] همه مراتب قبلی و بالاتر از آنها را هم داراست و عبادتی فوق همه عبادت‌ها انجام می‌دهد»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۱۲۶-۱۳۵.</ref>. | |||
}} | |||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین نیلی‌پور؛ | | عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین نیلی‌پور؛ | ||
| تصویر = 11103489.jpg | | تصویر = 11103489.jpg | ||
| پاسخ‌دهنده = مهدی نیلی‌پور | | پاسخ‌دهنده = مهدی نیلی‌پور | ||
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[مهدی نیلی‌پور]]'''، در کتاب ''«[[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
#«'''[[انتظار]] در جهت [[گشایش]] امور شخصی:''' اولین و ضعیف‌ترین مراتب [[انتظار]]، [[انتظار]] به جهت [[گشایش]] در امور شخصی خود و [[فتح]] و [[فرج]] غصه‌ها و ناگواری‌های فردی می‌باشد، البته همین امور شخصی گاهی غصه‌های [[زندگی مادی]] و امور عادی خود است و گاهی دردها و غصه‌های [[معنوی]] که [[انسان]] در [[دل]] دارد و خواستار [[گشایش]] آن با [[فرج امام زمان]] {{ع}} است. وجود [[مبارک]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[توقیع]] شریفی که به [[محمد بن عثمان]] العمری ارسال داشت بعد از جواب سؤالات [[اسحاق بن یعقوب]] می‌فرمایند: "برای [[تعجیل در فرج]] بسیار [[دعا]] کنید که آن [[فرج]] خود شماست"<ref>{{متن حدیث|وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُمْ}}؛ الغیبة للطوسی، ص ۲۹۲.</ref>. در [[دعای افتتاح]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ الْمُمْ بِهِ شَعْثَنَا وَ اشْعَبْ بِهِ صَدْعَنَا وَ ارْتُقْ بِهِ فَتْقَنَا وَ كَثِّرْ بِهِ قِلَّتَنَا وَ أَعْزِزْ بِهِ ذِلَّتَنَا... وَ اجْبُرْ بِهِ فَقْرَنَا وَ سُدَّ بِهِ خَلَّتَنَا وَ يَسِّرْ بِهِ عُسْرَنَا وَ...}}<ref>"خداوندا پراکندگی ما را به وسیله او جمع کن و گسیختگی‌مان را دور کن و پریشانی‌ها را بدو پیوست کن و کمی ما را به وسیله او زیاد کن و [[ذلت]] ما را به وسیله او تبدیل به [[عزت]] کن و... [[فقر]] ما را به وسیله او جبران کن و شکاف و [[تفرقه]] ما را به او برطرف کن و [[سختی]] ما را به وسیله او آسان کن و..."</ref> | |||
# '''[[انتظار]] جهت [[گشایش]] در امور [[مؤمنین]]:''' دومین مرتبه [[انتظار]]، [[انتظار]] برای رفع مشکلات از [[جامعه]] ایمانی و آحاد [[مؤمنین]] و موحدین است، مشکلاتی که از جهت مادی و [[معنوی]]؛ [[دینی]] و دنیائی [[مؤمنین]] را محاصره نموده و آنان را در نوعی سرگردانی و بی‌سامانی قرار داده است. [[حضرت سجاد]] {{ع}} می‌فرمایند:"زمانی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند [[خداوند]] آفت را از [[شیعیان]] ما بزداید و دل‌های آنان را چون پاره‌های (سخت و تزلزل‌ناپذیر) کند و هر مرد آنان را [[قدرت]] [[چهل]] مرد دهد. آنان [[فرمانروا]] و سالار [[جهان]] خواهند بود" <ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْ شِيعَتِنَا الْعَاهَةَ وَ جَعَلَ قُلُوبَهُمْ كَزُبَرِ الْحَدِيدِ وَ جَعَلَ قُوَّةَ الرَّجُلِ مِنْهُمْ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ يَكُونُونَ حُكَّامَ الْأَرْضِ وَ سَنَامَهَا}}؛ میزان الحکمه، ح ۱۲۴۰.</ref>. [[حضرت باقر]] {{ع}} می‌فرمایند:"هر گاه زمان ما ([[ظهور]] ما) فرا رسد و [[مهدی]] ما بیاید، [[شیعه]] ما از شیر دلیرتر و از سر نیزه برنده‌تر خواهد بود..."<ref>{{متن حدیث|إِذَا وَقَعَ أَمْرُنَا وَ جَاءَ مَهْدِيُّنَا كَانَ الرَّجُلُ مِنْ شِيعَتِنَا أَجْرَى مِنْ لَيْثٍ وَ أَمْضَى مِنْ سِنَانٍ...