ذات الفضول در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = ذات الفضول
| عنوان مدخل  = ذات الفضول
| مداخل مرتبط = [[ذات الفضول در فقه سیاسی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
ذات الفضول نام [[زره پیامبر]] {{صل}} بود. از آغاز [[هجرت]] [[رسول الله]] {{صل}} [[یهودیان]] “[[بنی قینقاع]]” با [[مسلمانان]] [[قرارداد]] [[همزیستی]] و عدم [[خصومت]] بسته بودند؛ اما دیری نپایید که این [[قرارداد]]، توسط آنها نقض گردید. پس از [[نقض پیمان]]، [[پیامبر]] {{صل}} [[تصمیم]] گرفت به مقابلۀ با آنها بپردازد. [[عبدالله بن ابی]]- سرکرده [[منافقین]] - پیش [[پیامبر]] {{صل}} رفت و در حالی که [[زره]] [[حضرت]] را به دست گرفته بود گفت: “ای [[محمد]]! با دوستانم [[نیکی]] کن”. [[پیامبر]] {{صل}} اخم در هم کشید و پاسخ نفرمود. مجدداً تکرار کرد و [[پیامبر]] {{صل}} رویش را برگرداند تا سرانجام در اثر [[اصرار]] زیاد، [[پیامبر]] {{صل}} که از [[غضب]] رنگ چهره‌اش عوض شده بود با [[ناراحتی]] بر سرش فریاد کشید: “وای بر تو دست از من بردار!”؛ ولی او می‌گوید: “به [[خدا]] دست از تو برندارم تا با دوستانم [[نیکی]] کنی”. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: “آنان از آنِ تو”. [[آیات]] پنجاه و هفتم و شصت و یکم از سورۀ [[مبارکه]] “مائده”<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}} “ای مؤمنان! آنان را که دینتان را به ریشخند و بازی می‌گیرند- یعنی کسانی را که پیش از شما به آنان کتاب داده شده است و (یا) کافران را- سرور مگیرید و اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید» سوره مائده، آیه ۵۷؛ {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ}} “و چون نزد شما آیند می‌گویند: ما ایمان آورده‌ایم؛ در حالی که با کفر به درون آمده و با کفر بیرون رفته‌اند و خداوند به آنچه پنهان می‌داشتند آگاه‌تر است» سوره مائده، آیه ۶۱.</ref> دربارۀ این واقعه نازل شد و از آن پس، به [[عبدالله بن ابی]] [[لقب]] “ذات الفضول” داده شد<ref>المغازی، ج۱، ص۱۷۸-۱۷۷؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۲۹؛ بحارالانوار، ج۱۶، ص۹۹ و ج۲۲، ص۵۰۱.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص۱۱۱.</ref>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[ذات الفضول]]''' است. "'''[[ذات الفضول]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ذات الفضول در قرآن]] - [[ذات الفضول در حدیث]] - [[ذات الفضول در فقه اسلامی]] - [[ذات الفضول در فقه سیاسی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ذات الفضول (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== منابع ==
ذات الفضول نام [[زره پیامبر]]{{صل}} بود. از آغاز [[هجرت]] [[رسول الله]]{{صل}} [[یهودیان]] “[[بنی قینقاع]]” با [[مسلمانان]] [[قرارداد]] [[همزیستی]] و عدم [[خصومت]] بسته بودند؛ اما دیری نپایید که این [[قرارداد]]، توسط آنها نقض گردید. پس از [[نقض پیمان]]، [[پیامبر]]{{صل}} [[تصمیم]] گرفت به مقابلۀ با آنها بپردازد. “[[عبدالله بن ابی]]” - سرکرده [[منافقین]] - پیش [[پیامبر]]{{صل}} رفت و در حالی که [[زره]] [[حضرت]] را به دست گرفته بود گفت: “ای [[محمد]]! با دوستانم [[نیکی]] کن”. [[پیامبر]]{{صل}} اخم در هم کشید و پاسخ نفرمود. مجدداً تکرار کرد و [[پیامبر]]{{صل}} رویش را برگرداند تا سرانجام در اثر [[اصرار]] زیاد، [[پیامبر]]{{صل}} که از [[غضب]] رنگ چهره‌اش عوض شده بود با [[ناراحتی]] بر سرش فریاد کشید: “وای بر تو دست از من بردار!”؛ ولی او می‌گوید: “به [[خدا]] دست از تو برندارم تا با دوستانم [[نیکی]] کنی”. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: “آنان از آنِ تو”. [[آیات]] پنجاه و هفتم و شصت و یکم از سورۀ [[مبارکه]] “مائده”<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}} “ای مؤمنان! آنان را که دینتان را به ریشخند و بازی می‌گیرند- یعنی کسانی را که پیش از شما به آنان کتاب داده شده است و (یا) کافران را- سرور  مگیرید و اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید» سوره مائده، آیه ۵۷؛ {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ}} “و چون نزد شما آیند می‌گویند: ما ایمان آورده‌ایم؛ در حالی که با کفر به درون آمده و با کفر بیرون رفته‌اند و خداوند به آنچه پنهان می‌داشتند آگاه‌تر است» سوره مائده، آیه ۶۱.</ref> دربارۀ این واقعه نازل شد و از آن پس، به [[عبدالله بن ابی]] [[لقب]] “ذات الفضول” داده شد<ref>المغازی، ج۱، ص۱۷۸-۱۷۷؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۲۹؛ بحارالانوار، ج۱۶، ص۹۹ و ج۲۲، ص۵۰۱.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۱۱.</ref>.
{{منابع}}
==منابع==
# [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
{{پایان منابع}}
 
==پانویس==


== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:ذات الفضول در فقه سیاسی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل]]
۱۰۷٬۱۹۴

ویرایش