مکان ظهور امام مهدی کجاست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]

| تصویر = 7626626268.jpg

| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] /  [[عصر ظهور امام مهدی]] / [[کلیات عصر ظهور]] /  [[مکان ظهور امام مهدی]]  

| مدخل اصلی = [[محل ظهور امام مهدی]]

| مدخل وابسته =  

| تعداد پاسخ = ۱۲

'''مکان [[ظهور امام مهدی]] {{ع}} کجاست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

== عبارت‌های دیگری از این پرسش ==

* اولین مکانی که [[امام مهدی]] {{ع}} در آنجا [[ظهور]] می‌کند کجاست؟

* [[امام مهدی]] {{ع}} از کجا [[ظهور]] می‌کند؟

* [[امام مهدی]] در کدام نقطه از [[جهان]] [[ظهور]] می‌کنند؟

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:769540432.jpg|100px|راست|بندانگشتی|[[عبدالله جوادی آملی]]]]

آیت‌‌الله '''[[عبدالله جوادی آملی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]»'' در این‌باره گفته است:

«بر اساس [[روایات]] [[عترت طاهره]] {{عم}} [[شمس]] [[جمال]] [[مهدوی]]، از شهر [[مکه]] در کنار [[کعبه]]، و در حالی طلوع خواهد کرد که میان [[رکن و مقام]] [[ایستاده]] و [[جبرئیل]] [[مردم]] را به [[بیعت]] با او که همانا [[بیعت]] با خداست فرامی‌خواند و وی نیز با فریاد "أنا [[بقیةالله]]" صدای مبارکش را به گوش جهانیان می‌رساند: {{عربی|"فَإِذَا خَرَجَ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَى اَلْكَعْبَةِ وَ اِجْتَمَعَ إِلَيْهِ ثَلَثُمِائَةِ وَ ثَلَثَةَ عَشَرَ رَجُلاً فَأَوَّلُ مَا يَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ اَلْآيَةُ {{متن قرآن|بَقِيَّةُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ}} ثُمَّ يَقُولُ: أَنَا بَقِيَّةُ اَللَّهِ وَ حُجَّتُهُ وَ خَلِيفَتُهُ عَلَيْكُمْ فَلاَ يُسَلِّمُ إِلَيْهِ مُسَلِّمٌ إِلاَّ قَالَ: اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اَللَّهِ فِي أَرْضِهِ"}}<ref>کمال الدین، ج۱، ص ۴۴۷.</ref>؛ «و نیز: {{عربی|"أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ كَأَنِّي بِالْقَائِمِ يَوْمَ عَاشُورَاءَ يَوْمَ اَلسَّبْتِ قَائِماً بَيْنَ اَلرُّكْنِ وَ اَلْمَقَامِ بَيْنَ يَدَيْهِ جَبْرَئِيلُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يُنَادِي اَلْبَيْعَةَ لِلَّهِ"}}<ref>الغیبه، طوسی، ص۴۵۳؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۹۰.</ref>؛ «گویا [[قائم]] {{ع}} را می‌بینم که در [[روز عاشورا]] که روز شنبه خواهد بود،بین رکن و [[مقام]] ابراهیم ایستاده و جبرئیل در پیشاپیش ایشان ندا می‌کند که بیعت برای خداست» برخی روایاتِ [[معصومان]]، حجر اسود را تکیه‌گاه آن [[حضرت]] در گاه حضور معرفی کرده‌اند که با بیان سابق منافاتی نخواهد داشت: قال الصادق {{ع}}: {{عربی|"...وَ إِلَى ذَلِكَ اَلْمَقَامِ يُسْنِدُ اَلْقَائِمُ ظَهْرَهُ"}}<ref>الکافی، ج۴، ص۱۸۵.</ref>؛ «و [[حضرت قائم]] {{ع}} همان مکان تکیه می‌دهد...»