}}؛ میزان الحکمة، ح ۱۲۳۲.</ref>. [[حضرت علی]] {{ع}} می‌فرمایند:"با [[مهدی]] ما [[حجت‌ها]] تمام می‌شود، او پایان‌بخش [[امامان]] و [[نجات‌بخش]] [[امت]] و منتهای [[نور]] است"<ref>{{متن حدیث|بِمَهْدِيِّنَا تَنْقَطِعُ الْحُجَجُ فَهُوَ خَاتَمُ الْأَئِمَّةِ وَ مُنْقِذُ الْأُمَّةِ وَ مُنْتَهَى النُّورِ}}؛ میزان الحکمه / ح ۱۱۶۶.</ref>. در [[دعای افتتاح]] چنین می‌خوانیم:"خدایا ما به سوی تو، از دوری پیغمبرمان (صلواتت بر او و بر آل او) و [[غایب]] بودن ولی‌مان شکایت می‌کنیم"<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا {{صل}} وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا}}.</ref>. همچنین در [[دعای عهد]] با [[امام زمان]] {{ع}}<ref>مفاتیح‌الجنان شیخ عباس قمی، ص ۹۰۴.</ref> می‌خوانیم:"خداوندا با حضور [[حضرت]] {{ع}} این گرفتاری را از این [[امت]] برطرف کن و [[ظهور]] او را برای ما نزدیک کن"<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ...}}.</ref> | |||
# '''[[انتظار]] در جهت [[گشایش]] امور آحاد انسانی:''' سومین مرتبه [[انتظار]]، [[انتظار]] برای [[گشایش]] در امور [[جامعه جهانی]] و همه آحاد و ساکنین [[زمین]] است، چرا که [[ظهور امام عصر]] {{ع}} نویدبخش [[امنیت]] و [[عدالت جهانی]] است و از [[برکات]] و آثار آن، همه اهل [[زمین]] برخوردار خواهند شد. [[حضرت باقر]] {{ع}} می‌فرمایند:"زمانی که [[قائم]] به پا خیزد، [[ایمان]] را به هر [[دشمن]] [[کینه‌توزی]] عرضه می‌کند، اگر از [[جان]] و [[دل]] [[ایمان]] نیاورد، گردنش زده می‌شود، یا همچون ذمیان امروز [[جزیه]] می‌پردازد و به کمر او زنار می‌بندد و آنان را از [[شهرها]]، به حومه‌ها و روستاها بیرون می‌کند"<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ الْقَائِمُ عَرَضَ الْإِيمَانَ عَلَى كُلِّ نَاصِبٍ فَإِنْ دَخَلَ فِيهِ بِحَقِيقَةٍ وَ إِلَّا ضَرَبَ عُنُقَهُ أَوْ يُؤَدِّيَ الْجِزْيَةَ كَمَا يُؤَدِّيهَا الْيَوْمَ أَهْلُ الذِّمَّةِ وَ يَشُدُّ عَلَى وَسَطِهِ الْهِمْيَانَ وَ يُخْرِجُهُمْ مِنَ الْأَمْصَارِ إِلَى السَّوَادِ}}؛ میزان الحکمة، ح ۱۲۴۸.</ref>. در [[دعای عهد]] با [[امام زمان]] {{ع}}<ref>مفاتیح‌الجنان شیخ عباس قمی، ص ۹۰۴.</ref> می‌خوانیم:"خداوندا او را [[پناهگاه]] [[بندگان]] مظلومت قرار بده..."<ref>{{متن حدیث|وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبَادِكَ...}}.</ref> | |||
# '''[[انتظار]] جهت [[گشایش]] امور جامدات، گیاهان و حیوانات:''' چهارمین مرتبه [[انتظار]]، [[انتظار]] برای [[گشایش]] در حیات حیوانات و گیاهان و جمادات است، چرا که با امر [[فرج]] در [[زمین]] و زمان و عالم نباتات و حیوانات نیز تحولات مثبت ایجاد خواهد شد و دامنه [[ظهور]] و شعاع [[نور]] آن شامل حال آنان نیز می‌گردد. همچنان‌که در [[عصر غیبت]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ}}. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: "او [[زمین]] را، همچنان که آکنده از [[ستم]] و [[بیداد]] شده، از [[عدل و داد]] پر می‌کند. [[آسمان]] از ریختن نزولاتش هیچ دریغ نمی‌ورزد و [[زمین]] از رویاندن گیاهانش" <ref>{{متن حدیث|فَيَمْلَأُهَا عَدْلاً و قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً فَلاَ تَمْنَعُ السَّمَاءُ شَيْئاً مِنْ قَطْرِهَا وَ لَا الْأَرْضُ مِنْ نَبَاتِهَا}}؛ میزان الحکمه / ح ۱۲۴۴.