(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{سیره معصوم}}
#تغییر_مسیر [[خطبه حضرت زهرا برای زنان مدینه]]
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[حضرت فاطمه زهرا]]''' است. "'''[[عیادت زنان مدینه از حضرت فاطمه]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عیادت زنان مدینه از حضرت فاطمه در حدیث]] - [[عیادت زنان مدینه از حضرت فاطمه در معارف و سیره فاطمی]]</div>
==مقدمه==
سبب [[حقیقی]] و [[انگیزه]] اصلی عیادت زنان [[مهاجر]] و [[انصار]] از بانوی دو [[جهان]] حضرت زهرا{{س}} دقیقا برای ما روشن نیست و نمی‌دانیم آیا حضور این زنان با اشاره همسرانشان صورت گرفته است؟ و اگر چنین بود [[همسران]] آنها برای فرستادن [[زنان]] خویش به [[خانه زهرا]]{{س}} چه هدفی را دنبال می‌کردند؟ آیا این زنان خود، به [[آگاهی]] دست یافته و بیدار شدند و [[احساس]] کردند در مورد [[زهرای مرضیه]] کوتاهی انجام داده، بلکه [[دخت رسول خدا]]{{صل}} را تنها گذاشته‌اند و با فزونی گرفتن این احساس میان زنان، برای [[عیادت]] و [[دلجویی]] از [[فاطمه]] بدان‌جا آمدند؟ و یا برای [[آرامش]] [[وجدان]] ناآرام خویش از آنچه بر فاطمه [[بانوی بانوان جهان]] گذشته بود، به دیدارش آمده بودند؟ و یا در این راستا علل و اسباب [[سیاسی]] وجود داشت که آنها را ناگزیر به این [[کارها]] ساخته بود و برای آرامش بخشیدن به فضای ناآرام و کاهش تیرگی [[روابط]] میان دخت [[نبی اکرم]]{{صل}} و [[سلطه]] [[حاکم]] در آن [[روز]]، از [[زهرا]] عیادت کردند؟ به ویژه با عزلت‌گزینی و [[گوشه‌گیری]] فاطمه{{س}} و دور زیستن از آن [[جامعه]]، که خود عملی مؤثر بود، بلکه در [[آگاه]] ساختن [[مردم]] یکی از عوامل کمک‌کننده به شمار می‌آمد. بالأخص آن زمان‌که [[امیر مؤمنان]]{{ع}} [[فاطمه زهرا]]{{س}} را سوار بر مرکب بر خانه‌های [[انصار]] گردش می‌داد و با [[یاری]] خواستن از آنها، به [[بیداری]] آنان [[همت]] می‌گمارد، ولی نه تنها از آنان یاری ندید بلکه او را برای همیشه تنها گذاشتند<ref>الامامة و السیاسه ابن قتیبه، ص۲۹.</ref>.
به هر حال تعداد زنانی که به عیادت صدّیقه [[طاهره]]{{س}} در بستر [[بیماری]]، حضور یافتند، مشخص نیست، امّا به نظر می‌رسد تعداد آنها اندک نبوده، بلکه [[جمعیت]] قابل توجهی را تشکیل می‌داده‌اند.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۳ (کتاب)|پیشوایان هدایت]] ج۳ ص ۲۳۸.</ref>.