از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] گردیده است که "حطیم" (فاصله میان حجراسود و درب [[کعبه]]) [[جایگاه]] [[نزول]] [[جبرئیل]] در نزد [[امام عصر]] {{ع}} در [[هنگام ظهور]] است و می‌افزاید که او اولین بیعت‌کننده با [[امام عصر]] {{ع}} خواهد بود: {{عربی|"إِذَا أَذِنَ اَللَّهُ عَزَّ اِسْمُهُ لِلْقَائِمِ فِي اَلْخُرُوجِ صَعِدَ اَلْمِنْبَرَ فَدَعَا اَلنَّاسَ إِلَى نَفْسِهِ وَ نَاشَدَهُمْ بِاللَّهِ وَ دَعَاهُمْ إِلَى حَقِّهِ وَ أَنْ يَسِيرَ فِيهِمْ بِسِيرَةِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ يَعْمَلَ فِيهِمْ بِعَمَلِهِ فَيَبْعَثُ اَللَّهُ جَلَّ جَلاَلُهُ جَبْرَئِيلَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ حَتَّى يَأْتِيَهُ فَيَنْزِلَ عَلَى اَلْحَطِيمِ يَقُولُ إِلَى أَيِّ شَيْءٍ تَدْعُو فَيُخْبِرُهُ اَلْقَائِمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيَقُولُ جَبْرَئِيلُ أَنَا أَوَّلُ مَنْ يُبَايِعُكَ..."}}<ref>الارشاد، ج۲، ص ۳۸۲ ـ ۳۸۳.</ref>؛ «آنگاه که [[خداوند]] بحضرت [[قائم]] {{ع}} اجازۀ [[خروج]] دهد،آن جناب به [[منبر]] رود و [[مردم]] را به‌سوی خویش [[دعوت]] کند،و بخدا سوگندشان دهد، و به‌حق خویش آنان را بخواند، و با اینکه در میان آنان بروش [[رسول خدا]] [[رفتار]] کند،و بکردار آن جناب عمل کند،آنگاه [[خداوند]] [[جبرئیل]] را می‌فرستد که نزد او بیاید و او در [[حجر اسماعیل]] نزد آن [[حضرت]] بیاید و بگوید: بچه چیز [[مردم]] را می‌خوانی‌؟ [[حضرت قائم]] [[دعوت]] خود را باو خبر دهد، [[جبرئیل]] گوید: من نخستین کس هستم که با تو [[بیعت]] نمایم...»

[[مکه]] نه تنها محل [[ظهور]] بلکه آغازین قیامگاه اوست، زیرا آن [[حضرت]] [[پس از ظهور]]، حاکمی را بر [[مکه]] می‌گمارد و خود به انجام دادن [[رسالت]] جهانی‌اش [[اقدام]] خواهد کرد: {{عربی|"يُبَايَعُ اَلْقَائِمُ بِمَكَّةَ عَلَى كِتَابِ اَللَّهِ وَ سُنَّةِ رَسُولِهِ وَ يَسْتَعْمِلُ عَلَى مَكَّةَ ثُمَّ يَسِيرُ نَحْوَ اَلْمَدِينَةِ..."}}<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۸.</ref>. شاید سر [[ظهور]] آن [[حضرت]] از کنار [[کعبه]] این باشد که [[کعبه]] محور [[پایداری]] توده [[انسان‌ها]] برای امتثال [[دستور]] [[حق]] و پرهیز از [[باطل]] و ستیز با [[ظلم و جور]] است: {{متن قرآن|جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ}}<ref>سوره مائده، آیه ۹۷.</ref>؛ [[خدا]] [[کعبه]]، [[بیت الحرام]] را برای نگهبانی [[مردم]] قرار داد. ستون این [[قیام]] و مقاومتِ مردمی در برابر [[ظالمان]] فرومایه، قوام و حیات [[کعبه]] و ادامه امر آن است، چنان‌که [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: تا زمانی که [[کعبه]] برپاست، [[دین]] نیز ماندگار است: {{عربی|"لاَ يَزَالُ اَلدِّينُ قَائِماً مَا قَامَتِ اَلْكَعْبَةُ "}}<ref>الکافی، ج۴، ص۲۷۱.</ref>؛ تا آن زمان که [[کعبه]] [[قائم]] باشد [[دین]] [[قائم]] است.