</ref>. [[حضرت علی]] {{ع}} فرمودند: "زمانی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند [[آسمان]] نزولات خود را فرو ریزد و [[زمین]] گیاهانش را برویاند و [[کینه]] و [[دشمنی]] از دل‌های [[بندگان]] رخت بربندد و درندگان و چرندگان با هم بسازند چندان که [[زنان]] [[زیور]] (زنبیل) به سر [[عراق]] را تا [[شام]] می‌پیمایند و جز بر علف و سبزه گام نمی‌نهند و هیچ درنده‌ای آنها را آشفته و هراسان نمی‌کند"<ref>{{متن حدیث|لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ ذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِمُ حَتَّى تَمْشِيَ الْمَرْأَةُ بَيْنَ الْعِرَاقِ وَ الشَّامِ لَا تَضَعُ قَدَمَيْهَا إِلَّا عَلَى نَبَاتٍ وَ عَلَى رَأْسِهَا زَنْبِيلُهَا لَا يُهَيِّجُهَا سَبُعٌ وَ لَا تَخَافُهُ}}؛ میزان الحکمه ح ۱۲۴۱.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} فرمودند: "[[قیامت]] برپا نمی‌شود تا زمانی که [[زمین]] از [[ستم]] و [[دشمنی]] آکنده شود، آنگاه مردی از [[خاندان]] من [[قیام]] کند و [[زمین]] را، همچنان که از [[ظلم و جور]] آکنده شده، از [[عدل و داد]] پر کند"<ref>{{متن حدیث|لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتِّي تَمْلَأُ الأَرضُ ظُلماً وَ عُدواناً، ثُمَّ يَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ عِتْرَتِي فَيَمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ عُدْوَاناً}}؛ میزان الحکمه ح ۱۱۷۰.</ref>. در [[دعای عهد]] با [[امام زمان]] {{ع}}<ref>مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی، ص ۹۰۴.</ref> می‌خوانیم: "خداوندا، به وسیله او سرزمین‌هایت را آباد کن و [[بندگان]] را زندگانی ([[حقیقی]]) ببخش"<ref>{{متن حدیث|وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلَادَكَ، وَ أَحْيِ بِهِ عِبَادَكَ}}.</ref>. | |||
# '''[[انتظار]] جهت [[گشایش]] امر [[انبیاء]] و [[اولیاء]]:''' پنجمین مرتبه [[انتظار]]، انتظار جهت [[گشایش]] غصه‌ها و دردهای [[اولیاء]] و [[انبیاء]] در گذشته [[تاریخ]] و [[شادمانی]] و [[فرج]] برای آنان است. در [[دعای ندبه]]، در همین رابطه، می‌خوانیم:"کجاست آن کسی که [[انتقام]] [[خون]] [[پیامبران]] و [[فرزندان]] آنها را می‌گیرد"<ref>{{متن حدیث|أَيْنَ الطَّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِيَاءِ وَ أَبْنَاءِ الْأَنْبِيَاءِ}}.</ref> | |||
# '''[[انتظار]] جهت [[گشایش]] در امور [[آل محمد]] {{صل}}:''' ششمین مرتبه [[انتظار]]، [[انتظار]] برای [[گشایش]] امر [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[ائمه معصومین]] {{عم}} و [[مستضعفین]] واقعی است، چرا که با [[ظهور امام عصر]] {{ع}} [[دولت کریمه]] [[اهل بیت]] {{عم}} تشکیل خواهد شد و بازگشت مجدد آنان به [[دنیا]] با [[رجعت]] شروع خواهد گشت؛ به عبارتی [[فرج]] [[امام عصر]] {{ع}} [[فرج]] [[آل محمد]] {{صل}} است و موجب [[شادمانی]] [[رسول الله]] {{صل}} و [[اهل بیت]] او {{عم}} خواهد شد. آری تا [[ظهور امام زمان]] {{ع}} اتفاق نیفتد، همچنان [[اهل بیت]] {{عم}} در [[استضعاف]] و [[مظلومیت]] به سر می‌برند. [[مفضل بن عمر]] می‌گوید: از [[امام صادق]] {{ع}} شنیدم که فرمود:"[[رسول خدا]] {{صل}} نظری به [[علی]] و [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} افکند و گریست و فرمود: شما [[مستضعفان]] بعد از [[وفات]] من هستید، [[مفضل]] گوید: عرض کردم یا ابن [[رسول الله]] معنی آن چیست؟ فرمود: یعنی شما [[امامان]] بعد از من هستید، چون [[خداوند]] می‌فرماید: "و می‌خواهیم بر آنان که در [[زمین]] به [[ضعف]] کشیده شده‌اند، [[تفضل]] نمائیم و آنان را [[پیشوایان]] و [[وارثان]] [[حکومت حق]] سازیم". پس این [[آیه]] در مورد ما [[اهل بیت]] تا [[روز قیامت]] جاری است"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} نَظَرَ إِلَى عَلِيٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ {{عم}} فَبَكَى وَ قَالَ: أَنْتُمُ الْمُسْتَضْعَفُونَ بَعْدِي؛ قَالَ الْمُفَضَّلُ: فَقُلْتُ لَهُ: مَا مَعْنَى ذَلِكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ قَالَ: مَعْنَاهُ أَنَّكُمُ الْأَئِمَّةُ بَعْدِي. إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ:}} {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ فَهَذِهِ الْآيَةُ جَارِيَةٌ فِينَا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ تفسیر نورالثقلین، ج ۶ / ص ۳۱۱.</ref>. همچنین در [[کتاب الغیبه]] [[شیخ طوسی]] آمده که از [[امیرالمؤمنین]] [[روایت]] شده است در مورد قول [[خداوند متعال]] {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}} فرمودند: "ایشان [[اهل بیت]] [[محمد]] {{صل}} هستند که [[خداوند]] [[مهدی]] آنان را بعد از رنجیدن آنها ([[استضعاف]] آنها) می‌آورد سپس آنان را [[عزت]] می‌بخشد و [[دشمنان]] آنها را ذلیل می‌سازد"<ref>{{متن حدیث|هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ يَبْعَثُ اللَّهُ مَهْدِيَّهُمْ بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَيُعِزُّهُمْ وَ يُذِلُّ عَدُوَّهُمْ}}؛ تفسیر نورالثقلین / ج ۵ ص ۳۱۱.</ref>. همچنین در [[دعای ندبه]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|أَيْنَ الطَّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلَاءَ}}<ref>"کجاست آن کسی که [[انتقام]] [[خون]] کشته [[کربلا]] ([[امام حسین]] {{ع}}) را بگیرد"</ref> و یا در [[دعای عهد]] با [[امام زمان]] {{ع}} می‌خوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ سُرَّ نَبِيَّكَ مُحَمَّداً {{صل}} بِرُؤْيَتِهِ وَ مَنْ تَبِعَهُ عَلَى دَعْوَتِهِ وَ ارْحَمِ اسْتِكَانَتَنَا بَعْدَهُ، اللَّهُمَّ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ...}}<ref>"خداوندا پیامبرت {{صل}} و [[پیروان]] او را به دیدارش شادمان کن و پس از او به [[بیچارگی]] ما رحم کن، خداوندا با حضورش این گرفتاری را از این [[امت]] برطرف کن و...".</ref>. در دعای [[امام حسن عسکری]] {{ع}} در قنوت آمده است:"بار خدایا و به درستی که [[حق]] ما پس از تقسیم شدن در دست غاصبان دست به دست گشت و [[حکومت]] ما پس از [[مشورت]] به چیره شدن و زورمندی ([[دشمنان]]) واقع شد و پس از آنکه [[برگزیده]] [[امت]] بودیم [[میراث]] آنها شدیم که وسایل لهو و بازیگری با سهم [[یتیم]] و محتاج و بیوه خریداری گردید و [[اهل ذمه]] بر [[مردم]] [[مؤمن]] [[حکومت]] یافتند و [[فاسقان]] هر [[قبیله]] عهده‌دار امور آنان گشتند که نه دفاع‌کننده‌ای هست تا آنها را از [[هلاکت]] دور سازد و نه [[سرپرستی]] که به آنان با دیده مهر بنگرد و نه [[صاحب]] [[مهربانی]] که جگر تفدیده را از [[گرسنگی]] برهاند و آن را سیر کند، پس آنان با [[خواری]] در خانه گمشده‌ای واقع شده‌اند و گرفتار [[فقر]] و همنشین [[اندوه]] و [[ذلت]] می‌باشند"<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ قَدْ عَادَ فَيْئُنَا دُولَةً بَعْدَ الْقِسْمَةِ وَ إِمَارَتُنَا غَلَبَةً بَعْدَ الْمَشُورَةِ وَ عُدْنَا مِيرَاثاً بَعْدَ الِاخْتِيَارِ لِلْأُمَّةِ فَاشْتُرِيَتِ الْمَلَاهِي وَ الْمَعَازِفُ بِسَهْمِ الْيَتِيمِ وَ الْأَرْمَلَةِ وَ حَكَمَ فِي أَبْشَارِ الْمُؤْمِنِينَ أَهْلُ الذِّمَّةِ وَ وَلِيَ الْقِيَامَ بِأُمُورِهِمْ فَاسِقُ كُلِّ قَبِيلَةٍ فَلَا ذَائِدٌ يَذُودُهُمْ عَنْ هَلَكَةٍ وَ لَا رَاعٍ يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ بِعَيْنِ الرَّحْمَةِ وَ لَا ذُو شَفَقَةٍ يُشْبِعُ الْكَبِدَ الْحَرَّى مِنْ مَسْغَبَةٍ فَهُمْ أُولُو ضَرَعٍ بِدَارٍ مَضِيعَةٍ وَ أُسَرَاءُ مَسْكَنَةٍ وَ حُلَفَاءُ كَآبَةٍ وَ ذِلَّةٍ}}؛ صحیفة مهدیه / ص ۱۶۳.</ref>. | |||
# '''[[انتظار]] جهت [[گشایش]] امور ملکوتیان:''' هفتمین مرتبه [[انتظار]]، [[انتظار]] برای [[گشایش]] غصه‌ها و [[اندوه]] [[فرشتگان]] و ملکوتیان می‌باشد، چرا که [[مصائب]] [[اولیاء]] [[الهی]] و به ویژه [[مصیبت]] [[حضرت]] [[سیدالشهداء]] {{ع}} آنان را غم‌زده و رنجور ساخته و آنان در [[انتظار]] [[گشایش]] امر هستند. [[امام باقر]] {{ع}} در جواب [[ابوحمزه ثمالی]] که از [[علت]] نام‌گذاری آن [[حضرت]] به [[قائم]] پرسید، فرمودند: "چون جدم [[حسین]] {{ع}} کشته شد [[فرشتگان]] با [[گریه]] و فغان به درگاه [[خداوند عزوجل]] فریاد برآوردند که:ای خدای و سرور ما! آیا از کسی که [[برگزیده]] تو و [[فرزند]] [[برگزیده]] تو و بهتر آفریده تو را می‌کشد چشم می‌پوشی؟ [[خداوند عزوجل]] به آنان [[وحی]] فرمود که: [[فرشتگان]] من آرام گیرید، به [[عزت]] و جلالم [[سوگند]] که از آنان [[انتقام]] خواهم گرفت گرچه زمانش به طول انجامد. آنگاه [[خداوند]] [[امامان]] [[نسل]] [[حسین]] {{ع}} را به [[فرشتگان]] نشان داد و [[فرشتگان]] بدان شادمان گشتند. در میان آنان یکی [[ایستاده]] بود و [[نماز]] می‌خواند. [[خداوند]] فرمود: با این [[قائم]] از آنان [[انتقام]] می‌گیرم"<ref>{{متن حدیث|لَمَّا قُتِلَ جَدِّيَ الْحُسَيْنُ {{ع}} ضَجَّتِ الْمَلَائِكَةُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِالْبُكَاءِ وَ النَّحِيبِ وَ قَالُوا: إِلَهَنَا وَ سَيِّدَنَا! أَ تَغْفُلُ عَمَّنْ قَتَلَ صَفْوَتَكَ وَ ابْنَ صَفْوَتِكَ وَ خِيَرَتَكَ مِنْ خَلْقِكَ؟! فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِمْ: قَرُّوا مَلَائِكَتِي، فَوَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَأَنْتَقِمَنَّ مِنْهُمْ وَ لَوْ بَعْدَ حِينٍ. ثُمَّ كَشَفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ {{ع}} لِلْمَلَائِكَةِ فَسُرَّتِ الْمَلَائِكَةُ بِذَلِكَ، فَإِذَا أَحَدُهُمْ قَائِمٌ يُصَلِّي فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِكَ الْقَائِمِ أَنْتَقِمُ مِنْهُمْ}}؛ میزان الحکمه، ح، ۱۱۵۸.</ref>. | |||
# '''[[انتظار]] جهت [[گشایش]] در امور [[امام زمان]] {{ع}}:''' [[انتظار ظهور]] برای [[گشایش]] غصه‌ها و دردهای خود [[امام زمان]] {{ع}} و [[شادمانی]] [[قلب]] آن بزرگوار، چرا که [[قلب]] [[امام عصر]] {{ع}} در [[دوران غیبت]] نقطه مرکزی بزرگ‌ترین و عظیم‌ترین [[مصائب]] و دردهاست، به طوری که: | |||
## در [[دوران غیبت]] که [[حق]] [[ولایت]] و [[حکومت]] به دست شرورترین [[انسانها]] [[غصب]] شده، [[دین]] و [[احکام الهی]] مورد [[هجوم]] قرار گرفته و [[بهترین]] [[پیروان]] ایشان در سخت‌ترین شرایط [[زندگی]] می‌نمایند. یکی از [[علماء]] و [[اهل دل]] می‌فرمودند: اگر از [[حضرت علی]] {{ع}} ۲۱ سال [[غصب]] [[حکومت]] و [[ولایت]] [[سیاسی]] شده و ایشان در [[استضعاف]] و مشکلات فراوان بودند به شکلی که خود [[حضرت]] فرمودند:"[[صبر]] کردم در حالی که در چشم خار و در گلویم استخوانی بود"<ref>{{متن حدیث|فَصَبَرْتُ وَ فِي الْعَيْنِ قَذًى وَ فِي الْحَلْقِ شَجًا}}؛بحارالانوار، ج ۲۹، ص ۵۱۲.