بر این اساس، حیات [[کعبه]]، بقای [[دین]] است و [[مردم]] با حیات [[دین]] به زندگی‌ای عاقلانه زنده‌اند و چون [[کعبه]] کنار رود یا خراب شود، [[دین]] می‌میرد و [[مردم]] نیز با [[مرگ]] [[دین]] خواهند مرد. مبنای تمام این سخنان [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ}} است و چه بسا [[راز]] آغاز [[انقلاب جهانی]] [[امام عصر]] {{ع}} از کنار [[کعبه]] همین معنا باشد، چرا که [[کعبه]] یعنی محور [[قیام]] و قوام [[جوامع]] انسانی و [[ظهور]] و [[انقلاب]] آن [[حضرت]] نیز قیامی الهی به گستردگی تمام [[جهان]] [[بشریت]] است که قوام [[انسانیت]] [[جوامع]] انسانی وابسته به اوست.

گفتنی است که آن [[حضرت]] از امداد ویژه الهی نیز برخوردار است، به گونه‌ای که [[خداوند]] کار او را یک شبه [[اصلاح]] می‌کند: {{عربی|" وَ هُوَ قَائِمُنَا يُصْلِحُ اَللَّهُ أَمْرَهُ فِي لَيْلَةٍ وَاحِدَةٍ"}}<ref>کمال الدین، ج۱، ص ۴۳۳ ـ ۴۳۴.</ref>؛ «و او [[قائم]] ما اهل بیت است و [[خداوند]] [[مقدمات ظهور]] او را در یک شب فراهم خواهد کرد.» و [[زمین]] برای او درنوردیده می‌شود و هر مشکلی برایش آسان می‌گردد و اصحابش که ۳۱۳ نفرند از دورترین نقاط عالم به دور او گرد می‌آیند: {{عربی|"وَ هُوَ اَلَّذِي تُطْوَى لَهُ اَلْأَرْضُ وَ يُذَلُّ لَهُ كُلُّ صَعْبٍ يَجْتَمِعُ إِلَيْهِ مِنْ أَصْحَابِهِ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلاَثُمِائَةٍ وَ ثَلاَثَةَ عَشَرَ رَجُلاً مِنْ أَقَاصِي اَلْأَرْضِ "}}<ref>منتخب الانوار، ص۱۷۶؛ بحار الانوار، ج۵۱، ص۱۵۷.</ref>؛ «و آن [[قائم]] است که زمین [[منتظر]] قدوم مسرّت و میمنت [[لزوم]] اوست و هر صعب [[جهان]] بر آن [[حضرت]] به‌غایت آسان گردد و هنگام [[خروج]] و [[ظهور]] آن سرور [[اصحاب]] او چون بعدد اهل [[بدر]] که آن سیصد و سیزده نفرند رسد. البتّه آن [[امام]] الجنّ‌ و البشر ظاهر گردد و آن [[جماعت]] از أقاصی بلاد زمین در مکان که آن [[حضرت]] بود حاضر گردند» و آن‌چنان که [[حضرت صادق]] {{ع}} فرموده‌اند، [[زمین]] برای او آنچنان مسطح می‌گردد که گویی تمام عالم در کف دست‌های مبارک اوست و وی از کوچک‌ترین حادثه در آن باخبر خواهد بود: {{عربی|" إِنَّهُ إِذَا تَنَاهَتِ اَلْأُمُورُ إِلَى صَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ رَفَعَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى كُلَّ مُنْخَفِضٍ مِنَ اَلْأَرْضِ وَ خَفَّضَ لَهُ كُلَّ مُرْتَفِعٍ مِنْهَا حَتَّى تَكُونَ اَلدُّنْيَا عِنْدَهُ بِمَنْزِلَةِ رَاحَتِهِ فَأَيُّكُمْ لَوْ كَانَتْ فِي رَاحَتِهِ شَعْرَةٌ لَمْ يُبْصِرْهَا"}}<ref>کمال الدین، ج۲، ص ۳۹۲.</ref>؛ چون [[کارها]] منتهی به [[صاحب الامر]] شود [[خدای تعالی]] پستی‌ها و بلندی‌های [[زمین]] را برابر کند و [[دنیا]] نزد او به منزلۀ کف دستش شود،کدام یک از شما اگر در کف دستش مویی باشد آن را نمی‌بیند؟»<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۲۳۸-۲۴۰.</ref>.