</ref>. [[امام زمان]] {{ع}} بیش از ۱۱۰۰ سال است که در این حالت به سر می‌برد، او داغدار [[مصائب]] همه [[انبیاء]] و [[اولیاء]] و از جمله داغدار [[مصائب]] مادرشان [[حضرت زهرا]] {{س}} و جد بزرگوارشان [[امام حسین]] {{ع}} هستند و داغ این بزرگواران را به [[دل]] دارند. | |||
## [[حق]] [[ولایت]] و [[حکومت]] خود را [[غصب]] شده می‌بیند. | |||
## تاراج [[ثروت‌ها]] و [[حقوق]] شرعی مانند [[خمس]] و [[فدک]] و... را [[شاهد]] است. | |||
## [[فتنه‌ها]] و [[خونریزی‌ها]] و [[بی‌عدالتی‌ها]] را می‌بیند. | |||
## [[گناهان]] و [[معاصی]] همه [[انسانها]] از جمله [[شیعیان]] او را [[آزار]] می‌دهد. | |||
## از تحریفات [[دینی]]، فرقه‌سازی‌ها و [[مکاتب انحرافی]] خبر دارد. | |||
## تعطیلی [[احکام الهی]] و حدود و [[قوانین]] شرعی را [[شاهد]] است. | |||
## از حال [[دانشمندان]] و علمای [[منحرف]] و [[دنیا]] زده خبردار است. | |||
## [[پیروان]] و [[شیعیان]] خود را بی‌سرپرست نظاره می‌کند. | |||
## [[پیشرفت]] [[کفر]] و [[نفاق]] و سرعت و پیروزی‌های ظاهری آنان را می‌بیند. | |||
## از عمق [[شرک]] و ریاکاری و جریانات ضد [[توحیدی]] خبر دارد. | |||
و ده‌ها و صدها اتفاق و حادثه ناگوار را نظاره‌گر است که هر یک به تنهایی ایشان را سخت آزرده خاطر می‌سازد. آری بالاترین حالت [[انتظار]] و مقدس‌ترین و عمیق‌ترین نوع [[انتظار]] در خود [[حضرت]] وجود دارد، چرا که از [[علم]] و اشراف کامل به احوال هستی برخوردار است و [[روحیه]] اصلاح‌گری و عزت‌طلبی در [[روح]] بلند او موج می‌زند» <ref>[[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص 22-30.</ref>. | |||
}} | |||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. خانم هاشمی؛ | | عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. خانم هاشمی؛ | ||
| تصویر = 10037862.jpg| | | تصویر = 10037862.jpg | ||
| پاسخ‌دهنده = خدیجه هاشمی | |||
| پاسخ = خانم '''[[خدیجه هاشمی]]'''، در کتاب ''«[[مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر ۱ (کتاب)|مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
«یک عمل خاص - بسته به شرایط و حالات مختلفی که فاعل آن دارد - می‌تواند ارزش‌های مختلفی نزد [[خداوند]] داشته باشد. عوامل گوناگونی بر [[میزان]] [[ارزش]] یک عمل تأثیر دارد که در رأس همه آنها [[نیت]] است. یک عمل اگر با نیت‌های مختلف انجام شود، در [[حقیقت]] [[اعمال]] مختلفی انجام شده است که هر کدام ارزشی غیر از دیگری دارد. به همین [[دلیل]] [[انتظار فرج]] مراتب مختلفی دارد: | |||
# اولین مرتبه این است که مؤمنی از گرفتاری‌های شخصی خود به ستوه آمده و در [[انتظار فرج]] [[الهی]] باشد. چنین شخصی همه [[فکر]] و همتش خلاصی از گرفتاریهایش است و به غیر از خود توجه خاصی به سایر [[گرفتاران]] ندارد. اینکه [[انسان]] رفع گرفتاریهایش را از [[خدا]] بخواهد و خلاصی از آنها را در [[ظهور امام عصر]] بداند بسیار ارزشمند است، و در مقایسه با آن که در گرفتاری‌های خود به [[خدا]] توجه نمی‌کند یا رفع آن را در [[ظهور امام]] نمی‌بیند، از رتبه ایمانی بسیار بالایی برخوردار است؛ ولی در عین حال چون فقط خودش را می‌بیند و تنها به [[سعادت]] خویش می‌اندیشد از این لحاظ رتبه والایی ندارد. | |||
# دومین مرتبه این است که [[مؤمن]] به خاطر گرفتاری همه [[مؤمنان]] در روی کره [[زمین]]، [[ظهور]] [[حضرت بقیة الله]] را [[انتظار]] می‌کشد. چنین فردی [[یقین]] دارد که راه [[نجات]] کامل [[مؤمنان]] از [[سختی‌ها]] و ناراحتی‌های [[دوران غیبت]] همانا [[ظهور]] [[امام غایب]] است، لذا [[رنج‌ها]] و گرفتاری‌های [[مؤمنان]]، او را [[رنج]] می‌دهد و برای [[فرج]] آنها در [[انتظار ظهور]] به سر می‌برد. این حالت نسبت به حالت قبلی در رتبه بالاتری است و فضیلتی که [[انتظار فرج]] برای این فرد دارد بیش از کسی است که فقط به [[فکر]] مشکلات خودش است. | |||
# مرتبه سوم این است که [[مؤمن]] نه فقط به مشکلات و گرفتاری‌های اهل [[ایمان]] توجه داشته باشد، بلکه به [[فکر]] همه [[مظلومان]] و [[مستضعفان]] عالم باشد و رهایی آنها را با [[فرج حضرت مهدی]] از [[خداوند]] طلب کند. [[امام عصر]] متعلق به همه انسان‌هاست و درست است که برخی [[انسانها]]، نه شناختی از [[امام زمان]] دارند و نه در گرفتاری‌های خود به [[ظهور]] ایشان می‌اندیشند؛ ولی [[مؤمنان]] می‌دانند که [[امام]] آنها با [[ظهور]] خویش نه فقط [[شیعیان]] را بلکه همه انسان‌های [[ستم]] دیده و [[رنج]] کشیده را از [[ظلم]] [[مستکبران]] و [[زورگویان]] عالم [[نجات]] می‌بخشد. در دعای بسیار [[زیبایی]] که از [[حضرت]] [[امام صادق]] به نام [[دعای عهد]] به ما رسیده است، چنین می‌خوانیم: {{متن حدیث|وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبَادِكَ وَ نَاصِراً لِمَنْ لَا يَجِدُ لَهُ نَاصِراً غَيْرَكَ}}؛ خداوندا ایشان [[امام زمان]] را [[پناه]] [[بندگان]] [[ستم]] دیده خود و [[یاور]] کسانی قرار ده که جز تو [[یاری]] ندارند. در این عبارت [[امام]] برای همه [[بندگان]] [[مظلوم]] [[خداوند]] - چه [[مؤمن]] و چه غیر [[مؤمن]] - و همه کسانی که [[یار]] و یاوری جز [[پروردگار]] عالم ندارند، [[دعا]] کرده‌اند و رهایی آنها از ستمی که به ناحق بر ایشان می‌رود، با [[ظهور امام عصر]] درخواست کرده‌اند. پس [[مؤمن]] باید سطح خواست خود را بالاتر آورده و [[انتظار]] [[گشایش]] در امور همه [[مستضعفان]] عالم را داشته باشد. | |||
# رتبه بالاتر از مراتب قبلی این است که [[مؤمن]] فقط به رهایی انسان‌های [[مظلوم]] عالم نیندیشد، بلکه [[ظهور امام]] خود را برای [[رفع گرفتاری]] از همه مخلوقات [[الهی]] اعم از [[انسانها]] و غیر [[انسانها]] بخواهد، غیر [[انسانها]] شامل [[فرشتگان]]، جنیان، حیوانات، گیاهان و جمادات. [[اعتقاد]] قطعی [[شیعه]] این است که [[ظهور امام زمان]] [[فرج]] موجودات را در بر دارد. در [[حدیثی]] از [[حضرت علی]] است که فرمودند: وقتی [[قائم]] ما [[اهل بیت]] [[قیام]] کند، [[آسمان]] [[باران]] خود را (به طور کامل) فرو می‌ریزد و [[زمین]] گیاهانش را (در سطح وسیع و فراگیر) می‌رویاند... و حیوانات درنده و اهلی با یکدیگر [[سازش]] می‌کنند<ref>{{متن حدیث| لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا..... وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِمُ}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲ ص ۳۱۶.</ref>؛ کار به آنجا می‌رسد که [[زمین]] به [[نور]] [[وجود امام]]، [[نورانی]] می‌شود. [[خدای متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا}}<ref>«و زمین (رستخیز) به نور پروردگارش تابناک می‌گردد» سوره زمر، آیه ۶۹.</ref>. [[امام صادق]] در توضیح [[آیه شریفه]] فرموده‌اند: منظور از [[رب]] [[زمین]]، [[امام]] روی [[زمین]] است<ref>{{متن حدیث|رَبُّ الْأَرْضِ يُعْنَى إِمَامُ الْأَرْضِ}}؛ تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۲۴.