{{پاسخ پرسش

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آیت الله حکیم؛

| تصویر = 11518.jpg

| پاسخ‌دهنده = سید منذر حکیم

| پاسخ = [[آیت الله]] [[سید منذر حکیم]] در کتاب ''«[[پیشوایان هدایت ج۱۴ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]»'' در این باره گفته است:

«دسته‌ای از [[روایات]] آورده‌اند که ابتدای [[ظهور]] آن [[حضرت]] از [[مدینه منوره]] بوده و اعلان قیامش در [[مکه مکرمه]] و [[مسجد الحرام]] خواهد بود<ref>متقی هندی، برهان، ۱۴۴.</ref>؛ آنجا که حرکت خود را آغاز نموده و با ایراد [[خطبه]] کوتاهی که دارای مضامین مهمی است [[مردم]] را به سوی خود فرامی خواند. متن این [[خطبه]] از [[حضرت]] [[امام محمد باقر]] {{ع}} در ضمن حدیثی طولانی که در رابطه با [[ظهور]] نواده بزرگوارش [[حضرت مهدی]] {{ع}} بیان شده، [[روایت]] شده است. ایشان در بخشی از این [[روایت]] فرموده‌اند: ... سپس به [[مقام ابراهیم]] می‌رسد و در نزد آن دو رکعت [[نماز]] می‌خواند، سپس [[مردم]] را در باره [[حق]] خود به [[خداوند]] [[سوگند]] داده، می‌گوید: ای [[مردم]] ما در برابر کسانی که بر ما [[ستم]] روا داشته و [[حق]] ما را از ما سلب نمودند از [[خداوند متعال]] [[طلب یاری]] می‌کنیم. هر کس با [[خدا]] درباره ما به محاجه بپردازد من از همه [[مردم]] به [[خداوند]] سزاوارتر هستم، و هر کس درباره [[آدم]] با ما به محاجه بپردازد من از همه [[مردم]] به آدم‌ سزاوارتر هستم، و هر کس با [[نوح]] درباره ما به محاجه بپردازد من از همه [[مردم]] به [[نوح]] سزاوارتر هستم، و هر کس با [[ابراهیم]] درباره ما به محاجه بپردازد من از همه [[مردم]] به [[ابراهیم]] سزاوارتر هستم، و هر کس با [[محمد]] درباره ما به محاجه بپردازد من از همه [[مردم]] به [[محمد]] سزاوارتر هستم، و هر کس با [[پیامبران]] درباره ما به محاجه بپردازد من از همه [[مردم]] به [[پیامبران]] سزاوارتر هستم، و هر کس با [[کتاب خدا]] با ما به محاجه بپردازد من از همه [[مردم]] به [[کتاب خدا]] سزاوارتر هستم، من امروز [[شهادت]] می‌دهم و همه [[مسلمانان]] نیز [[شهادت]] می‌دهند که ما مورد [[ستم]] واقع شده طرد گشته و بر ما [[تجاوز]] نموده از دیار و [[اموال]] و [[خاندان]] خود به [[قهر]] رانده شدیم، و حال، هر مسلمانی را در [[راه خدا]] به [[یاری]] می‌طلبیم‌<ref>تفسیر عیاشی ۱، ۶۵، شیخ مفید، اختصاص، ۲۵۶.</ref>.