</ref>. در اینجا از [[وجود مقدس امام زمان]] به رب‌الارض تعبیر شده است. [[رب]] در لغت به معنای صاحب‌اختیار و [[سرپرست]] می‌باشد و منظور از [[رب]] [[زمین]] در أیة شریفه، [[صاحب]] [[اختیار]] [[زمین]] -که همانا وجود [[مقدس]] [[امام زمان]] است - می‌باشد. [[امام صادق]] در توضیح بیشتر درباره [[آیه مبارکه]] فرموده‌اند: چون [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[زمین]] به [[نور]] [[صاحب]] [[اختیار]] آن [[نورانی]] شده و [[بندگان]] از [[روشنایی]] [[خورشید]] بی‌نیاز می‌گردند و تاریکی‌ها از بین می‌رود... و [[زمین]] گنج‌های خود را آشکار می‌کند به طوری که [[مردم]] آنها را بر روی [[زمین]] مشاهده می‌کنند<ref>{{متن حدیث|إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ اسْتَغْنَى الْعِبَادُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَ ذَهَبَتِ الظُّلْمَةُ... وَ تُظْهِرُ الْأَرْضُ كُنُوزَهَا حَتَّى يَرَاهَا النَّاسُ عَلَى وَجْهِهَا}}؛ ارشاد، شیخ مفید، ج ۲، ص ۳۸۱.</ref>؛پس [[ظهور امام زمان]]، همه [[دنیا]] و ساکنان آن را متحول می‌سازد و [[زمین]] را [[نورانی]] و پر [[برکت]] می‌گرداند. اگر مؤمنی برای [[فرج]] همه [[دنیا]] و [[عالم هستی]] [[انتظار ظهور]] مولایش را از جانب [[خداوند]] داشته باشد، [[عبادت]] بزرگی انجام داده و رتبه [[انتظار]] فرجش از مراتب قبل بالاتر است. چنین مؤمنی فقط به خودش و سایر [[مؤمنان]] و [[مظلومان]] عالم نمی‌اندیشد بلکه [[فرج]] و [[سعادت]] همه مخلوقات [[خداوند]] را در نظر دارد. | |||
# مرتبه پنجم در [[انتظار فرج]] از همه مراتب قبلی بالاتر و با فضیلت‌تر است و در عین آن که همه آنها را شامل می‌شود، بسیار کاملتر و در پیشگاه [[الهی]] [[عبادت]] با عظمت‌تری محسوب می‌شود. این مرتبه را می‌توان بالاترین درجه [[انتظار فرج]] برای [[مؤمنان]] و [[منتظران]] [[حضرت]] دانست. این مرتبه از آن کسی است که [[فرج]] [[امام عصر]] را به خاطر خود ایشان از [[خداوند]] طلب می‌کند و در [[انتظار]] [[رفع گرفتاری]] از خود [[امام]] باشد.[[فرج]] ایشان و سرور و خوشحالی حضرتش در مقایسه با [[فرج]] سایرین نزد [[خداوند]] عبادتی با فضیلت‌تر است.[[رنج‌ها]] و گرفتاری‌های [[امام زمان]] در [[زمان غیبت]] - برای [[رضای خدا]] و خاطر [[مؤمنان]] - بیش از هر کس دیگری است. آن [[حضرت]] به عنوان تنها باقیمانده [[خاندان]] [[عصمت]] و [[طهارت]] در رأس همه [[مظلومان]] عالم قرار دارد و ظلمی که به ایشان می‌رود بیش از ظالمهای دیگر در عالم است. در [[زیارت]] [[حضرت امیرالمؤمنین]] می‌خوانیم:[[سلام]] بر تو ای [[ولی خدا]]. [[شهادت]] می‌دهم که تو [[اولین مظلوم]] و اولین کسی هستی که [[حق]] او را [[غصب]] کرده‌اند. <ref>{{عربی|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ [أَنْتَ] أَوَّلُ مَظْلُومٍ وَ أَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقَّهُ}}؛ کامل الزیارت، باب ۱۱، ح ۲.</ref>؛ [[قدر]] و [[منزلت]] [[حضرت ولی عصر]] در پیشگاه [[خداوند]] بالاتر و [[برتر]] از همه مخلوقات است. بنابراین اگر کسی [[انتظار فرج]] ایشان را به خاطر خود ایشان داشته باشد بالاترین درجه این [[عبادت]] را انجام داده است»<ref>[[خدیجه هاشمی|هاشمی، خدیجه]]، [[مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر ۱ (کتاب)|مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر]]، ص 34-40.</ref>. | |||
}} | |||
== پرسش‌های وابسته == | |||
{{پرسمان انتظار فرج}} | {{پرسمان انتظار فرج}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:پرسش]] | |||
[[رده:پرسمان مهدویت]] | |||
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]] | [[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]] | ||
[[رده:پرسش‌های مربوط به انتظار فرج]] | [[رده:پرسش‌های مربوط به انتظار فرج]] | ||