در [[روایت]] دیگری که [[نعیم بن حماد]] که از [[مشایخ]] [[بخاری]] است آن را با سلسله [[سند]] خود از [[حضرت]] [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] کرده است نیز خطبه‌ای از آن [[حضرت]] [[نقل]] شده است که شاید دومین خطبه‌ای باشد که آن [[حضرت]] در همان مکان اما بعد از [[نماز]] عشا بیان می‌فرماید. نعیم از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: ... پس چون [[نماز]] عشا را به جا می‌آورد با صدای بلند فریاد می‌کند: ای [[مردم]] من [[خدا]] را و [[جایگاه]] شما در نزد او را به یادتان می‌آورم، [[خداوند متعال]] بر شما حجتی قرار داده و [[پیامبران]] و [[کتاب‌های آسمانی]] را بر شما فرو فرستاده و شما را [[فرمان]] داده است که برای او شریکی قرار ندهید و همواره از او و پیامبرش [[پیروی]] نمایید، [[فرمان]] داده که آنچه [[قرآن]] زنده‌اش کرده زنده بدارید و آنچه [[قرآن]] نابودش ساخته نابود کنید، [[فرمان]] داده تا همواره [[یاری]] دهنده راه [[هدایت]] و حامل بار [[پرهیزگاری]] باشید که پایان و نابودی [[دنیا]] نزدیک شده و بانگ وداع برآورده است. من شما را به سوی [[خدا]] و [[رسول خدا]]، عمل به [[کتاب خدا]]، میراندن [[باطل]] و زنده کردن سنتش فرا می‌خوانم ...<ref>نعیم بن حماد، الملاحم والفتن، ۹۵، عقد الدرر ۱۴۵، متقی هندی، برهان، ۱۴۱، الحاوی للفتاوی الحدیثیة ۲، ۷۱، سفارینی، کتاب اللوائح ۲، ۱۱.</ref>»<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۱۴ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ص ۵۲-۵۶.</ref>.

| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی رضا رجالی تهرانی]]'''، در کتاب ''«[[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:

 

«وقتی که اوضاع عمومی [[جهان]] مساعد شد و افکار [[مردم]] [[جهان]] برای پذیرش [[حکومت]] [[حق]] و [[عدالت]] آماده گشت، نوبت [[انقلاب]] [[امام مهدی|مهدی موعود]] فرا می‌‏رسد، و [[خداوند]] به آن [[حضرت]] [[اذن]] و اجازه [[نهضت]] می‌‏دهد. در این زمان است که [[امام مهدی]] {{ع}} در [[مکه]] ظاهر می‌‏‏شود و انقلابی بزرگ، [[انقلاب جهانی]] خود را آغاز می‌‏‏کند. چنانکه مفضّل از [[امام صادق|حضرت صادق]] {{ع}} پرسید: ای آقای من، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} از کجا و چگونه [[ظهور]] می‌‏‏کند؟ [[حضرت]] فرمود: ای مفضّل! او به تنهایی [[ظهور]] می‌‏کند و به تنهایی کنار خانه [[کعبه]] می‌‏‏آید و به تنهایی شب را در آنجا می‌‏‏گذراند<ref> بحار الانوار، علّامه مجلسی، ج ۵۳، ص ۷.</ref> و [[امام باقر]] {{ع}} فرموده است: هنگامی که [[قائم]] {{ع}} از [[مکه]] [[خروج]] کند، منادی او ندا درمی‌‏دهد که: هلا، هیچ‏کس غذا و آشامیدنی برندارد، و او با خود [[سنگ موسی]] بن‏ [[عمران]] را به همراه می‌‏‏برد، که آن بار شتری است. پس در هیچ منزلی فرود نمی‌‏آید، مگر اینکه چشمه‏‌ها از آن جاری می‌‏گردد<ref> غیبت نعمانی، باب ۱۳، ص ۳۴۴.</ref> لذا از امور قطعی و مسلّم [[زمان ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، این است که آن جناب از [[مکه]] [[خروج]] می‌‏‏کند»<ref>[[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۱۹۶.</ref>.

 

 

 

 

 

 

 

«[[احادیث]] فراوانی، [[مکه]] را [[جایگاه]] آغاز [[قیام]] [[مهدوی]] می‌دانند. بیشتر این [[احادیث]]، در کتاب‌های مشهور و معتبری مانند الکافی و [[الغیبة]] [[نعمانی]] [[نقل]] شده و افزون بر این، برخی از آنها دارای اسناد صحیح و معتبرند. این [[احادیث]]، مراحل آغازین [[قیام]] را به روشنی بر می‌شمرند و بیان می‌دارند که [[امام مهدی]] {{ع}} در حالی که میراثی از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} شامل: [[پرچم]]، [[شمشیر]]، زره، کلاه‌خود، زین، عصا، [[عمامه]]، پیراهن و ردای ایشان را به همراه دارد، در کنار پرده [[کعبه]] و میان رکن [[حجر الاسود]] و [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] –که از شریف‌ترین و مقدس‌ترین مکان‌های روی [[زمین]] به شمار می‌آید- از [[یاران]] و [[پیروان]] خویش [[بیعت]] می‌گیرد. ایشان با حضور در [[مکه]] و ایستادن در کنار [[کعبه]] و بالا بردن [[پرچم]] و [[شمشیر]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}}، نشان می‌دهد که [[نهضت مهدوی]]، قیامی توحیدی و دنباله [[بعثت]] محمدی و اِحیاگر آن است.

گفتنی است که در یک [[حدیث]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}}، محل [[خروج]] و [[قیام]] [[امام مهدی]] {{ع}} "تهامه" [[نقل]] شده که مؤید [[احادیث]] پیشین است؛ زیرا تهامه همانند [[حجاز]]، مشتمل بر [[مکه]] است.

دو [[حدیث]] از [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} نیز به [[نقل]] از [[عبدالله بن عمرو]] و [[امام علی]] {{ع}}، محل [[خروج]] و [[قیام]] را جایی در [[یمن]] به نام [[کرعه]] (اکرعه) دانسته‌اند؛ ولی شاذ و غیر معتبرند.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۰. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

| تصویر = 13681078.jpg

| پاسخ‌دهنده = مجتبی تونه‌ای

| پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۱. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛

| تصویر = 1368303.jpg

| پاسخ‌دهنده = پژوهشگران مؤسسه آینده روشن

| پاسخ = '''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:

 

«براساس [[روایات]]، محل [[ظهور]] [[حضرت]] و اعلام آن به جهانیان [[مکه]] معظمه است. در این خصوص [[روایات]] زیادی وارد شده که به یک نمونه اشاره می‌کنیم: [[امام باقر]] {{ع}} در این خصوص فرموده‌اند: چون [[امام مهدی]] {{ع}} [[قیام]] کند، به [[مسجد الحرام]] می‌رود و پشت به [[کعبه]] می‌ایستد و ۳۱۳ مرد نزد او حاضر می‌شوند و نخستین سخنی که به زبان جاری می‌کند این [[آیه]] است: {{عربی|بَقِیتُ اللَّهِ خَیرٌ لَکمْ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنِینَ}}<ref>[[شیخ صدوق]] ، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین]]، ج ۱، باب ۳۲، ص ۶۰۴، ح ۱۶</ref> نیز بر پایه [[روایات]] دیگر، [[حضرت]] در [[مسجد الحرام]] ضمن [[اعلام ظهور]]، خود را به جهانیان معرفی و همگان را به [[پیروی]] از خود و پذیرش [[دین الهی]] [[دعوت]] می‌کند»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۶۱.</ref>.

}}

== پانویس ==

{{پانویس}}

[[رده:پرسش]]

[[رده:پرسمان مهدویت]]